بعیدِ امیری!

آریا رهنورد

به نظر می‌رسد در پرسپولیس، چیزی به نام «سیاست نقل و انتقالاتی» وجود ندارد. باشگاه همان‌طور که در روزهای تلاش برای جذب سرمربی، با چهره‌های بسیار متفاوت مذاکره می‌کرد، در زمینه جابه‌جایی بازیکن‌ها نیز هیچ خط مشی مشخصی را دنبال نمی‌کند. هر فوتبالیستی که از علاقه‌اش برای حضور در پرسپولیس حرف می‌زند، به سرعت در تیررس باشگاه قرار می‌گیرد. مدتی قبل فرشاد احمدزاده در یک برنامه تلویزیونی‌، تمایلش برای حضور دوباره در تیم را عیان کرد و به سرعت در لباس پرسپولیس دیده شد. وحید امیری نیز پس از فرستادن پالس‌های رسانه‌ای مثبت برای باشگاه، حالا دوباره مورد توجه قرمزها قرار گرفته است. آیا ابراز علاقه یک بازیکن، به تنهایی برای بازگرداندن او کافی به نظر می‌رسد؟ آیا باشگاه نباید هیچ خط قرمز دیگری را برای امضای یک قرارداد سنگین در نظر بگیرد؟ وقتی فرشاد احمدزاده از سوی مدیران باشگاه برای بازگشت چراغ سبز دریافت کرد، واضح به نظر می‌رسید که این مدیران روی حافظه تاریخی‌شان حساب چندانی باز نمی‌کنند. هواداران پرسپولیس انتظار داشتند بازیکنانی که در روزهای سخت محرومیت تیم را ترک کردند، دیگر جایی در باشگاه نداشته باشند اما در واقعیت، اتفاق دیگری رخ داد و اعتبار پرسپولیس با بازگرداندن فرشاد، حداقل برای چند روز خدشه‌دار شد. البته که وحید امیری، محبوبیت و مقبولیت بیشتری روی سکوهای سرخ داد اما تصمیم برگشتن او، هنوز هم منطقی به نظر نمی‌رسد. علاقه این بازیکن به جدایی پس از درخشش در جام جهانی، تا حدودی قابل درک بود اما شیوه مدنظر او برای جدایی، ابدا قابل قبول به نظر نمی‌رسید. حتی اگر گذشته‌ها کاملا فراموش شوند و حرکت وحید برای همیشه از ذهن‌ها پاک شود، مساله‌ای به نام «آینده» در مورد او مطرح خواهد شد. آیا پرسپولیس در شرایط فعلی، اصلا به وحید امیری نیاز دارد؟ آیا کالدرون می‌تواند از این بازیکن گرانقیمت در ترکیب اصلی تیمش استفاده کند؟ آیا کسی که قول حضور دوباره در پرسپولیس را به وحید داده، همان چهره‌ای نیست که این بازیکن را با وعده‌های بزرگ به فوتبال ترکیه برد؟

حضور ترابی در سمت چپ با ذخیره‌ای به نام امید عالیشاه، نیاز پرسپولیس را در این بخش از زمین برطرف می‌کند و طبیعتا باشگاه در این نقطه، نیازی به یک ستاره گرانقیمت نخواهد داشت

وحید امیری همیشه یک فوتبالیست پرتلاش و دونده بوده است. یک بازیکن خستگی‌ناپذیر که با وجود همه نمایش‌های درخشانش در زمین، هیچ‌وقت درگیر حواشی نشده و رفتار ناامیدکننده‌ای را در زمین به نمایش نگذاشته است. با این وجود پرسپولیسی‌ها باید قبل از خرید امیری، به شرایط سنی این بازیکن توجه کنند. او در شرایط فعلی، دیگر نمی‌تواند کمک بزرگی برای آینده باشگاه باشد. علاوه بر این، کیفیت امیری این روزها با کیفیت او در زمان جدایی از پرسپولیس، زمین تا آسمان تفاوت دارد. او در اوج آمادگی و در بهترین فرم از دوران فوتبالش از جمع قرمزها جدا شد و حالا در حالی دوباره به این تیم نزدیک شده که در بیشتر هفته‌های این فصل در ترابوزان اسپور ترکیه نیمکت‌نشین بوده است. طبیعتا نیمکت‌نشینی روی آمادگی او تاثیر زیادی گذاشته و زمان زیادی طول خواهد کشید تا این بازیکن دوباره آمادگی‌اش را به دست بیاورد. در مورد امیری، نکته مهم‌تری نیز وجود دارد. پست تخصصی این بازیکن، هافبک چپ است و پرسپولیس در این پست، از مهدی ترابی آماده و جوان استفاده می‌کند. بازیکنی که شروع فوق‌العاده‌ای در پرسپولیس داشت و این فصل حتی می‌تواند روزهای رویایی‌تری را در باشگاه پشت سر بگذارد. حضور ترابی در سمت چپ با ذخیره‌ای به نام امید عالیشاه، نیاز پرسپولیس را در این بخش از زمین برطرف می‌کند و طبیعتا باشگاه در این نقطه، نیازی به یک ستاره گرانقیمت نخواهد داشت. قرمزها می‌توانند هزینه چنین خریدهایی را برای حفظ بازیساز مهم تیم‌شان یعنی بشار رسن ذخیره کنند. وحید امیری توانایی بازی در پست مهاجم را نیز دارد اما قدرت گل‌زنی و توانایی چارچوب‌شناسی او، هرگز چندان بالا نبوده است. گابریل کالدرون، تیمش را با یک مهاجم راهی زمین می‌کند و بدون تردید امیری به عنوان یک مهاجم ایزوله، برای پرسپولیس مفید نخواهد بود. در صورت رقم خوردن این انتقال، او از نیمکت ترابوزان به نیمکت پرسپولیس منتقل می‌شود و شاید دیگر جایگاهش در تیم ملی را نیز از دست بدهد. پرسپولیسی‌ها حالا در شرایط حساسی قرار دارند و به خوبی می‌دانند که «اخلاق» برای‌شان امتیاز و جام نمی‌آورد. امیری وقتی می‌توانست در تیم بماند و محبوب‌تر از همیشه باشد، انتخاب متفاوتی برای خودش داشت و حالا بهتر است قرمزها نیز انتخاب متفاوت را به او نشان بدهند. شاید در مورد فرشاد احمدزاده، دیگر دیر شده باشد اما وحید، قطعا گمشده‌ای در پازل کالدرون نیست.