مار را بکشید، سگ‌ها را نه!
«ژن خوب» درمورد حیوانات هم صادق است!
آسیه ویسی
ماجرای سگ‌کشی دارد بدجور بیخ پیدا می‌کند. عده‌ای که خود را حامی حیوانات می‌دانند از طرح جمع‌آوری، امحا و عقیم‌سازی سگ‌های ولگرد گله دارند و پلاکارد به‌دست در خیابان‌ها راه می‌افتند و فریاد می‌زنند:«ما را بکشید اما سگ‌ها را نه!»
اما چرا این حمایت از حیوانات، هیچ ربطی به موش‌های تهران که تمام زیرزمین تهران را به تسخیر خود درآورده‌اند، نمی‌شود و شهرداری اجازه دارد این حیوانات را به هر طریقی که شده از بین ببرد؟ چرا این حیوان‌دوستی شامل ماهی‌های قرمز شب عید نمی‌شود که هر سال میلیون‌ها عدد از آن‌ها در تنگ‌های سفره عیدمان آن‌قدر می‌مانند تا بمیرند؟ این‌ها حیوان نیستند؟ یا ماجرای سگ، چیزدیگری است که ما از آن بی‌خبریم؟
سگ‌های زیبا و ملوس و واکسینه و طبعا عقیم‌شده خانگی، شهر را تصرف کرده‌اند. شما قدم‌به‌قدم با دخترها و پسرها و حتی مردان و زنان میانسالی مواجه می‌شوید که یکی از این ملوسک‌ها را بغل گرفته یا در ماشینش به گردش می‌برد. اما اگر از همین افراد بخواهید بخشی از این همه هزینه‌ای را که به پای این سگ‌های غیربومی قاچاق شده می‌گذارند، صرف دوا و درمان همین سگ‌های ولگرد و بی‌صاحب وطنی کنند، لب ورمی‌چینند و درباره نژاد این سگ‌ها اما واگر می‌کنند.
حقیقت تلخ ماجرا این است که اغلب سگ‌های ولگردی که در اطراف و حاشیه‌های شهر به حال خود رها شده‌اند، حامل و ناقل بیماری‌های مختلفی هستند که شناخته شده‌ترین‌شان، هاری است و کافی است یکی از این‌ها به جان کودکان حاشیه‌نشین بیافتد. این سگ‌های رها شده اغلب بیمار، خطری بالقوه برای طبقات غالبا فقرزده و حاشیه‌نشین هستند و نمی‌توان این خطر را نادیده گرفت، مگر این‌که همین دوستداران حیوانات (ومعلوم نیست چرا فقط سگ‌ها!)، خود قدمی بردارند و به فکر آشیانه و سرپناه و واکسن و مداوا برای این سگ‌ها باشند؛ هم‌چنان که اخیرا شهرداری یکی از شهرها، در اقدامی حیوان‌دوستانه، برای این سگ‌ها سرپناه تدارک دیده، البته با کمک افرادی که به سامان‌دهی این جانوران علاقه‌مندند.
کاش اینان که حاضرند به‌جای سگ‌های ولگرد و بی‌صاحب بمیرند بدانند که این حیوانات اغلب به بیماری‌های مشترک میان انسان و حیوان مبتلایند و در صورت عدم کنترل، جان هزاران نفر را تهدید می‌کنند. این سگ‌ها معمولا از زباله‌ها تغذیه می‌کنند، زاد و ولد بسیاری دارند واگر مبتلا به هاری باشند و کسی را گاز بگیرند، باعث مرگ او می‌شوند. ضمن این‌که سگ‌های ولگرد معمولا مبتلا به بیماری‌هایی چون کالاازار توکسوکاریازیس و کیست هیداتید هستند. کیست هیداتید، بیماری وخیمی است که توسط سگ به انسان منتقل می‌شود. علایم این بیماری از درد ساده در محوطه راست شکمی گرفته تا تنگی نفس، سرفه‌های خشک، عفونت‌های ثانویه به‌دنبال پاره شدن کیست در اعضای داخلی و شوک آنافیلاکسی متغیر است و گاهی تعداد این کیست‌ها به حدی در کبد افزایش می‌یابند که موجب از کارافتادن کبد و در صورت درمان نشدن منجر به مرگ می‌شوند.
آنانی که ترجیح می‌دهند به جای سگ‌ها کشته شوند، لطفا از آن‌جایی که ایستاده‌اند، یک قدم جلوتر بیایند و به کودکانی فکرکنند که بارها و بارها در اثر تماس با این سگ‌های آلوده که تعداشان رو به افزایش است، جان خود را از دست داده‌اند و بگویند درنهایت چه‌کار باید کرد؟
دیدگاه تان را بنویسید