نتایج جستجو :
-
-
آنچه تماشای چند اثر از جشنواره چهل‌ویکم تئاتر فجر به رخ کشید؛
غیاب تئاتری‌های حرفه‌ای؛ حضور تماشاگران غیرحرفه‌ای
در کشاکش رکود و خمودگی عرصه‌های فرهنگی، هنری در پی حوادث تلخ اخیر، و تلاش مضاعف وزارت ارشاد برای شاد کردن هرچند تصنعی فضای کشور از رهگذر رنگ و لعاب بخشیدن به این عرصه‌ها؛ جشنواره تئاتر فجر، دوره‌ای دیگر را تجربه کرد. از یاد نبریم که دولت سیزدهم سیاست‌های فرهنگی متفاوتی را پی گرفته است و ازاین‌رو در جشنواره شاهد حضور گروه‌های تئاتری کمتر شناخته شده‌ای بودیم که تلاش می‌کردند خود را در معرض تماشاگران و داوران این دوره جشنواره قرار دهند اما شاید در غیاب حرفه‌ای‌ها این تلاش چندان به مذاق مخاطبان همیشگی جشنواره خوش نیامد. نکته دیگر اینکه ترکیب جمعیتی تماشاگران این دوره نسبت به قبل تفاوت کرده و از چهره‌های آشنا که در این سال‌ها همیشه پای ثابت در جشنواره بودند، حضور کمرنگی ملاحظه شد. بنابراین فضای نقد و گفتگوی انتقادی در باب اجراهای تئاتری آن‌چنان که باید در این دوره رونق ندارد و کمتر می‌توان نقدی بر اجراها در فضای عمومی مشاهده کرد. در نتیجه نوشتن در باب اجراهایی که در بوته نقد قرار نگرفته‌اند می‌تواند کنشی مخاطره‌آمیز و حتی ملال‌آور باشد. از یاد نباید برد که مهم‌ترین مولفه جشنواره‌های هنری نه رقابت که شکل‌گیری فضای کارناوالی و جشن‌بودگی است. از این منظر جشنواره امسال در غیاب چهره‌های مطرح تئاتری، کمتر توانست خصلت «با هم بودن» اهالی تئاتر را ممکن کند. حال با توجه به نکات بیان شده به نقد چند اجرای این دوره می‌پردازیم.
| -
واکنش وزیر ارشاد به عدم حضور سینماگران ایرانی در جشنواره برلین:
جشنواره‌ها با موضوعات فرهنگی و هنری، سیاسی برخورد می‌کنند
| -
-
-
-
-
-
درباره تئاتر امروز و نمایش‌هایی که این روزها روی صحنه می‌روند
در غیاب حرفه‌ای‌ها
این روزها به تماشای اجراهای تئاتری نشستن نوعی مواجهه با سردی زمستان است. اجراهایی که رونق چندانی ندارند و بنا به هر دلیل نتواسته‌اند انبوه تماشاگران را جذب خود کنند. حتی از آن دیدارهای قبل و بعد اجرا هم خبری نیست که گفتگویی شکل می‌گیرد و در باب کیفیت آثار، بحث و جدل می‌شود. این هفته نگاهی انتقادی به چهار نمایشی خواهیم داشت که این شب‌ها در سالن‌های کلانشهر تهران اجرا می‌روند و به نوعی نماینده نسل‌های مختلف از کارگردان‌های تئاتر کشور محسوب می‌شوند.
| -
نگاهی به دو نمایش درتماشاخانه سنگلج و تالار حافظ
از سکونت در یک «خونه» ایرانی تا حضور وودی آلن در دادگاه
این روزها تئاتر ایران چندان پررونق نیست و اغلب سالن‌ها یا تعطیل شده‌اند یا شاهد اجراهایی هستند از گروه‌های جوان و کمتر شناخته‌شده. پس جای تعجب نخواهد بود که تماشاگران همیشگی تئاتر با توجه به شرایط این روزهای کشور اقبال گذشته را نداشته باشند و اجرای این گروه‌های جوان با حضور اندک مخاطبان بر صحنه رود. برای مثال می‌توان به دو اجرایی اشاره کرد که این شب‌ها شاهد نمایش آن‌ها در سالن حافظ و تماشاخانه سنگلج هستیم و حضور تماشاگران کم‌فروغ است.
|