نتایج جستجو :
-
«سیزده» و روایتی مسیحایی از گناه و قضاوت؛
در برابر سلفی‌بگیران جان می‌دهیم!
بارزترین ویژگی نمایش‌های مهدی کوشکی، توجه عمیق او به مسائل اجتماعی و بارزتر از آن، نشان دادن پررنگ و گاه اغراق شده معضلات اجتماعی است. کوشکی از عریان کردن و به تماشا گذاشتن آن‌چه گریبان جامعه و مردمش را گرفته است، ابایی ندارد. هم در زبان و هم در لحن و هم در رفتار و کنش بازیگران. کوشکی بی‌پروایی نگاهش را تحمیل می‌کند و این‌همه را در برابر تماشگر به نمایش می‌گذارد. «سیزده» نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ اگر سیزده نحس است و بدشگونی‌ها و تلخی‌ها و دردهایی دارد، تو به‌عنوان تماشاگر باید این‌ها را ببینی . البته آن‌چنان که واقعا هستند ببینی و نه پیچیده در لفاف کلمات مطنطن و یا با پوششی از زرورق که مبادا به کسی بربخورد و یا باعث آزردگی کسی بشود.
| -
-
در فیلم «غلامرضا تختی»، فرضیه «خودکشی» او، امری قطعی پنداشته می‌شود
ما با قهرمانانمان چه می‌کنیم؟!
| -
-
-
-
-
-
-
در ایران از هر هفت قتل، یک قتل ناموسی است!
این غیرت با خون حفظ می‌شود!
فراوانی قتل‌های ناموسی سرسام آوراست؛ براساس آمارهایی که قوه قضائیه و پلیس اعلام می‌کنند قتل‌های خانوادگی در ایران، در صدر جنایت‌ها قرار دارد و از هر هفت قتل، یک قتل ناموسی است! 31درصد قربانیان از سوی بستگان‌شان به قتل می‌رسند. در واقع، افراد با قتل ناموسی می‌خواهند با ریختن خون، آن‌چه را که «یک ننگ» می‌پندارند، پاک کنند. براساس تفکری که در بخشی از فرهنگ ایرانیان ریشه دوانده، اگر خواهری عملی انجام دهد که ننگ خانواده تلقی شود، برادر وی مجاز است برای پاک‌کردن این ننگ، خواهرش را به قتل برساند.
|