۱۴ مرد خشمگین!

آریا طاری

فصل برای رئال مادرید به رویایی‌ترین شکل ممکن تمام شد. آنها دوباره به جایگاه همیشگی‌شان در فوتبال اروپا تکیه زدند و نشان دادند برای قهرمانی در این جام، به چهره‌هایی مثل امباپه نیاز ندارند. رئال این فصل، حقیقتا تیم عجیبی بود. یک تیم کم‌ستاره و بسیار هماهنگ و متحد که شاید به لحاظ فنی، نقص‌هایی داشت و فوتبالی درخشان بازی نمی‌کرد اما استاد برگرداندن ورق بازی‌ها به سود خودش بود. تیمی که تا آخرین لحظه از هر مسابقه، دست از تلاش برای بردن نمی‌کشید و سرانجام توانست بدون داشتن یک سوپراستار گرانقیمت، دو جام کلیدی این فصل را از آن خودش کند. موفقیتی که هرگز از حافظه هواداران باشگاه پاک نخواهد شد.

تیبو کورتوا

در اولین ماه‌های بازی برای رئال آنقدر پراشتباه بود که خیلی‌ها اعتقاد داشتند پیوستنش به این باشگاه یک خطای بزرگ بوده است. تیبو اما به جایی رسید که حالا همه او را به عنوان بهترین گلر این فصل دنیای فوتبال می‌شناسند. قهرمانی در اروپا بدون سیوهای رویایی این سنگربان ممکن نبود. او شاهکارهای اروپایی‌اش را از مهار پنالتی مسی شروع کرد و تا آخرین مسابقه نیز توانست این فرم را حفظ کند. کورتوا به خصوص در بازی فینال، رویایی ظاهر شد و بدون هیچ شک و تردیدی بهترین بازیکن زمین مسابقه بود. همین رئال مادرید با یک گلر معمولی، خیلی زود از لیگ قهرمانان کنار می‌رفت و گلر بلژیکی به یکی از اصلی‌ترین دلایل ماجراجویی‌های تیم کارلتو تبدیل شد. سنگربانی که یک فصل خارق‌العاده را با یک نمایش خارق‌العاده روبه‌روی لیورپول تکمیل کرد و جلوی انتقام محمد صلاح را هم گرفت.

اگر قرار باشد تنها یک بازیکن را از این فصل رئال جدا کنیم و او را فراتر از هر بازیکن دیگری بدانیم، آن ستاره کریم بنزما خواهد بود. بازیکنی که بهترین فصل فوتبالی‌اش را سپری کرد و تقریبا در تک تک بازی‌ها، کلید راهگشای عبور رئال از بحران بود

دنی کارواخال

در 30 سالگی شاید دیگر نفوذهای گذشته‌اش را نداشته باشد اما همچنان بازیکن درخشانی به نظر می‌رسد. بعد از پایان مصدومیت و بازگشت کارواخال به خط دفاعی، رئال مادرید فرم بهتری گرفت. او در همین مسابقه فینال هم استثنایی بود و به بازیکن آماده‌ای مثل لوئیس دیاس، اجازه عرض اندام نداد. کارواخال به کمک تجربه‌اش در بهترین زمان ممکن به کمک رئال مادرید آمد و پایان خوبی را در این فصل برای تیمش رقم زد. او باز هم نشان داد که یکی از بهترین مدافعان راست در دوران خودش بوده و استانداردهای قابل توجهی در این بخش از زمین دارد.

ادر میلیتائو

بعد از نمایش‌های نسبتا خوب فصل گذشته، میلیتائو در این فصل به بلوغ کافی در خط دفاعی رئال مادرید رسید. گاهی تغییراتی در این بخش از ترکیب تیم رخ می‌داد اما آن بازیکنی که روی نیمکت می‌نشست، میلیتائو نبود! این مدافع در این فصل فراتر از حد انتظار ظاهر شد و بعد از چند سال، نشان داد که چرا مادریدی‌ها برای خریدش دست به جیب شده‌اند. بازی‌های این فصل میلیتائو یادآور دوران اوج په په در رئال مادرید است. البته با خشونت کم‌تر! جالب است بدانید که برای اولین بار بعد از سال‌های متمادی، رئال مادرید رقابت‌های این فصل لالیگا را بدون حتی یک اخراج پشت سر گذاشته است!

داوید آلابا

او آنقدر مورد اعتماد فلورنتینو پرز بود که به محض پیوستن به رئال مادرید، پیراهن مهم شماره چهار سرخیو راموس را تحویل گرفت. آلابا که در بایرن‌مونیخ یک مهره ثابت بود، خودش را به چالش کشید و تصمیم گرفت راهی برنابئو شود. تصمیمی که هم به سود خودش تمام شد و هم برای باشگاه مفید بود. داوید با درخشش خیره‌کننده‌اش در حساس‌ترین بازی‌های فصل، فرصت جشن گرفتن قهرمانی اروپا با مادریدی‌ها را به دست آورد. مرد اتریشی، بازیکن بسیار مهمی برای رئال مادرید بود و فصلی فراتر از حد انتظار را در این تیم تمام کرد.

ادوارد مندی

اگر توپ جک گریلیش را از روی خط دروازه رئال بیرون نمی‌کشید، کار رئال مادرید روبه‌روی سیتی تمام شده بود. آن صحنه اما به تیم کارلتو، فرصت دیگری برای زندگی کردن داد و بعد از آن، زنجیره‌ای از اتفاقات ریز و درشت به سود این تیم رقم خورد. بدون تردید این صحنه برای همیشه در ذهن مادریدی‌ها باقی خواهد ماند. مندی در آن لحظه، در موقعیت درستی قرار داشت و کاری کرد تا رئال از خطر یک شکست حتمی و یک حذف خانگی در لیگ قهرمانان دور بماند. این شاید مهم‌ترین لحظه دوران فوتبالی این ستاره تا امروز بوده است.

کاسمیرو

بدون حضور او، یکی از بهترین ترکیب‌های میانی تاریخ فوتبال هرگز ساخته نمی‌شد. کاسمیرو با قطع‌ توپ‌های همیشگی و کمک مستمر به خط دفاعی و در عین حال برقرار کردن اتصال با جلوی زمین، قلب تپنده رئال مادرید در میانه میدان به حساب می‌آمد. این نتایج رویایی بدون حضور درخشان کاسمیرو در زمین رقم نمی‌خورد. بازیکنی که در فینال هم نمایشی فوق‌العاده داشت.

لوکا مودریچ

خیلی از هافبک‌های بزرگ تاریخ در 35 سالگی بازنشسته می‌شوند و یا به لیگ‌های سطح پایین می‌روند. لوکا مودریچ اما در این سن و سال، همچنان می‌درخشد و فاتح لیگ قهرمانان می‌شود. ماندگارترین لحظه این فصل برای لوکا، پاس بیرون پای محشر روبه‌روی چلسی بود که رئال را از یک مخمصه بسیار بزرگ خارج کرد. بدون آن پاس، مادریدی‌ها شانس دیگری برای عبور از دفاع تیم توخل نداشتند و نمی‌توانستند آن مسابقه را فتح کنند.

تونی کروس

او حالا فاتح پنج لیگ قهرمانان شده و به تنهایی از خیلی از باشگاه‌های اروپایی پرافتخارتر است! مرد آلمانی این فصل آنقدر خوب بود که هیچکس تردیدی در ماندنش در باشگاه نداشت. تونی که حالا دیگر به یک چهره اسطوره‌ای برای رئال مادرید تبدیل شده، اخیرا اعلام کرده که در دو فصل بعدی نیز برای مادرید به میدان می‌رود. به نظر می‌رسد او هم یکی از بازیکنانی است که دوست دارند فوتبال‌شان را در برنابئو تمام کنند.

در اولین ماه‌های بازی برای رئال آنقدر پراشتباه بود که خیلی‌ها اعتقاد داشتند پیوستنش به این باشگاه یک خطای بزرگ بوده است. تیبو اما به جایی رسید که حالا همه او را به عنوان بهترین گلر این فصل دنیای فوتبال می‌شناسند

فدریکو والورده

او مشخصا یک مهاجم یا یک وینگر نیست اما در حقیقت نفر سوم خط حمله مادریدی‌ها به حساب می‌آید. بازیکنی که با حضورش در زمین و جنگندگی همیشگی‌اش، توازن را در ترکیب این تیم به وجود می‌‌آورد. فده این فصل هر وقت که فرصت به دست آورد، در ترکیب رئال درخشید و عملکرد بسیار خوبی در این تیم داشت. او در مسابقه فینال هم یکی از بهترین‌های تیمش بود و با جنگیدن بر سر هر توپ، ثابت کرد که بازی در تیمی مثل مادرید چه ارزش فوق‌العاده‌ای برایش دارد.

کریم بنزما

اگر قرار باشد تنها یک بازیکن را از این فصل رئال جدا کنیم و او را فراتر از هر بازیکن دیگری بدانیم، آن ستاره کریم بنزما خواهد بود. بازیکنی که بهترین فصل فوتبالی‌اش را سپری کرد و تقریبا در تک تک بازی‌ها، کلید راهگشای عبور رئال از بحران بود. کریم که در کشور خودش فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد، شانس اول بردن توپ طلا برای این فصل نیز خواهد بود. بعید است که او رقیب چندانی برای تصاحب توپ طلا داشته باشد. این جایزه باید بدون هیچ شکی به این ستاره فرانسوی برسد.

وینیسوس جونیور

فصل گذشته خیلی از مادریدی‌ها از جمله خود بنزما علیه این بازیکن بودند اما او حالا زننده یکی از مهم‌ترین گل‌های تاریخ باشگاه است. وینیسیوس حتی قبل از گل‌زنی در فینال هم استعداد و مهارت خیره‌کننده‌اش را نشان داده بود. او این فصل آنقدر خوب بود که می‌تواند از ترکیب رئال به ترکیب ثابت تیم ملی برزیل نیز راه پیدا کند. وینی در این فصل به یک ستاره تمام‌عیار برای سفیدها تبدیل شد.

رودریگو

رودریگو یکی از غافلگیرکننده‌ترین مهره‌های این فصل رئال به حساب می‌آمد. بازیکنی با یک رکورد استثنایی در لیگ قهرمانان که روبه‌روی چلسی تیمش را به سختی زنده نگه داشت و یک تنه، رویاهای اروپایی سیتی و گواردیولا را هم بر باد داد. رودریگو در فینال فقط چند دقیقه بازی کرد اما تصور این ماجراجویی بدون درخشش کاملا به موقع او، محال به نظر می‌رسد.

کاماوینگا

بی‌جهت نبود که زیدان اصرار به خرید این هافبک داشت. کاماوینگا خیلی زود با شرایط بازی در رئال خو گرفت و به عنوان یک تعویضی، ضربان درستی در خط هافبک این تیم به وجود آورد. هیچکس انتظار نداشت او به همین سرعت چنین تسلطی در باشگاه پیدا کند.

آسنسیو

در این فصل دقایق زیادی برای رئال بازی نکرد اما در چند مسابقه، بازیکن مهمی برای تیم بود. سرعت پیشرفت آسنسیو در قیاس با سایر رئالی‌ها کم شده اما او همچنان می‌تواند یک ستاره در فصل‌های بعدی رئال باشد.