فولاد و راه فراری که وجود نداشت
مردن در گروه مرگ!
آریا رهنورد
داستان فولاد و لیگ قهرمانان 2021 خیلی زود تمام شده اما نمایش این تیم در مجموع، نمایش امیدوارکننده‌ای بوده است. فولاد با ترکیبی از نفرات جوان و باتجربه، روبه‌روی دو مدعی جدی قهرمانی رقابت‌ها قرار گرفت و در پایان دور پنجم، رسما شانس صعود را از دست داد. شاید اگر جزئیات، کمی به سود این تیم رقم می‌خوردند و اوضاع در خط دفاعی فقط کمی بهتر پیش می‌رفت، فولاد می‌توانست این مرحله سخت را نیز پشت سر بگذارد.
شروع فولاد در لیگ قهرمانان این فصل، کاملا امیدوارکننده بود اما لغزش در چند مسابقه کلیدی، این تیم را از ادامه مسابقه‌ها جدا کرد. فولاد اولین باشگاه ایرانی بود که این فصل در لیگ قهرمانان حذف شد. حذف شدن از یک گروه بسیار سخت، هرگز نمی‌تواند یک فاجعه بزرگ برای این باشگاه باشد. چراکه تیم‌های پرستاره‌تری مثل الریان هم به همین سرنوشت دچار شده‌اند. با این حال فولاد ضعف‌هایی دارد که حالا با این حذف، بیشتر از همیشه به آنها پی برده است. جواد نکونام قبل از شروع مسابقه‌ها، معتقد بود که برخی قوانین داخلی علیه او و تیمش هستند. طبیعتا او نمی‌تواند به قانون منع ورود مهره‌های خارجی اعتراضی داشته باشد، چراکه فولاد همین حالا سه مهره خارجی در اختیار دارد و بر اساس قوانین ای.اف.سی، اگر ممنوعیت ورود مهره‌های خارجی به فوتبال ایران نبود، نهایتا می‌توانست یک بازیکن خارجی آسیایی را به این فهرست اضافه کند. فولاد برای بازگشت دوباره به آسیا و نتیجه گرفتن در این رقابت، باید در بعد فنی خودی نشان بدهد و کمی دلچسب‌تر عمل کند.
مساله مهمی که فولادی‌ها باید در پایان تلاش برای صعود به مرحله حذفی به آن توجه کنند، ناتوانی این تیم در عوض کردن جریان مسابقه‌های مختلف بوده است. این تیم در پنج هفته‌ای که در لیگ قهرمانان به مصاف رقبا رفت، هرگز نتوانست شکست را با پیروزی و حتی تساوی عوض کند. در حقیقت آنها دو بار گل اول مسابقه را از رقبا دریافت کردند و در هر دو مسابقه، در نهایت به عنوان تیم بازنده از زمین بیرون رفتند. این همان مشکل بزرگی است که در تیم ملی کارلوس کی‌روش هم کم و بیش وجود داشت. تیمی که در شرایط عادی، عالی و بی‌نقص دفاع می‌کرد اما بعد از دریافت گل اول، نمی‌توانست به همین خوبی پیش برود و قادر نبود نتیجه مسابقه را با جلو آمدن تغییر بدهد. جواد نکونام بارها نشان داده که دوست دارد در مربیگری از تاکتیک‌های کارلوس کی‌روش استفاده کند. تیم او هم درست مثل تیم‌های کی‌روش فوتبالی «واکنشی» ارائه می‌دهد. آنها با جدیت دفاع می‌کنند و منتظر لحظه‌ای می‌مانند که بتوانند به حریف لطمه بزنند. با این وجود فولاد در واکنش نشان دادن به دریافت گل، چندان قدرتمند نشان نداده و این همان مشکلی است که برای نتیجه گرفتن در آینده، حتما باید برطرف شود. مشکل بزرگ دیگر، کندی برخی از ستاره‌های فولاد و از دست رفتن موقعیت‌های گل‌زنی در این تیم است. در مسابقه رفت با النصر و در شرایطی که اهوازی‌ها با یک گل از حریف جلو بودند، آیاندا پاتوسی تقریبا از میانه میدان با دروازه حریف تک به تک شد اما در نهایت بسیار کند عمل کرد و نتوانست از این توپ استفاده کند. در نهایت هم النصر به بازی برگشت و توانست گل مساوی را به ثمر برساند. شاید اگر آن توپ پاتوسی به گل تبدیل شده بود، تیم نکو حالا حداقل در رده دوم جدول قرار داشت و ناچار نبود خیلی زود با تورنمنت وداع کند.
دو مسابقه ابتدایی فولاد با السد و النصر، به خوبی نشان دادند که این تیم چه قابلیت‌هایی دارد. فولاد در هر دو مسابقه فقط یک قدم با پیروزی فاصله داشت اما کم‌تجربگی بعضی از نفرات تیم، در نهایت موجب شد که پیروزی از دست آنها لیز بخورد. با این وجود آنها هنوز می‌توانند در فصل‌های بعدی لیگ قهرمانان حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند. فولاد در درجه اول به ثبات و حفظ ترکیب فعلی نیمکتش نیاز دارد. نکو باید در این باشگاه حفظ شود تا به مرور زمان در رساندن ایده‌های فنی‌اش به مرحله اجرا، پختگی بیشتری به دست بیاورد. نفرات جوان فولاد هم باید در این باشگاه بمانند. قرمزهای اهوازی حالا باید به خانه برگردند و روی ادامه رقابت‌های این فصل تمرکز کنند. هیچ‌کس آنها را برای حذف شدن در گروهی که غول‌هایی مثل السد و النصر در آن حضور داشتند، سرزنش نمی‌کند اما هیچ‌کس هم انتظار ندارد فاصله آنها با صدر جدول در لیگ برتر، به همین اندازه زیاد بماند. اگر فولاد در دیدارهای معوقه‌اش در این فصل به برتری دست پیدا کند، شانس خوبی خواهد داشت تا دوباره در لیگ برای سهمیه آسیا بجنگد. آنها در جدول جام حذفی هم حضور دارند و در این مرحله باید خودشان را مهیای نبرد با قشقایی کنند. اگرچه جاه‌طلبی آسیایی دیگر به پایان رسیده اما فولاد هنوز برای ادامه راه، آرزوهای بزرگی در سر دارد.
دیدگاه تان را بنویسید