ضربتی دیگر از ضدضربه‌ها!

ظاهرا قرار نیست دردسرهای فدراسیون مهدی تاج برای فوتبال ایران حالاحالاها تمامی داشته باشند. بعد از یک رسوایی تاریخی در قرارداد مارک ویلموتس و امضای یکی از ننگین‌ترین قراردادهای تاریخ فوتبال ایران، حالا خبر رسیده که فدراسیون فوتبال با شکایت سه و نیم میلیون یورویی طرف ونزوئلایی برگزارکننده یک دیدار دوستانه با تیم ملی روبه‌رو شده است. این خبر به تنهایی یک فاجعه بزرگ به حساب می‌آید. در شرایطی که حتی با پرداخت یک میلیون یورو می‌توان روبه‌روی بزرگ‌ترین تیم‌های ملی دنیا قرار گرفت، حالا باید رقمی چنین وحشتناک را برای روبه‌رو شدن با یکی از معمولی‌ترین تیم‌های فوتبال دنیا پرداخت کنیم. در دورانی که فدراسیون تحت مدیریت مهدی تاج قرار داشت و کارلوس کی‌روش هم با همراهی دوستان نزدیکش مسئول هماهنگ کردن دیدارهای دوستانه ایران بود، چنین اتفاق‌هایی بارها رقم خورد و البته مسکوت ماند. برای مثال تیمی که اکثر بازیکنانش حتی فوتبالیست نبودند و شغل‌های دیگری داشتند، به عنوان تیم ملی یک کشور آفریقایی به ایران سفر کردند و در نهایت هم پانصد هزار دلار به جیب زدند. فدراسیون تاج اساسا فقدان مساله‌ای به نام شفافیت بود. اینکه تیم ملی چقدر برای برگزاری دیدارهای دوستانه هزینه کرد، اینکه هزینه کمپ‌های تیم ملی چرا سر به فلک کشیدند و اینکه چرا ناگهان 10 درصد به رقم پاداش سرمربی تیم اضافه شد، سوال‌هایی بودند که پاسخ مبهمی داشتند. تنها چیزی که در آن دوران مشخص شد، این بود که تمام پاداش صعود تیم ملی به جام جهانی خرج شد و ریالی برای فدراسیون باقی نماند. در شرایطی که فوتبال ایران هزار و یک مشکل زیرساختی داشت، امثال مترجم تیم ملی میلیاردها تومان پاداش دریافت کردند. از همه مهم‌تر اینکه هیچ‌وقت پاسخ شفافی در مورد چرایی این هزینه‌ها به مخاطبان فوتبال ایران داده نشد. با این روند به نظر می‌رسد فدراسیون فعلی باید تا ابد سرگرم پرداختن هزینه‌های به جا مانده از فدراسیون قبلی باشد. با این روند انتظار نمی‌رود که کوچک‌ترین تحولی به لحاظ مالی در فدراسیون اتفاق بیفتد.

نکته عجیب اما اینجاست که نهادهای نظارتی، همچنان برخوردی با عوامل این فجایع بزرگ نمی‌کنند. بعضی از افرادی که در کنار فدراسیون قبلی بودند، همچنان در اطراف فدراسیون و سازمان لیگ دیده می‌شوند. بعضی از آنها حتی صاحب کرسی در ای.اف.سی هستند و به عنوان نماینده فوتبال ایران، حقوق دریافت می‌کنند. چطور ممکن است افرادی که جریمه سنگین قرارداد ویلموتس را به فوتبال ایران تحمیل کردند، به همین سادگی راه بروند و مشغول گرفتن تصمیم‌های جدید برای فوتبال باشند. حقیقتا باورنکردنی است که آنها به جای پاسخ دادن به مسائل مربوط با این قرارداد، همچنان بدون مشکل به فعالیت‌شان ادامه می‌دهند. ماجرای ونزوئلا، ضربتی دیگر به پیکر نحیف فوتبال ایران از سوی مدیران «ضدضربه» است. مدیرانی که نه به خاطر ورشکسته‌کردن فدراسیون، نه به خاطر زیر سوال بردن حیثیت تیم ملی و نه به دلیل قرار دادن فوتبال ایران در یک قدمی حذف از جام جهانی، پاسخگو نبودند و از مردم عذرخواهی نکردند. مدیرانی که هرچه فاجعه می‌خواستند، ساختند و در کمال آرامش مشغول ادامه فعالیت‌ بحث‌برانگیزشان در فوتبال ایران شدند.