سنگین‌ترین مسئولیت سردار در بازگشت به تیم ملی، برداشتن فشار از شانه‌های کارلوس کی‌روش است. سرمربی پرتغالی تیم ملی با تمام توان پای آزمون ایستاده و برای کنار آمدن با این بازیکن، حتی برخی از اصول و استانداردهای مدنظرش را نادیده گرفته است. کلیدی‌ترین وظیفه مهاجم جوان، این است که ثابت کند کی‌روش درباره او مرتکب یک اشتباه بزرگ نشده و یک تصمیم بد، نگرفته است. در فوتبال ایران، به ندرت بازیکن‌ها می‌توانند از چنین راهی برگردند و یک فرصت دیگر داشته باشند. اساسا این فوتبال، فوتبال «فرصت‌های دوباره» نیست و تا همین امروز هم با سردار آزمون، به شکل یک استثنا برخورد شده است. او تا پایان اما، یک استثنا نخواهد ماند و اگر به بهترین شکل از این موقعیت استفاده نکند، طعم بی‌رحمی فوتبال را خواهد چشید. به جز هواداران نوجوان سردار که با دلایل خاص خودشان شیفته این بازیکن هستند، جامعه فوتبال ایرانی برای چنین بازگشتی «بی‌قرار» نبود و برای رقم خوردن آن «لحظه شماری» نمی‌کرد. حقیقت آن است که تصمیم آزمون، باورها در مورد این بازیکن را تغییر نمی‌دهد. او باید همه چیز را از نو شروع کند و دوباره برای اثبات توانایی‌هایش به هواداران تیم ملی بجنگد. او با 270 دقیقه ناامیدکننده در جام جهانی، به اردوی تیم کی‌روش ملحق شده و برای رها شدن از چنگال نقدهای منفی، باید در جام ملت‌ها تصویر متفاوتی از خودش به نمایش بگذارد.