و سرانجام....جام!

آریا طاری

همین چند ماه قبل بود که بارسا در فاصله یک قدمی با فتح اولین جام در دوران رونالد کومان، روبه‌روی بیلبائو شکست خورد. در آن شب نفرینی برای کاتالان‌ها، آسیر ویالیبره به سراغ کلارینت معروفش رفت و لذت برد را برای ستاره‌های بیلبائو چندبرابر کرد. حالا اما آبی و اناری‌ها کاری کردند که آسیر بدون ساز، بایستد و برای این تیم دست بزند. تلخی این شکست برای شاگردان مارسلینو چند برابر بود. چراکه آنها به فاصله یک هفته، در دو فینال پیاپی کوپا شرکت کردند و پس از باختن به سوسیه‌داد، این بار هم قافیه را به بارسا باختند. آنها به ویژه در نیمه دوم این نبرد، اصلا در قد و قواره‌های یک تیم فینالیست ظاهر نشدند. پسران باسک، در 45 دقیقه اول با درخشش اونای سیمون روبه‌روی حریف مقاومت کردند اما گل‌زنی آنتوان گریزمان انگار همه برنامه‌های این تیم را به هم ریخت. پس از آن هم با راه افتادن لئو مسی، توفانی از گل‌های دیگر به راه افتاد و حریف را نابود کرد. ستاره بی چون و چرای این مسابقه، مسی بود که دو بار دروازه بیلبائو را باز کرد و روی دو گل دیگر نیز اثر گذاشت. فرانکی دی یونگ هم با یک گل، دو پاس گل، سه پاس کلیدی و 96 درصد پاس صحیح، مثل یک الماس در خط هافبک تیم کومان درخشید. حتی مهره‌هایی مثل پیکه و بوسکتس که در این فصل با انتقادهای زیادی روبه‌رو شده‌اند نیز در فرم درخشانی ظاهر شدند تا جرارد مثل همیشه پس از برتری در یک فینال، تور دروازه استادیوم میزبان را با قیچی ببرد و آن را به عنوان غنیمت به یادگار داشته باشد. این قهرمانی برای مسی هم معنای خاصی داشت. لئو در این نبرد نهمین گلش را در فینال‌های کوپا به ثمر رساند تا با عبور از رکورد تلمو زارا، آقای گل تاریخ فینال‌های جام حذفی اسپانیا شود. او همچنین به صورت مشترک با چند بازیکن دیگر، رکورددار هفت قهرمانی در این تورنمنت شده است.

این قهرمانی برای مسی هم معنای خاصی داشت. لئو در این نبرد نهمین گلش را در فینال‌های کوپا به ثمر رساند تا با عبور از رکورد تلمو زارا، آقای گل تاریخ فینال‌های جام حذفی اسپانیا شود. او همچنین به صورت مشترک با چند بازیکن دیگر، رکورددار هفت قهرمانی در این تورنمنت شده است

لذت مضاعف این قهرمانی برای بارسلونایی‌ها، به دلیل مسیر بسیار دشواری شکل گرفت که آنها برای بردن این جام سپری کردند. تیم کومان در همان اولین مسابقه، به دیوار کورنیا خورد و در طول 90 دقیقه با این تیم دسته پایینی به تساوی بدون گل رسید. آنها سرانجام به زحمت و در وقت‌های تلف‌شده موفق به شکست رقیب شدند. قدم بعدی آنها در مادرید و روبه‌روی رایووایکانوو سپری شد. این بار رایو در دقیقه 63 به گل رسید و بارسا را در آستانه حذف از کوپا قرار داد اما پسران کومان با گل‌های دیرهنگام مسی و دی یونگ به مسابقه برگشتند و توانستند خودشان را به جمع هشت تیم برتر این تورنمنت برسانند. مسابقه بعدی، عملا دراماتیک‌ترین نبرد این فصل بارسلونا به شمار می‌رفت. این بار هم آنها طعم مرگ را چشیدند و دوباره به زندگی برگشتند. بارسا در این بازی دو گل از حریف عقب افتاد و روبه‌روی گرانادا فقط به اندازه چند دقیقه با حذف شدن فاصله داشت اما گریزمان در دقیقه 88 و آلبا در دقیقه 92، دست به یک کار بزرگ زدند و بازی را به تساوی کشیدند. بلوگرانا در وقت‌های تلف‌شده به گل سوم رسید اما گرانادا بازی را مساوی کرد. با این حال آلبا و دی‌یونگ، دوباره خودی نشان دادند تا تیم کومان در زمین حریف، یک برد تاریخی را جشن بگیرد. تا این مرحله از کوپا آنها حتی یک مسابقه را هم در خانه سپری نکرده بودند. بارسا در دیدار رفت نیمه نهایی، شکست دو بر صفر روبه‌روی سویا را تجربه کرد و در مسابقه برگشت تا دقیقه 94 فقط توانسته بود یکی از گل‌ها را جبران کند اما گل جرارد پیکه و سرانجام تیر خلاص برایثویت در وقت‌های اضافه، ورق را به سود تیم کومان برگرداند تا این تیم در مسابقه فینال، حریف بیلبائو شود. این مسیر سخت انگار، تیم را از همیشه برای رسیدن به موفقیت متحدتر کرده بود. تیمی که تقریبا در همه بازی‌های این جام، فاصله بسیار کمی با ناامیدی مطلق داشت.

«اولین جام در یک دوران جدید». این نوشته روی پیراهن ویژه بارسلونایی‌ها برای جشن قهرمانی کوپا بوده است. خیلی‌ها این موقعیت را با روزهای بعد از فصل ناامیدکننده 2008 مقایسه می‌کنند. وقتی که خوان لاپورتا با یک نقشه جدید و متفاوت، طلایی‌ترین سال‌های ممکن را برای بارسا ساخت. تجربه‌ای که حالا شاید دوباره با این رییس برای این باشگاه تکرار شود.