آهوهای بازیگوش در تنها زئوپارک خاورمیانه

آرزو احمدزاده ، راهنمای طبیعت‌گردی 

قصه به آنجا رسیده بود که در بازار خوشمزه هنگام در حال قدم زدن و خرید محصولات محلی بودیم. از بازارچه بیرون آمدیم و سوار مینی‌بوس شدیم و به سمت غرب جزیره رفتیم.  بخش غربی جزیره قشم به دلیل تنوع پدیده‌های زمین‌شناختی نظیر جنگل‌های زیبای حرا، غار و کوه نمکدان، تنگه‌ چاهکوه، بام قشم، دره ستارگان و دیگر نواحیِ دارای چین‌خوردگی‌ها و دره‌های عجیب و بسیاری دیگر از پدیده‌های نادر زمین‌شناختی و نیز تنوع گیاهی و جانوری، به نام ژئوپارک قشم شناخته می‌شود که به عنوان تنها ژئوپارک ایران و خاورمیانه توسط یونسکو به ثبت جهانی رسیده است. اولین جاذبه ژئوپارک قشم که مورد بازدید قرار دادیم غار نمکدان بود. از دور زمینی سراسر سفیدپوش دیده می‌شد، گویی از برف پوشیده شده ‌است، اما سفیدی‌ها برف نبودند بلکه بلورهای نمک بودند. چراغ‌‌های پیشانی را روشن کردیم و وارد غار شدیم. سقف غار با قندیل‌های زیبای بلورین و مرمرین نمکی پوشیده شده بود و در کف آن نیز جریانی از آب نمک وجود داشت که منظره‌‌ بی‌نظیری را ایجاد می‌کرد. جریان آبی که از دل کوه نمکدان خارج می‌شد، پس از حل کردن نمک‌های مسیر در خودش،‌ به صورت چشمه‌ نمک در دامنه‌ کوه می‌جوشید و با ریختن به گودال مجاور خود، آن را به یک حوضچه‌ طبیعی سفید رنگ زیبا تبدیل می‌کرد. این غار طولانی‌ترین غار نمکی جهان است و تاکنون ۶ کیلومتر از آن شناسایی شده است و نمک‌های این غار خاصیت درمانی دارند. بازدید از غار که تمام شد، به سمت تنگه چاهکوه حرکت کردیم. به روستای چاهو‌شرقی که در نزدیکی تنگه قرار دارد رسیدیم و به سمت ورودی تنگه چاهکوه رفتیم.

 دلیل نامگذاری این دره، چاه‌هایی است که اهالی روستای چاهو در زمان‌های بسیار قدیم برای ذخیره‌ آب باران و تامین آب شیرین حفر کرده بودند. وارد تنگه که شدیم چند لحظه از شگفتی مکث کردم: ساکت بود؛ اما پر رمز و راز. در ورودی دره چاه آبی را دیدیم که هنوز هم قابل استفاده است. سطلی که در کنار آن بود را به درون چاه انداختیم و بالا کشیدیم و کمی آب  گوارا نوشیدیم. این دره با حفره‌ها و دالان‌ها و اشکال اعجاب‌آور در دیواره‌های خود ما را مبهوت کرده بود. چاه‌کوه دره‌ای است با احجام و تندیسها و پوشیده از صدها حفره و کاسه و تاقچه  با جوی‌های سنگی و چاه‌های آب که از یورش باد، بارش باران‌های تند و تابش آفتاب داغ پدید آمده ‌است. دره چاه‌کوه، در دل یک کوه سنگی یکپارچه قرار گرفته که به شکل ضربدر برش خورده‌ است. چاه‌کوه در ابتدا عریض و با دیواره‌های بلند است، ولی به تدریج از عرض آن کاسته تا جایی که عبور از میان آن دشوار می‌شود این درحالی است که ارتفاع دیواره‌ها همچنان زیاد است. تا میانه‌های دره رفتیم و جایی که مسیر عبور تنگ می‌شد بازگشتیم. قاب ورودی تنگه چاهکوه به‌راستی شبیه به یک تابلو نقاشی است. در مسیر بازگشت به اقامتگاه سری هم به بندر دولاب زدیم، جایی که دشت بوخو در آنجا واقع شده است و مکان مناسبی بود برای شیطنت آهوها. کوه بوخو با ارتفاع ۳۵۰ متر، بلندترین قله‌ جزیره‌ قشم است که در کوهپایه‌ آن دشت وسیعی قرار دارد و در صورت بارش کافی باران در فصل زمستان، به مکانی سرسبز و زیبا تبدیل می‌شود و محل مناسبی برای خرگوش‌ها، آهوها و روباه‌هایی است که در جزیره زندگی می‌کنند و ما نیز خوش‌شانس بودیم و آهوهای جزیره را در دشت بوخو دیدیم. به محل اقامتمان در روستای هفت‌رنگو بازگشتیم و بار و بنه‌مان را جمع کردیم و آماده خداحافظی با قشم شگفت‌انگیز شدیم. قشم جزیره شگفتی‌هاست.