جبروت یک جلال!

آریا رهنورد

مرد انتخاب‌های درست

اولین چیزی که سیدجلال حسینی را به جایگاه انکارناپذیر امروزش در فوتبال ایران رساند، انتخاب‌های درست این ستاره بود. او در ملوان به فوتبال ایران معرفی شد و اتفاقا در لباس همان تیم، پیشنهادهای زیادی از باشگاه‌های مختلف دریافت کرد. همان روزها خیلی از تیم‌های بزرگ و پرطرفدار فوتبال ایران، خواهان جذب این ستاره بودند اما او ترجیح داد به باشگاه سایپا برود و فوتبالش را در آرامش دنبال کند. او با سایپا قهرمان لیگ برتر هم شد و همان روزها استقلال و پرسپولیس سخت به دنبالش بودند اما تصمیم درست دیگری گرفت و به سپاهان رفت. تیمی که شرایط مطلوب‌تری برای پیشرفت در اختیار این بازیکن قرار می‌داد. سید و سپاهان سرانجام از هم جدا شدند و این بار او به همراه مدافع کناری‌اش در این تیم، راهی پرسپولیس شد. این دوران البته چندان به طول نینجامید و سید بعد از مدتی به لیگ قطر رفت اما حتی وقتی در بازگشت از این لیگ، برانکو دست رد به سینه این بازیکن زد، او جنجال خاصی به وجود نیاورد و به نفت تهران رفت و یک فصل درخشان را در این تیم سپری کرد. در حقیقت سید حرفش را درون زمین به پروفسور زد و برانکو را مجاب کرد تا او را به خدمت بگیرد. بازگشت به جمع قرمزها، یک دوران رویایی و فراموش‌نشدنی را برای کاپیتان رقم زد. در حقیقت بهترین سال‌های سایپا، سپاهان و پرسپولیس در تاریخ لیگ برتر با این مدافع رقم خورده و بدون شک حضور او در این اتفاق بیش از حد موثر بوده است. حالا حسینی یک انتخاب درست دیگر انجام داده و قبل از تبدیل شدن به یک نیمکت‌نشین، دنیای بازی را ترک کرده است. هرچند که پر کردن جای خالی این بازیکن، به سادگی ممکن نخواهد بود.

10 سال با لباس سفید

در شروع دوران امیر قلعه‌نویی در تیم ملی، سیدجلال حسینی برای اولین بار به این تیم دعوت شد و دیگر برای سال‌ها پای ثابت اردوهای تیم ملی ایران بود. مربیان بعدی تیم نیز اعتقاد زیادی به این ستاره داشتند و همواره او را در ترکیب اصلی قرار می‌دادند. دایی، قطبی و کی‌روش همواره از سید مثل یک الگوی بزرگ در تیم ملی یاد می‌کردند. سیدجلال با تیم ملی به یک دوره جام جهانی هم رسید و در برزیل، نمایش بسیار خوبی داشت. او یکی از بهترین‌های ایران در آن تورنمنت به شمار می‌رفت. حسینی از این شایستگی برخوردار بود که در دومین جام جهانی نیز به میدان برود اما کارلوس کی‌روش در یک تصمیم عجیب و باورنکردنی، این بازیکن را از اردو کنار گذاشت و درست در آستانه جام جهانی، این رفتار بی‌رحمانه را با حسینی نشان داد. شاید هر بازیکن دیگری در این موقعیت، سروصدای زیادی به راه می‌انداخت و به شدت علیه سرمربی تیم ملی موضع می‌گرفت اما سیدجلال با درک شرایط حساس تیم ملی، دست به چنین کاری نزد و آرامش‌اش را به خوبی حفظ کرد. آرامشی که در حقیقت، نقطه تمایز او با خیلی از ستاره‌های دیگر دنیای فوتبال است.

بدون شک فراموش‌نشدنی‌ترین دوران بازی این ستاره، به سال‌های درخشیدن در ترکیب پرسپولیس برمی‌گردد. او در این باشگاه نقشی فراتر از یک بازیکن داشت و در حقیقت در زمین به رهبری تیم مشغول بود

اسطوره‌ای برای همیشه

بدون شک فراموش‌نشدنی‌ترین دوران بازی این ستاره، به سال‌های درخشیدن در ترکیب پرسپولیس برمی‌گردد. او در این باشگاه نقشی فراتر از یک بازیکن داشت و در حقیقت در زمین به رهبری تیم مشغول بود. سید با این تیم به پنج قهرمانی متوالی در لیگ برتر رسید و جام‌های زیاد دیگری را نیز فتح کرد. او دو بار هم در فینال لیگ قهرمانان با این تیم حاضر شد. حسینی در مسیر رسیدن به فینال اول، گل‌های مهمی را نیز برای این تیم به ثمر رساند. بدون گل‌های حساس و تماشایی او روبه‌روی الجزیره و الدحیل، قرمزها شانسی برای فینالیست ‌شدن در آسیا نداشتند.

برنده ذاتی

«بازی سختی بود». این جمله تقریبا بعد از هر مسابقه از سوی حسینی تکرار می‌شد. برای او چیزی به نام «بازی ساده» وجود نداشت. بازیکنی که حتی در تشریفاتی‌ترین بازی‌ها، با همه وجود تکل می‌زد و خودش را مقابل توپ قرار می‌داد. سیدجلال یک برنده ذاتی بود که در این سال‌ها شخصیتش را به همه تیم‌هایش تزریق کرد. یک فوتبالیست درجه یک که پیدا کردن جایگزین برایش اصلا ساده نخواهد بود. بازیکنی که از حالا باید درباره آینده دوران کاری‌اش تصمیم بگیرد. قرمزها همین حالا هم خواهان حضور سید در کادر فنی تیم‌شان هستند.