نمایش آمریکایی

سیدمحمد میرزامحمدزاده

دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، روز سه‌شنبه (بیستم آذرماه) در دیدار با چاک شومر رهبر اقلیت دموکرات مجلس سنا نانسی پلوسی، سخنگوی مجلس نمایندگان و مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور مواضع خود را در کاخ سفید اعلام کرد.

این دیدار که در ظاهر برای صحبت کردن در مورد مسائل سیاسی برگزار شده بود، در واقع نشستی تلویزیونی برای دیدار رئیس‌جمهور با رهبران دموکرات کنگره آمریکا در دفتر اووال، محل کار رئیس‌جمهور آمریکا بود. نشست روز سه‌شنبه سریع، تند و گاهی با آموزش‌های اخلاقی طرفین به یکدیگر پیش رفت؛ مسیری که شاید شرکت‌کنندگان در آن تمایل نداشتند که این‌گونه 

پیش رود.

موضوع اول بحث محبوب آقای ترامپ، دیوار مرزی بود و به‌طور ویژه اینکه آیا او واقعاً قصد دارد در صورت عدم اختصاص بودجه پنج میلیارد دلاری که او برای ساخت دیوار درخواست کرده است، دولت را هفته آینده تعطیل کند.

به‌راستی‌که اگر نمایش روز سه‌شنبه بیانگر چیزی بود، آن چیز این است که ترامپ بقیه دوران کاری خود را در حال طعنه زدن، ضرب و شتم و تمسخر دموکرات‌های کنگره و حملات شدیدتر علیه حزب خود می‌پردازد

در ابتدای جلسه ترامپ تلاش کرد همه‌چیز را دوستانه پیش ببرد. حداقل در کلماتش برای حفظ آرامش تلاش می‌کرد. از توجیهات معمول خود برای تأکید بر لزوم ایجاد دیوار استفاده کرد و داستان‌های تخیلی از هجوم تروریست‌ها جنایت‌کاران و در اندک چرخشی در بیانات، مهاجران حامل بیماری یادکرد که از سمت مرز جنوبی به آمریکا نزدیک می‌شوند.

او به نانس پلوسی، سخنگوی کنونی و آتی مجلس نمایندگان آمریکا، نحوه کار کرد قانون را توضیح داد، چند بار مطابق با عادت‌های بی‌ادبانه خود انگشت تهدید خود را به سمت پلوسی و چاک شومر هم حزبی پلوسی گرفت و مطابق معمول با شادمانی معاون خود را در حالی که 15 دقیقه تمام در تلاش بود ترامپ را مجاب کند که متهم کردن آن‌ها چه عواقبی دارد، نادیده گرفت.

در نهایت پس از آنکه مهمانان دموکرات خود را مجاب کرد که ساختن یک دیوار امنیتی نیاز امروز آمریکا است، با این جمله به حرف‌هایش خاتمه داد: «می‌بینید! ما به توافق رسیدیم!»

اما پس از آنکه شومر به شوخی به او طعنه ضد که دائماً تهدید به تعطیلی دولت می‌کند، ترامپ نتوانست خود را کنترل کند و جلوی همه عوامل تلویزیونی از کوره در رفت. 

از جایش بلند شد و با عصبانیت رو به چاک شومر، رهبر اقلیت دموکرات سنا دهانش را گشود و فریاد زد: می‌دانی چیست؟ قصد داری من را از کوره به در ببری؟ من می‌پذیرم. اگر آنچه را که می‌خواهیم به دست نیاوریم، راهی را که می‌خواهیم نپیماییم، اگر آن راه از روی تو باشد، یا از روی یک ارتش، یا هر چیز دیگری که به ذهنت برسد من آن راه را خواهم رفت و قطعاً دولت را تعطیل می‌کنم...باید به تو بگویم که من به خود افتخار می‌کنم که دولت را برای امنیت مرز تعطیل کنم چاک.

شاید پیشرفت‌هایی اینجا و آنجا در آمریکا برسر مسائل انتخابی اتفاق افتد، اما تا زمانی که شاهد رودررویی‌های عمومی بین افراد مختلف در بدنه دولت آمریکا باشیم، نباید انتظار اتفاق سودمند و سازنده‌ای را داشته باشیم

بعد با این نمایش، مذاکرات از هم پاشید و ترامپ چاک، نانسی و همه افراد حاضر در اتاق را مات و مبهوت از آنچه که اتفاق افتاده بود تنها گذاشت و همه در فکر این فرو رفتند که اصلاً این کارها برای چه اتفاق افتاده است.

جواب کوتاه این است: اتفاقی که در جلسه مقاومت در برابر بودجه دیوار افتاد، چیزی است که در دو سال آتی باقی مانده از دولت جمهوری‌خواه هم‌زمان با مجلس دموکرات، باید شاهد آن باشیم و دو طرف با گرفتن انگشت اتهام به سمت یکدیگر و تلاش برای امتیاز گیری و شایعات مردم و این و آن را مقصر خواندن به امید یافتن منافع باشند. هر چند که این موضوع سرگرم‌کننده است، اما این خطر را برای آمریکا به همراه دارد که عدم عملکرد دولت منجر به عمق ناامیدی مردم و عدم اعتماد به دولت شود. هرچند که همین حالا هم دولت چندان جایگاهی خوبی در میان مردم ندارد.

به‌راستی‌که اگر نمایش روز سه‌شنبه بیانگر چیزی بود، آن چیز این است که ترامپ بقیه دوران کاری خود را در حال طعنه زدن، ضرب و شتم و تمسخر دموکرات‌های کنگره و حملات شدیدتر علیه حزب خود می‌پردازد؛ در حالی که دموکرات‌ها اذعان دارند که در گفتگوی منطقی با رئیس‌جمهور ناتوان شده‌اند؛ کسی که درون افکار و خودباوری‌هایش غرق شده است.

پلوسی و شومر هر دو از نحوه این دیدار به‌شدت ناراحت بودند و عنوان کردند که بهتر بود این مذاکرات به‌صورت دربسته بدون حضور رسانه‌ها برگزار می‌شد. ترامپ در واکنش به این دیدگاه، پلوسی را تحقیر کرد و گفت: این که چیز بدی نیست نانسی، اسمش شفافیت است. این حرف ترامپ رهبر نمایندگان را بر آشفته کرد تا اصرار کند که تو نمی‌توانی از شفافیت حرف بزنی وقتی‌که احزابی که درگیر کار هستند بر اساس حقایق مشابه فعالیت نمی‌کنند؛ پلوسی این‌گونه پاسخ داد: اجازه بده مکالماتمان به‌گونه‌ای باشد که آمارهایی که تو از آن‌ها صحبت می‌کنی را به شفافیت برسانیم. بعد پلوسی در توجیه صحبتش گفت: آمارهایی که آقای ترامپ به آن‌ها تکیه می‌کند بر اساس حقایق نیستند. ما باید مذاکراتی بر اساس شواهد داشته باشیم.

ترجمه: تنها چیزی که خانم پلوسی معتقد بود که در این رویارویی از شفافیت برخوردار است، عدم صداقت آقای ترامپ بود.

حالا شاید که روابط پشت پرده بهتر از چیزی باشد که مردم در تلویزیون دیدند، ضمن اینکه انگیزه کمی برای تقابل و یا گرفتن امتیاز وجود دارد. (صرفاً ترامپ تنها کسی بود که در این جلسه در اوج بددهنی قرار گرفته بود و تنها آقای شومر چند جمله قصار اکتفا کرد.) شاید پیشرفت‌هایی اینجا و آنجا برسر مسائل انتخابی اتفاق افتد، اما تا زمانی که شاهد رودررویی‌های عمومی بین افراد مختلف در بدنه دولت آمریکا باشیم، نباید انتظار اتفاق سودمند و سازنده‌ای را داشته باشیم.

بعد از این دیدار، پلوسی که کمتر سعی می‌کرد جلوی خود را بگیرد ارزیابی تند و گزنده‌ای از جلسه به خبرنگاران ارائه کرد و گفت: جلسه سخت و خشنی بود. در واقع این جلسه بیانگر این بود که اگر شما یک سیخونک به فرد گستاخی بزنید، او کل تن و بدن شما را می‌لرزاند.

رهبر دموکرات‌ها در مورد مسئله دیوار حتی شدیدتر هم اظهارنظر کرد.

مردم آمریکا باید کمربندهایشان را ببندند. با یا بدون تعطیلی دولت مسیر سختی پیش روی مردم آمریکا است.