چند مدعی بدون نقاب!

آریا    رهنورد

سپاهان؛ نیمکت درخشان و هماهنگی سخت

صدرنشین فعلی لیگ برتر بالاخره در مسابقه هفته سوم متوقف شد. نکته نگران‌کننده برای سپاهان این بود که آنها برتری دو بر صفر را با تساوی دو-دو عوض کردند. حالا بعد از سه هفته می‌توان ادعا کرد که سپاهان صاحب بهترین نیمکت لیگ برتر است و در این هفته‌ها هیچ تیمی فنی‌تر از این تیم در زمین مسابقه ظاهر نشده اما نباید همه چیز را در این باشگاه کاملا ایده‌آل فرض کرد. ترکیب سپاهان نسبت به فصل گذشته به شدت تغییر کرده و رسیدن این تیم به نقطه اوج هماهنگی کمی دشوار خواهد بود. نکته دوم هم این است که سپاهان در مرکز زمین، بیش از حد روی حمله استوار شده و فاقد هافبک‌های جنگنده و فیزیکی است. مساله‌ای که موجب شد این تیم در دقایقی از نبرد با گل گهر، میانه میدان را به طور کامل از دست بدهد. فعلا مورایس مهم‌ترین برگ برنده سپاهان به شمار می‌رود و شروع بسیار خوب این تیم در فصل جدید هم می‌تواند برگ برنده بسیار مهمی برای این تیم باشد. آنها ستاره‌های خارجی بسیار خوبی را نیز در ترکیب دارند که می‌توانند در نبردهای سخت گره کار را برای سپاهان باز کنند. این تیم پرستاره برای قهرمانی لیگ، باید کم‌تر به رقبا موقعیت گل بدهد و در میانه میدان کمی کوبنده‌تر ظاهر شود.

استقلال؛ یک اسکواد بزرگ و چند تردید

دومین برد فصل استقلال این هفته روبه‌روی مس به دست آمد اما هواداران این باشگاه باز هم همه آن چیزی که از تیم‌شان می‌خواستند را در این مسابقه تماشا نکردند. شلوغ بودن اسکواد استقلال، کار را برای سرمربی تیم کمی دشوار می‌کند و او برای انتخاب نفرات نهایی، چالش بزرگی دارد. اگر قرار باشد فقط به ترکیب استقلال نگاه کنیم، تیمی در حد و اندازه قهرمانی لیگ برتر و حتی فراتر از آن خواهیم دید اما هنوز به کسی ثابت نشده که ساپینتو می‌تواند همان مردی باشد که از این تیم کهکشانی، یک تیم قهرمان می‌سازد. استقلال ترکیب خوبی در اختیار دارد اما هنوز چندان باطراوت فوتبال بازی نمی‌کند. نقطه قوت این تیم، ستاره‌های آبی در همه خطوط زمین هستند. اولین کلین‌شیت فصل هم می‌تواند برای این باشگاه امیدوارکننده به نظر برسد. با این حال آنها تا اینجا دو تیم تازه‌وارد را برده‌اند و در تنها بازی بزرگ‌شان روبه‌روی سپاهان شکست خورده‌اند. هرچقدر که ساپینتو زودتر بتواند بهترین ترکیب را برای تیمش پیدا کند، شانس استقلال نیز برای موفقیت بیشتر و بیشتر خواهد شد.

پرسپولیس؛ گل نخورها، گل‌نزن‌ها!

تا قبل از نبردهای هفته سوم لیگ برتر، چند تیم هیچ گلی در این فصل دریافت نکرده بودند اما در پایان مسابقه‌های هفته سوم، پرسپولیس تنها تیم فصل به شمار می‌رود که سه کلین‌شیت متوالی داشته است. بازگشت علیرضا بیرانوند به درون دروازه این تیم، آرامش را به عقب زمین قرمزها هدیه داده و گولسیانی نیز با تکل‌های دقیق و به موقع‌اش، بارها به کمک سرخپوشان آمده است. پرسپولیس روبه‌روی آلومینیوم چند بار در معرض خوردن گل قرار داشت اما بیرو و مدافعان این تیم بی‌نقص ظاهر شدند و عملکرد بسیار خوبی مقابل این تیم داشتند. پرسپولیس به لحاظ عملکرد دفاعی یادآور تیم فصل گذشته فرهاد مجیدی است و همه می‌دانند که این تیم در نهایت به کدام سکوی لیگ برتر رسید. با این وجود آنها چند مشکل بزرگ هم دارند. 270 دقیقه از لیگ برتر سپری شده و پرسپولیس فقط یک گل به ثمر رسانده است. این موضوع اصلا جالب توجه به نظر نمی‌رسد. جالب اینکه تنها گل این تیم در این فصل توسط یک هافبک دفاعی زده شده است. نکته دوم هم این است که یحیی مثل فصل گذشته، هنوز ترکیب اصلی تیمش را نشناخته و این هفته با بیرون بردن کمال از ترکیب و عقب بردن سروش رفیعی، شیوه بازی تیمش را کمی تغییر داده است. لوکادیا هم هنوز برای آماده شدن به زمان زیادی نیاز دارد. قرمزها در دفاع فعلا یک تیم عالی هستند و در حمله، هنوز فاصله زیادی با تبدیل شدن به یک تیم آرمانی دارند. این تیم خیلی سخت گل ‌می‌خورد و البته خیلی سخت هم گل می‌زند!

فولاد؛ نظم، تجربه و میانگین سنی

بعد از دو تساوی بدون گل در شروع فصل، فولاد یک نبرد بسیار هیجان‌انگیز را روبه‌روی تراکتور سپری کرد و البته موفق شد این تیم را در لحظات پایانی شکست بدهد. گل دیدنی دژاگه درست همان چیزی است که فاکتوری به اسم تجربه به تیمی مثل فولاد اضافه می‌کند. با این حال این مسابقه نشان می‌دهد اگر فولاد روبه‌روی حریفی مثل تراکتورسازی از شیوه تدافعی همیشگی‌اش فاصله بگیرد، در دفاع به شدت آسیب‌پذیر می‌شود. چیزی نمانده بود که آنها بعد از دریافت گل تساوی از تراکتور، حتی از این تیم عقب هم بیفتند و محمد عباس‌زاده یک فرصت کلیدی را برای تیمش از دست داد. به هر حال فولاد برای موفقیت در این فصل، می‌تواند روی نظم تیمی و البته فاکتور تجربه استفاده کند. با این حال بالا بودن میانگین سنی این تیم به خصوص در دفاع و هافبک، ممکن است در دقایق پایانی بعضی از بازی‌ها این تیم را به دردسر بیندازد. نکو باید به دنبال راهی برای ایجاد یک تعادل کامل و عالی در تیمش باشد.

گل گهر؛ انتقال عالی، مهاجمان متوسط

تیم امیر قلعه‌نویی در این فصل، تیم بسیار پرنوسانی نشان داده است. تیمی که فصل را با یک برد عالی روبه‌روی تراکتور شروع کرد، در دومین مسابقه آنقدر بد بود که قلعه‌نویی بعد از تساوی با مس رفسنجان در کنفرانس خبری به شدت از خجالت بازیکنان تیمش درآمد و در سومین مسابقه روبه‌روی سپاهان، همین تیم توانست یک بازگشت بسیار بزرگ را خلق کند و حریف پرستاره‌اش را با یک امتیاز به اصفهان بفرستد. این میزان از نوسان برای یک تیم اصلا خوب نیست اما شکی وجود ندارد که گل گهر در این فصل فوتبال بسیار خوبی بازی می‌کند. آنها به خصوص در انتقال بازی، یکی از بهترین تیم‌های لیگ برتر هستند و نمی‌توان این حقیقت را در موردشان کتمان کرد. شاید اگر گل گهر در خط حمله نیز کیفیتی مثل دفاع یا خط هافبکش داشت، به جدی‌ترین مدعی برای بردن لیگ تبدیل می‌شد. به هر حال آنها در سه بازی سخت شروع فصل به پنج امتیاز رسیده‌اند و همچنان بدون شکست مانده‌اند. شاید ایده‌های قلعه‌نویی این فصل در سیرجان کاملا جواب بدهند و این تیم بتواند بهترین نتیجه تاریخش در لیگ برتر را به دست بیاورد.

تراکتور؛ این تیم زمان می‌خواهد

سه بازی و فقط یک امتیاز. شروع تراکتور در این فصل بدترین شروع از زمان ورود آنها به لیگ برتر است اما تا وقتی یک مربی مثل قربان بردی‌اف روی نیمکت این تیم نشسته، نباید به پایان کار آنها به شکل ناامیدانه‌ای نگاه کرد. این تیم زمان می‌خواهد و هفته به هفته بهتر می‌شود. آنها در جریان دو شکست‌شان در این فصل هم اصلا بدتر از رقبا ظاهر نشدند و شاید کمی بدشانس بودند. تراکتور در این فصل موقعیت‌های گل‌زنی مطلوب زیادی را هم به راحتی هرچه تمام‌تر از دست داده و برای یک تیم پرستاره، این اصلا اتفاق خوبی نیست. بازی روبه‌روی تماشاگرها، می‌تواند برگ برنده تراکتور در ادامه این فصل باشد. اگر آنها دوباره به یادگار برگردند و روبه‌روی تی‌تی‌ها به میدان بروند، نتایج به مراتب بهتری کسب خواهند کرد. تراکتور با این فرم بد، هنوز یک تیم مطلقا ناامیدکننده نیست و می‌تواند کارهای جذاب‌تری انجام بدهد.