ساعت‌های سخت ستاره سابق تیم ملی
بلند شو مهرداد!
آریا طاری
مهرداد میناوند، ساعت‌های سختی را در بیمارستان پشت سر می‌گذارد. او به کرونای حاد مبتلا شده و این ویروس 80 درصد ریه‌های او را درگیر کرده است. اوضاع ستاره سابق تیم ملی کاملا نگران‌کننده بوده و بسیاری از اهالی فوتبال پیگیر وضعیت سلامتی‌اش در بیمارستان لاله شده‌اند. برخلاف شایعه‌ها، میناوند به کما نرفته اما وضعیت تنفسی‌اش بسیار پیچیده است. با این حال متخصصان ابراز امیدواری کرده‌اند که او هرچه زودتر این شرایط بحرانی را پشت سر بگذارد و سلامتی‌اش را به دست بیاورد.
خبر ابتلای مهرداد میناوند به بیماری کووید 19 در نگاه اول اصلا نگران‌کننده به نظر نمی‌رسید. چراکه بسیاری از ستاره‌ها و اهالی فوتبال در ماه‌های گذشته به این ویروس دچار شده و آن را به راحتی پشت سر گذاشته‌اند. برای مهرداد میناوند اما اوضاع کمی پیچیده‌تر بوده است. چراکه او نوع حاد این بیماری را تجربه کرده و ریه‌هایش کاملا با کرونا درگیر شده‌اند. اشتباه بزرگ مهرداد این بوده که به محض روبه‌رو شدن با علائم حاد کرونا، به بیمارستان مراجعه نکرده و در خانه مانده تا اوضاع برایش بدتر شود. اگر او از همان ابتدا به بیمارستان مراجعه می‌کرد، حالا وضعیت مطلوب‌تری داشت اما ساده‌انگاری در مواجهه با این ویروس شوم، نگرانی‌ها در مورد وضعیت این ستاره را به اوج رسانده است. از همان اولین ساعت‌های بستری شدن میناوند در بیمارستان، جامعه فوتبال کنار او ایستاده‌اند. بسیاری از دوستان و همبازیان سابق میناوند، پیگیر وضعیت‌‌اش بوده‌اند و تلاش کرده‌اند تا در بیمارستان بهترین امکانات برای میناوند فراهم شود. از این مهم‌تر، همدردی همه جامعه فوتبال با این چهره است. نه فقط طرفداران پرسپولیس، بلکه حتی هواداران استقلال، تراکتور و سپاهان هم پیام‌های محبت‌آمیزی برای این فوتبالیست متعلق به نسل 98 نوشته‌اند. همه آنها امیدوارند مهرداد هرچه زودتر سلامتی‌اش را به دست بیاورد و دوباره با همان شوخ‌طبعی همیشگی و لبخندهای قطع‌نشدنی، در کنار فوتبال دیده شود. برای یک بار هم که شده، فوتبالی‌ها خط‌کش‌های همیشگی را کنار گذاشته‌اند و حداقل در یک زمینه با هم متحد شده‌اند و آن آرزوی سلامتی برای یکی از مهره‌های قدیمی تیم ملی ایران است. این اتحاد در نوع خودش جالب توجه به نظر می‌رسد. چراکه به یادمان می‌آورد همیشه داستان‌هایی مثل مرگ و زندگی، از پدیده‌ای مثل فوتبال مهم‌تر هستند. چراکه به یادمان می‌آورد سلامتی آدم‌ها همیشه نسبت به کری‌خوانی فوتبالی
در اولویت قرار می‌گیرد.
اما این ماجرا، یک وجه تلخ هم دارد. اینکه حتما باید کسی روی تخت بیمارستان باشد که اهالی فوتبال کمی از آن جنگ و دعواهای همیشگی دست بردارند. اینکه حتما باید کسی کارش به «دعا» بکشد که همه با هم همدل شوند و برای چند ساعت هم که شده جنگ و دعوا را کنار بگذارند. حتی خود مهرداد میناوند هم در چنین جوی سهم داشته است. او گاهی از استانداردهای اولیه کری‌خواندن عبور کرده و با برخی عبارت‌های ناخوشایند، کار را به جنگ و دعوا کشانده است. شاید پس از سپری کردن این ماجرای سخت و پشت سر گذاشتن این بیماری شوم، رفتار خود مهرداد هم عوض شود. شاید او با دیدن همه این پیام‌های محبت‌آمیز، به یاد بیاورد که سال‌ها بازیکن «تیم ملی» بوده و فارغ از رنگ‌ها برای این پرچم جنگیده است. مهرداد به عنوان یکی از ستاره‌های نسل 98، هرگز نباید خودش را محدود به یک رنگ بداند. مردم در ایران نسبت به آن نسل همیشه حس خاصی داشته‌اند و مهرداد هم می‌تواند به چنین جایگاهی برسد. هیچ اشکالی هم ندارد اگر او به عنوان یک پرسپولیسی قدیمی، از این تیم طرفداری کند اما بد نیست اگر او کمی از غلظت دشمنی بکاهد و به سراغ ابزار محترمانه‌تری برای کری خواندن برود.آن‌چه برای مهرداد میناوند اتفاق افتاده، می‌تواند یک تلنگر مهم برای فوتبال ایران باشد. این اتفاق می‌تواند به همه ثابت کند که آن‌چه در زمین فوتبال اتفاق می‌افتد، نباید پای مرگ و زندگی را وسط بکشد. فوتبال ایران به لحاظ اخلاقی، در یکی از بدترین برهه‌های همه تاریخش قرار گرفته است. هجوم اتفاق‌های تلخ در این فوتبال، بیش از حد زیاد شده اما هنوز می‌توان جهت این اتفاق‌های تلخ را تغییر داد. هنوز می‌توان شرایطی را فراهم کرد که در آن، فوتبال فقط بازیچه جنگ‌ها و دعواها نباشد. هنوز می‌توان فوتبالی ساخت که در آن به جز کری، «تولیدات دیگری» هم دیده شود.
این دعواهای فرسایشی نه‌تنها کمکی به فوتبال نمی‌کنند، بلکه فوتبال را با تمام سرعت به عقب می‌رانند. شرایط تلخ مهرداد میناوند، جامعه فوتبال را متحد کرده و هیچ دلیلی وجود ندارد که این اتحاد ادامه پیدا نکند. شاید از این به بعد در لیگ برتر به جای زیر سوال بردن موفقیت تیم‌ها و اتهام‌های متوالی، کمی هم درباره «متن» فوتبال صحبت شود. شاید در لیگ برتر از این به بعد به جای اتهام زدن و زیر سوال بردن دستاوردها، اتفاق‌های مثبت زیادی به وقوع بپیوندند. شاید تلخی‌های همین اتفاق، موجب شود که فوتبال ایران فضای امن‌تر و آرام‌تری پیدا کند.
دیدگاه تان را بنویسید