مراسم بهترین‌های فوتبال جهان در سال ۲۰۲۵ برگزار شد
پادشاهی از فرانسه، ملکه‌ای از اسپانیا
مراسم سالانه توپ طلا در سال ۲۰۲۵ برگزار شد تا فوتبال جهان بار دیگر بهترین‌هایش را بشناسد. در مراسم امسال از عثمان دمبله، رافینیا و لامینه یامال به عنوان مدعیان اصلی فتح معتبرترین جایزه فردی جهان فوتبال نام برده می‌شد و درنهایت این دمبله بود که توپ طلا را با خود به خانه برد. ناکامی اروپایی لیورپول و درخشش بارسلونا در فوتبال اسپانیا بخت محمد صلاح و کیلیان امباپه را برای کسب جایزه از بین برد. دمبله ششمین برنده فرانسوی متفاوت توپ طلا به شمار می‌رود؛ به این ترتیب فرانسه به رکورد هشت توپ طلای فوتبال جهان رسید و از این نظر با آرژانتین برابر شد.
نگاهی به بهترین بازیکن جدید جهان
همان‌طور که اشاره شد دمبله ششمین فرانسوی است که افتخار کسب توپ طلا را به دست آورده است. او که به پانتئون فوتبال فرانسه پیوسته است این تصور را ایجاد کرده بود که همه‌چیز را به ما نشان داده؛ همه استعدادش را، و هیچ‌چیز دیوانه‌وارتر از درخشش‌هایش با توپ، دریبل‌های خیره‌کننده، الهامات جنون‌آمیز و حالا روش تقریبا جراحی‌گونه‌اش در گلزنی نمی‌توانست ما را بیش از این شگفت‌زده کند. اما «دمبوز»، این کار را کرد.
زیباترین و غافلگیرکننده‌ترین آنها، هرچند که انتظارش می‌رفت و امیدوارش بودیم، دوشنبه‌شب در صحنه تئاتر دو شاتله رقم خورد. در فاصله تقریبا ۸۰۰ کیلومتری از ولودروم و کلاسیکوی مارسی-پی‌اس‌جی که به‌خاطر همزمانی با جشن‌های پایتخت توسط لیگ حرفه‌ای فوتبال به نوعی یک «ضدجشن» به نظر می‌رسید، عثمان دمبله معتبرترین جایزه انفرادی محبوب‌ترین ورزش تیمی جهان را از آن خود کرد.
مهاجم پاری‌سن‌ژرمن به ششمین برنده فرانسوی توپ طلا در تاریخ تبدیل شد و در عین حال به یک اسطوره ورزش فرانسه. او در ۲۸ سالگی جانشین پرچم‌دارانی از این کشور شد که چهره‌های شناخته‌شده این رشته‌اند: ریمون کوپا (۱۹۵۸)، میشل پلاتینی (۱۹۸۳، ۱۹۸۴، ۱۹۸۵)، ژان-پیر پاپن (۱۹۹۱)، زین‌الدین زیدان (۱۹۹۸) و کریم بنزما (۲۰۲۲).
او که شکننده، متزلزل و گاهی ناشی خوانده می‌شد و برای مدت‌ها بیش از حد غیرقابل‌پیش‌بینی برای «بهترین» بودن به نظر می‌رسید، حالا به جمع بزرگان دعوت شده؛ میزی که تنها ستارگان برجسته‌ای چون کریستیانو رونالدو یا لیونل مسی می‌توانند در آن بنشینند.
با این جایزه انفرادی، پسر بچه اِورو برای همیشه تغییر بعد داد و به جهانی دیگر قدم گذاشت. او که در سال ۲۰۱۸ با تیم ملی فرانسه قهرمان جهان شد و در ۳۱ مه اولین لیگ قهرمانان پاری‌سن‌ژرمن را فتح کرد، حالا صاحب کارنامه‌ای (تقریبا) بی‌نظیر در کهکشان آبی‌های فرانسه، چه از گذشته و چه امروز، شده است. تنها زین‌الدین زیدان پیش از او توانسته بود هر سه این افتخارات (توپ طلا، قهرمانی جهان و لیگ قهرمانان) را کسب کند.
البته همیشه کسانی خواهند بود که ایراد بگیرند، بگویند که این فرانسوی به اندازه لامین یامال بارسلونا چشم‌نواز نیست، به اندازه هری کین مونیخی تعیین‌کننده نبوده، وزن محمد صلاح لیورپولی را ندارد یا به اندازه کیلیان امباپه در رئال برای پایتخت‌نشینان غیرقابل‌جایگزین نیست.
اما هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که پاریس و لوئیس انریکه این فصل از دمبله یک بنای «سبک عثمانی» ساخته‌اند؛ نادر، منحصربه‌فرد، مستحکم، قابل‌اعتماد و غیرقابل‌تقلید. فراتر از ۳۵ گل و ۱۴ پاس گل او، و تقریبا گرند اسلمی که این فصل به دست آورد (تنها جام جهانی باشگاه‌ها از دستش رفت)، این توپ طلا پاداش یکی از شگفت‌انگیزترین تحولات تاریخ فوتبال است. تحول بازیکنی که تا پیش از این حتی در بین ۳۰ نامزد توپ طلا هم قرار نگرفته بود و در ابتدای فصل هیچ‌کس جرات نداشت یک کوپک روی او شرط ببندد، مبادا دیوانه خوانده شود.
این توپ طلا با طعم کمدی رمانتیک و چاشنی‌های هالیوودی، اصلا یک ناهنجاری نیست؛ بلکه تایید می‌کند که برای تبدیل وعده‌ها به واقعیت، نه سن مهم است و نه زمان. انگار داستان عثمان دمبله، در حقیقت، همین است: رشته‌ای از دیوانگی‌ها تا دیوانه‌وارترین آنها. «و عثمان توپ طلا، و عثمان توپ طلا.»
او از حالا یکی از گزینه‌های توپ طلای سال ۲۰۲۶ نیز هست. البته برای مراسم سال آینده مسابقات مختلفی هستند که می‌توانند در انتخاب بهترین بازیکن جهان تاثیرگذار باشند. فینال لیگ قهرمانان ۲۰۲۶ در بوداپست، جام جهانی و تا حدی جام ملت‌های آفریقا، می‌توانند کلیدهای تعیین برنده در پاییز سال آینده باشند.
همچنین باید به این نکته هم اشاره کرد که با وجود تصور عمومی، دریافت توپ طلا هیچ پاداش مالی مستقیمی برای بازیکن به همراه ندارد. ارزش تقریبی خود جام به دلیل جنس و ساخت آن حدود سه هزار یورو برآورد می‌شود، اما برنده این جایزه هیچ مبلغی به‌عنوان جایزه نقدی دریافت نمی‌کند. اهمیت اصلی این عنوان، ارتقای جایگاه ورزشی و تجاری بازیکن در سطح جهانی است؛ موضوعی که در بلندمدت می‌تواند درآمدهای چندبرابری از قراردادها، اسپانسرینگ و تبلیغات برای او به همراه داشته باشد. لیونل مسی با هشت بار کسب این عنوان (۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۵، ۲۰۱۹، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳) رکورددار تاریخ است و هیچ بازیکنی به تعداد توپ طلاهای او نرسیده است.
هافبک بارسلونا
باز هم ملکه فوتبال زنان شد
هرچقدر رقابت بر سر توپ طلای فوتبال مردان جذاب است، فوتبال زنان هم هیجان خاص خودش را دارد. به خصوص که در مراسم امسال یک نام آشنا باز هم توانست عنوان بهترین بازیکن سال را به خود اختصاص دهد. آیتانا بونماتی، ستاره ۲۷ ساله بارسلونا، توپ طلای زنان ۲۰۲۵ را دریافت کرد و بار دیگر خود را به‌عنوان بهترین فوتبالیست زن جهان تثبیت کرد. این سومین توپ طلای متوالی اوست و رکورد تاریخی جدیدی برای فوتبال زنان اسپانیا رقم زد که حالا پنج سال پیاپی فاتح این جایزه شده است؛ رکوردی که حتی از دستاوردهای الکسیاس پوتیاس، هم‌تیمی و هم‌وطنش با دو توپ طلا، فراتر رفت.
بونماتی که جایزه را از دست برگزارکنندگان فرانس فوتبال گرفت، به خاطر «عملکرد بی‌نقص و رهبری بی‌چون‌وچرا» ستوده شد. او در فصل ۲۵-۲۰۲۴ با بارسلونا سه‌گانه داخلی (لیگ اسپانیا، جام حذفی و سوپرجام) را به دست آورد، در لیگ قهرمانان اروپا و یورو زنان تا فینال پیش رفت و در مجموع ۱۹ گل و ۱۵ پاس گل ثبت کرد. هرچند مشکلات جسمانی کمی از تاثیرگذاری‌اش در یورو کاست، اما پاس‌های کلیدی، بازی‌خوانی و بازپس‌گیری‌هایش او را از سایر نامزدها بالاتر قرار داد.
مهاجم پاری‌سن‌ژرمن به ششمین برنده فرانسوی توپ طلا در تاریخ تبدیل شد و در عین حال به یک اسطوره ورزش فرانسه. او در ۲۸ سالگی جانشین پرچم‌دارانی از این کشور شد که چهره‌های شناخته‌شده این رشته‌اند
این توپ طلا برتری بارسلونا را هم تقویت کرد؛ باشگاهی که برای چهارمین بار در پنج سال اخیر عنوان بهترین تیم زنانه سال را گرفت. بونماتی پیش‌تر در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ علاوه بر توپ طلا، جایزه The Best FIFA و جایزه Laureus بهترین ورزشکار سال را هم برده بود. او که قراردادش تا ۲۰۲۸ تمدید شده، حالا نگاهش به فصل جدید و ادامه افتخارات است.
توپ طلای زنان به قدمت مردانه‌اش نیست. از سال ۲۰۰۱، فیفا و فرانس فوتبال برای انتخاب بهترین فوتبالیست زن جهان همکاری کردند، و بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ جوایزشان را در یک عنوان واحد ادغام کردند. پس از جدایی، فرانس فوتبال دوباره توپ طلا را ادامه داد و فیفا هم جایزه The Best را پایه‌گذاری کرد. در تاریخ این جوایز، مارتا وییرا، ستاره برزیلی، با ۶ عنوان (۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ و ۲۰۱۸) رکورددار است. پس از او بیرگیت پرینتس، مهاجم آلمانی، با سه توپ طلا (۲۰۰۳، ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵) قرار دارد.
دیگر بهترین‌های سال
اما نگاهی داشته باشیم به دیگر جوایزی که در این مراسم اهدا شد. جایزه کوپا برای بهترین بازیکن جوان مردان بار دیگر به لامین یامال رسید تا او اولین بازیکن تاریخ باشد که دو سال پیاپی این افتخار را کسب می‌کند. در حالی که همه انتظار داشتند یامال توپ طلای اصلی را بگیرد جایزه کوپا به او رسید. دوست‌داران یامال می‌گفتند شاید قرار است لامین تاریخ‌ساز شده و همزمان هم کوپا بگیرد و هم توپ طلا. ولی در نهایت این اتفاق نیفتاد. یامال حالا سال‌های زیادی در پیش دارد و نباید برای رسیدن به گوی طلایی عجله کند. در بخش زنان، ویکی لوپز، پدیده ۱۹ ساله بارسا، این جایزه را به خانه برد.
دروازه‌بانان هم فراموش نشدند؛ جان‌لوئیجی دوناروما بهترین گلر سال شد و در بخش زنان، هانا همپتون با مهار دو پنالتی در فینال یورو برای تیم ملی انگلیس، جایزه یاشین را از آن خود کرد.
در بخش مربیان، نام‌های بزرگ برنده شدند. لوئیس انریکه که پاری‌سن‌ژرمن را به قهرمانی تاریخی در اروپا رهنمون ساخت، جایزه یوهان کرویف برای بهترین مربی مرد سال را دریافت کرد. در فوتبال زنان هم سارینا ویگمن پس از قهرمانی دوباره با انگلیس در یورو، بهترین مربی سال شد.
افتخارات باشگاه‌ها هم تقسیم شدند. پاری‌سن‌ژرمن به عنوان بهترین تیم مردان معرفی شد؛ پنج‌گانه‌ای که شامل لیگ یک، جام حذفی، سوپرکاپ فرانسه، سوپرکاپ اروپا و در نهایت لیگ قهرمانان اروپا بود شکی باقی نگذاشت که آنها بهترین تیم سال بودند. در بخش زنان، آرسنال با قهرمانی در لیگ قهرمانان و شکست بارسا در فینال، بهترین تیم سال شد.
و اما جایزه گرد مولر برای بهترین گلزن‌ها. در بخش مردان، ویکتور گیوکرش با باران سیل‌آسای گل‌هایی که برای اسپورتینگ زد این عنوان را به خود اختصاص داد و در بخش زنان، اوا پاجور از بارسلونا اولین برنده تاریخ این جایزه در بخش زنان شد.
شاید زیباترین لحظه شب، اهدای جایزه سوکراتس به موسسه «شانا» بود؛ بنیادی که لوئیس انریکه و همسرش به یاد دخترشان که به دلیل ابتلا به سرطان از دنیا رفت تاسیس کرده‌اند. تشویق ایستاده سالن نشان داد فوتبال همچنان برای انسانیت احساساتی شده و اشک می‌ریزد.
دیدگاه تان را بنویسید