ترس، برادر حذف بود!

آریا طاری

سزاوار شکست

تیم ملی برابر آمریکا اصلا خوب نبود و سزاوار شکست به نظر می‌رسید. این موضوع خودش را در چینش اولیه نفرات کی‌روش نمایان کرد. ایران در این مسابقه برخلاف بازی ولز، با روش چهار-سه-سه بازی نکرد و با آرایش چهار-چهار-دو به زمین رفت. در این روش احسان حاج‌صفی هافبک چپ تیم ملی شد و علی قلی‌زاده نیز در جایگاه هافبک راست قرار گرفت. احتیاط زیاد کی‌روش موجب شد ایران برخلاف بازی قبلی، این بار اصلا نمایش خوبی نداشته باشد. تیم ملی در جریان این نبرد به ندرت صاحب بخت گلزنی شد و شاید توانست تنها دو خطر نسبتا جدی روی دروازه آمریکا به وجود بیاورد. شاید اگر کی‌روش ترس را کنار می‌گذاشت و کمی شجاع‌تر تیمش را به زمین می‌فرستاد، اوضاع برای ایران بهتر پیش می‌رفت اما او دوباره به همان روش قدیمی‌اش برگشت و تیمی دست و پا بسته را راهی زمین کرد. تیمی که درنهایت روبه‌روی آمریکا حرف زیادی برای گفتن نداشت.

تیم ملی حملات جدی‌اش را بعد از دقیقه 75 شروع کرد. تازه در این دقایق تصمیم گرفتیم روی دروازه توپ بریزیم و موقعیت درست کنیم. جالب اینکه در همان دقایق نیز دفاع آمریکا بسیار آشفته عمل می‌کرد تا ثابت شود که این تیم اصلا تیم نفوذناپذیری نیست

این تیم خسته

ظاهرا قرار است همیشه تیم ملی ایران در مسابقه سوم جام خسته باشد و نتیجه خوبی به دست نیاورد. ایران هرگز در دیدار پایانی جام جهانی برنده نبوده است. این بار هم پسران ایران در جریان این مسابقه کاملا خسته به نظر می‌رسیدند. به خصوص مهدی طارمی که همیشه یک مهره کلیدی برای تیم ملی بوده، این بار به شدت خسته به نظر می‌رسید و اصلا آماده نبود. او استارت‌های همیشگی‌اش ر ا نداشت. ظاهرا حضور در چند مسابقه فشرده، موجب می‌شود پسران تیم ملی فرم مطلوب را از دست بدهند و نتوانند نمایش خوبی در تیم ملی داشته باشند. هیچ‌کدام از نفرات تیم ملی روبه‌روی آمریکا در این بازی در حد و اندازه خودشان ظاهر نشدند.

شاید اگر کی‌روش ترس را کنار می‌گذاشت و کمی شجاع‌تر تیمش را به زمین می‌فرستاد، اوضاع برای ایران بهتر پیش می‌رفت اما او دوباره به همان روش قدیمی‌اش برگشت و تیمی دست و پا بسته را راهی زمین کرد

یک نیمه هدر رفت

تیم ملی تنها با انگیزه تساوی به زمین مسابقه آمده بود و عملا یک نیمه کامل را به راحتی از دست داد. ایران در دقایق پایانی نیمه اول گل خورد و در آن نیمه عملا فرصتی برای جبران نتیجه نداشت. شاید خود آمریکایی‌ها هم از روش بازی ایران متعجب شده بودند. تیمی که در نیمه اول استراتژی خاصی به جز سپری کردن زمان نداشت و تازه مسابقه را از نیمه دوم شروع کرد. این اتفاق حتی در شروع نیمه دوم نیز رخ نداد و تیم ملی عملا این بازی را خیلی دیر کلید زد.

تعویض عجیب، نتیجه عجیب‌تر

بیرون رفتن سردار آزمون از زمین بین دو نیمه، تصمیم بسیار عجیبی از سوی کی‌روش بود. سردار از زمین بیرون رفت، سامان قدوس جای او را گرفت و مهدی طارمی نیز در نوک حمله قرار گرفت. قدوس در همین بازی صاحب دو موقعیت کلیدی شد که یکی از آنها برای گلزنی فوق‌العاده به نظر می‌رسید اما به راحتی این توپ را از دست داد تا ایران در این نبرد شکست بخورد. شاید اگر قدوس فقط کمی بیشتر دقت می‌کرد، تیم ملی با چنین نتیجه تلخی روبه‌رو نمی‌شد. به زمین فرستادن قدوس به جای سردار، یک اشتباه بزرگ از سوی کارلوس بود.

خیلی دیر شروع کردیم

تیم ملی حملات جدی‌اش را بعد از دقیقه 75 شروع کرد. تازه در این دقایق تصمیم گرفتیم روی دروازه توپ بریزیم و موقعیت درست کنیم. جالب اینکه در همان دقایق نیز دفاع آمریکا بسیار آشفته عمل می‌کرد تا ثابت شود که این تیم اصلا تیم نفوذناپذیری نیست. بدون شک اگر تیم ملی حملاتش را زودتر شروع کرده بود، می‌توانست شرایط را تغییر بدهد. با این حال این حملات آنقدر دیر شروع شدند که دیگر عملا فرصت کافی برای باز کردن دروازه حریف وجود نداشت و ایران راه فرار از مخمصه را پیدا نکرد.

ابوالفضل، تغییری که باید

 زودتر رقم می‌خورد

ورود جلالی به زمین مسابقه، تیم ملی را راه انداخت. جلالی در دقایق کوتاه حضورش در زمین عالی ظاهر شد. سوال بزرگ اما اینجاست که چرا چنین بازیکنی در دو بازی قبلی کاملا به نیمکت دوخته شده بود؟ تیم ملی نبرد با آمریکا را با میلاد محمدی در سمت چپ خط دفاعی شروع کرد. در نیمه دوم نیز حاج‌صفی به جای محمدی در دفاع چپ قرار گرفت. با این حال جلالی در دقایق پایانی بازی نسبت به هر دو نفر بهتر بازی کرد. او تنها بازیکن زیر 25 سال تیم ملی بود و به یکی از بهترین‌های جدال آخر تبدیل شد. شاید اگر کی‌روش چند بازیکن جوان دیگر را با خودش به این تورنمنت می‌برد، نتایج به مراتب بهتری برای تیم ملی ایران به دست می‌آمد. اگر قرار به حذف شدن بود، این اتفاق می‌توانست با نفرات جوان‌تری برای ایران رخ بدهد. نه بازیکنانی که از دوران اوج فاصله زیادی گرفته‌اند و حتی در آستانه بازنشستگی هستند.

کریم، مرد بی‌اثر

کریم انصاری‌فرد همانند بازی با ولز، روبه‌روی آمریکا هم به زمین آمد و باز هم حرکت موثری برای تیم ملی انجام نداد. کریم در این بازی بسیار ناامیدکننده ظاهر شد و نقشی در حملات ایران نداشت. آیا بهتر نبود کی‌روش نفراتی مثل محمد محبی یا مهدی قایدی را به تیم ملی ببرد و این مهاجمان پرانگیزه را در قطر آزمایش کند؟ کریم نه فرارهای سریعی داشت و نه مرد موثری برای ایران بود. بردن او به قطر نیز یکی دیگر از اشتباه‌های استراتژیک پرشمار کارلوس کی‌روش به شمار می‌رفت. بدون تردید یک مهاجم جوان در تیم ملی تفاوت مهم و بزرگی ایجاد می‌کرد. درست همان‌طور که ورود بازیکن جوانی مثل ابوافضل جلالی، تیم ملی را راه انداخت و همه چیز را برای این تیم تغییر داد.

مردیم و نبردیم!

در بازی با ولز، مردیم و بردیم و روبه‌روی آمریکا، مردیم و نبردیم! تماشای این بازی برای خیلی از هواداران ایران آزاردهنده بود. چراکه آنها با یک تیم بسیار ترسو روبه‌رو شدند که حتی برای صعود نیز به آب و آتش نمی‌زند. این موضوعی نیست که به سادگی نادیده گرفته شود. بدون شک اگر ایران کمی شجاع‌تر بود، کمی حمله می‌کرد و حداقل در جریان بازی نمایش خوبی داشت، هواداران ایران تا این اندازه از این شکست ناامید نبودند. نمایش تیم ملی اما درست به اندازه نتیجه این بازی ناامیدکننده به نظر می‌رسید.

به چه چیزی اعتراض دارید؟

اعتراض شاگردان کی‌روش به داوری نیز در نوع خودش باورنکردنی بود. علی کریمی که توپ به دست خودش برخورد کرده بود، به برخورد توپ به دست ستاره آمریکا معترض به نظر می‌رسید و مهدی طارمی که به هیچ وجه خطایی رویش اعلام نشده بود، مدام به داور اصرار می‌کرد که صحنه را با کمک وی.ای.آر ببیند! اعتراض به داوری برای ایران حتی تا پایان بازی هم ادامه داشت و پس از آن نیز بازیکنان به دور داور حلقه زده بودند. حقیقت آن است که در این مورد هیچ حقی با مهره‌های ملی‌پوش نبود و تیم ملی، یک نمایش بسیار تلخ را روبه‌روی آمریکا پشت سر گذاشت.

آینده‌ای در کار نیست

جالب اینکه کی‌روش در نشست خبری بعد از بازی از برنامه‌های آینده تیم ملی صحبت می‌کرد. آیا واقعا بین او و تیم ملی آینده‌ای وجود خواهد داشت؟ زمان همه چیز را مشخص می‌کند. با این نتایج اما بعید است که اکثریت هواداران فوتبال ایران خواهان ماندن کارلوس در تیم ملی باشند. به نظر می‌رسد دوران حضور این مربی روی نیمکت تیم ملی را دیگر باید تمام‌شده بدانیم. مگر اینکه فدراسیون در یک تصمیم انتحاری، این مربی را برای رقابت‌های جام ملت‌های آسیا حفظ کند.