آسیه ویسی

خوب تا خبر خیلی بیات نشده، بیایید کمی درباره‌اش گپ بزنیم. خبر همین آقایی که گفته بچه‌های دبستانی هم می‌توانند (و باید) ازدواج کنند. مبارک است. ما که از عروسی و بزن و بکوب بدمان نمی‌آید. خدا قسمت همه جوانان- ببخشید همه بچه‌ها- کند.

‌رسانه ملی هم در همین راستا، در حال پخش سریالی به نام «بچه مهندس» است که دو بازیگر نوجوان دختر و پسر در آن نامزد همدیگر شده‌اند، مژگان خانم 14 ساله هم برای پر آب‌وتاب کردن ماجرای حق و حقوق خودش به‌عنوان «زن» برای خواستگار دل از کف داده 16 ساله‌اش آقا جواد، شرط و شروط ضمن عقد می‌گذارد. آقا جواد هم شرط‌ها را قبول می‌کند و برای نشان‌دار! کردن مژگان خانم، برای او گردن‌بند می‌خرد و بعد دوتایی با هم می‌روند شهربازی! به همین سادگی، به همین خوشمزگی!

این‌طوری است که با حل شدن مشکل ازدواج کودکان، حتی در سنین زیر 13 سال و در سال‌های ابتدایی و دوران دبستان، دیگر می‌توانیم شب سرمان را راحت روی بالش بگذاریم و از شر این آینده‌هراسی و معضل بیکاری و بحران اقتصادی و گرانی و نخواندن دخل و خرج راحت شویم. باور کنید گاهی گره کور بسیاری از مسائل اجتماعی با حل شدن همین مسئله ازدواج کودکان، باز می‌شود. 

اما چند تا سوال هست که مدام در ذهن‌مان خارخار می‌کند. و هر چه دو دوتا چهارتا می‌کنیم، نمی‌توانیم جواب درست و درمانی برای آن‌ها پیدا کنیم. 

بعضی سوال‌ها گرچه خصوصی است، ولی دانستن جواب آن‌ها، صرفا جهت مشاوره و استفاده از تجربیات این آقا، مشکل ما را که بچه دبستانی دم بخت داریم حل می‌کند. مثلا این آقا خودش هم هفت هشت سالگی ازدواج کرده‌؟ و بچه‌هایش را هفت هشت سالگی به خانه بخت فرستاده‌؟ آن‌وقت خرج زندگی‌شان را چه کسی داده، آقا داماد مدرسه را رها کرده و رفته کار کرده و شده کودک کار؟ یا داماد هشت ساله اگر زن دارد و کار می‌کند که دیگر کودک کار نیست. صاحب زن و زندگی است و دندش نرم باید کار کند؟!

سوال دیگر این است که الان که وام ازدواج شده 30 میلیون تومان، بچه هشت ساله‌مان که دم بخت است و داریم برایش آستین بالا می‌زنیم، می‌تواند برود این وام را بگیرد؟ چون چند وقت پیش که رفتیم بانک برایش حساب باز کنیم، گفتند باید ولی‌اش بیاید. اصلا امضایش را قبول نکردند. حالا راهنمایی کنید که چه‌طور می‌شود برای دختر و پسر دبستانی دم بخت‌مان، وام ازدواج بگیریم؟خیلی ممنون!

پرسش دیگرمان این است که اگر بچه هشت، نه ساله حالا دختر یا پسر، می‌تواند ازدواج کند (و به زعم شما چه غریزه کامل بیدار شده باشد چه نه که احتمالا نظر بعدی‌تان این خواهد بود که این زیبای خفته را بیدار کنید!) چرا دارید با سند 2030 مخالفت می‌کنید و معتقدید که امضای آن باعث فاسدشدن بچه‌های ما می‌شود؟ مگر در همین سند به مسئله آموزش مسائل جنسی و بهداشت آن برای دانش‌آموزان اشاره نشده است؟ خوب اگر قرار است بچه‌های کلاس دوم و سوم دبستان به مبارکی به عقد و ازدواج هم دربیایند، این سند را امضا کنید تا بچه‌های ما در محیط امن مدرسه یاد بگیرند چه‌طور رابطه جنسی داشته باشند که مشکل بهداشتی و بارداری ناخواسته برای‌شان اتفاق نیافتد. خوب بچه در آن سن این رابطه را به شیوه درستش کجا باید یاد بگیرد؟ از فیلم‌های نامناسب و فضای مجازی بهتر است یا از طریق مدرسه و معلم و مربی بهداشت که مورد اعتماد مردم و والدین هستند!؟ 

البته بماند که برخی علما با اما و اگرهای‌شان، باعث تشویش اذهان برخی خانواده‌ها شده‌اند و مثلا هاشم‌زاده هریسی، نماینده مجلس خبرگان گفته: «شرع مقدس ازدواج در سنین پایین را رد نمی‌کند و دختران زیر ۱۳ سال می‌توانند زندگی مشترک را ‌شروع کنند، اما این را باید در نظر گرفت که برای ازدواج ‌آن‌هایی که در سنین نوجوانی قرار دارند، حتما، ولی باید با بررسی همه جوانب مصلحت‌سنجی کند و بعد ‌‌که به این تشخیص رسید که ثبت ازدواج مانعی جدی ندارد، موافقتش را اعلام کند. البته به شرطی که ‌«عاقل» بودن و همچنین «منصف» بودن «ولی» برای همه مسجل شده باشد و اگر به هر دلیلی مورد اعتماد نباشد، ‌مشخصات ولایت‌عهدی را از دست می‌دهد، چون «مصلحت» یکی از شروط اصلی ولایت است. مخصوصا این‌که ‌یک ولی قرار باشد ولایت کودکان صغیر را به عهده داشته باشد.» ‌ 

هاشم‌زاده هریسی معتقد است: «کسی‌که مثلا در ۱۳ سالگی ‌زندگی مشترک را تشکیل می‌دهد، در وهله اول نمی‌تواند درس بخواند و بدون دردسر به رشد لازم برسد و ‌به همین دلیل یک آدمی که به رشد لازم نرسیده، طبیعی است که بعد‌ها نمی‌تواند رابطه‌اش با همسرش را ‌مدیریت کند و انواع و اقسام دردسر‌ها را به‌طور کاملا ناخواسته‌ای به جان می‌خرد.» 

هر چند ما به‌عنوان «ولی عاقل» بهتر از هر کسی مصلحت بچه‌دبستانی دم‌بخت‌مان را می‌دانیم و با این حرف‌ها دچار تشویش ذهنی نمی‌شویم! فقط مانده‌ایم با بچه‎های دهه شصت و هفتادمان که سن ازدواج‌شان گذشته چه کار کنیم؟ ببریم بسپریم به خانه سالمندان؟!