دیروز گفت‌وگویی از امام جمعه مشهد  با روزنامه فرهیختگان منتشر شد، که واکنش‌های بسیاری برانگیخت.

احمد علم‌الهدی، در این گفت‌وگو درباره برعهده گرفتن «تولیت مادام موقوفه گوهرشاد» گفت خودش خواسته که متولی همیشگی آن باشد. 

وی افزود: نماینده رهبری می‌خواسته تولیت موقوفه گوهرشاد را به مدت ۵ سال به او بدهد اما او به این تصمیم اعتراض کرده و گفته «۵ سال معنا ندارد».

امام جمعه مشهد در بخشی از مصاحبه‌اش گفت که پس از اعتراض شفاهی به دوره پنج ساله تولیت «یک دادخواستی دادم به اداره تحقیق اوقاف و این اداره تولیت همیشگی موقوفه گوهرشاد را به نام بنده زد».

او گفت یک وکیل شخصی هم گرفته که «آن شخص آقای احمدزاده (مدیر کل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی) است.»

هادی ذاکری، خبرنگار فرهیختگان، در توضیحی درباره این مصاحبه نوشت که «در پایان گفت‌وگو اگر‌چه ایشان با انتشار و شفاف‌سازی صورت مالی و هزینه‌کردهای این موقوفه مخالفتی نداشتند، اما علی‌رغم پیگیری‌های متعدد، مدیرکل اوقاف و امور خیریه خراسان که وکیل آیت‌الله علم‌الهدی در امور موقوفه محسوب می‌شود، با انتشار این مقوله مخالفت کردند.»

وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو با بیان اینکه اجازه برگزاری کنسرت در مشهد را نمی‌دهم، تصریح کرد: اگر ممانعت من از کنسرت نبود، اینجا تبدیل می‌شد به بازار کنسرت کشور. یعنی همه کنسرت‌ها می‌آمد اینجا. آن‌وقت زائر خارجی می‌آید اینجا تا کنسرت ما را گوش بدهد. حالا نه‌تنها کنسرت، مسائل دیگر هم داریم که کنسرت در برابر آن چیزی نیست. کسی که مشهد می‌آید برای زیارت باید بیاید. اگر برای عیاشی می‌خواهد بیاید، جا برای عیاشی فراوان است، اما در اینجا فرهنگ امام هشتم باید حفظ شود. اینجا جزیره کیش نیست که وسطش یک گنبد طلا باشد.

علم‌الهدی ادامه داد: ما متدینان را به نام «مردم» می‌شناسیم. برای ما آن مردم لائیک موضوعیت ندارند. 

محمد مهاجری، فعال سیاسی با اشاره به این گفت‌وگو در توئیتر نوشت: اگر مصاحبه آقای  علم‌الهدی با روزنامه فرهیختگان را نخوانده‌اید خلاصه‌اش همین چند کلمه است: «مشهد و خراسان رضوی و حومه به قول جواد رضویان کلش واس ماس.»

محمد علی ابطحی نیز در توئیتر نوشت: «یک فصل «علم‌الهدی‌نامه و حقوقش بر مردم ولایت خراسان» باید در قانون اساسی اضافه می‌شد.  ضربه به دین. اقتدار قانون و رشد دیکتاتوری را باید در این سخنان دنبال کرد.»

آرش رمضانی نیز نوشت:‌ «صداقت آقای علم‌الهدی ستودنی‌ست. می‌گوید هرکه با ماست، مردم است و هرکه با ما نیست، مردم نیست. این رویکرد کل نظام است. تمام مملکت و سرمایه و امنیت برای همان ۴درصد خودی‌هاست که «مردم»اند.  باقی اما غریبه و لائیک و سکولار و نامردم‌اند. آپارتاید.»