مدافع قهرمانی؛ مهاجم ندارد!

آریا رهنورد

تماشای بازی‌های مدافع عنوان قهرمانی در لیگ برتر بیستم، حقیقتا به یک تجربه کسالت‌آور تبدیل شده است. شاید اعتراف به این موضوع برای هواداران پرسپولیس دشوار باشد اما حقیقت آن است که قرمزها، اصلا خوب فوتبال بازی نمی‌کنند و در گل‌زنی، اصلا موفق نشان نمی‌دهند. پرسپولیس با این فرم، نمی‌تواند خودش را به قواره‌های قهرمانی لیگ برتر برساند. آنها در هر مسابقه موقعیت‌های معدودی به وجود می‌آورند و همان موقعیت‌ها را هم از دست می‌دهند تا عملا، عدد صفر از مقابل تعداد گل‌های زده این تیم در هر مسابقه پاک نشود.

پرسپولیس هنوز با شکست خوردن غریبه است و هنوز در دفاع، بی‌نقص نشان می‌دهد اما در خط حمله این باشگاه، خبری از یک تیم سرحال و باطراوت نیست. پرسپولیس در سه هفته اول لیگ فقط یک گل زده و این آمار، فراتر از افتضاح به نظر می‌رسد. فراموش نکنید که همان یک گل هم از روی نقطه پنالتی به ثمر رسیده و پرسپولیس هنوز در جریان بازی‌های لیگ بیستم موفق به گل‌زنی نشده است. یحیی شاید هیچ نوع نگرانی خاصی برای دفاع نداشته باشد اما در حمله، قرمزها اصلا زهردار نشان نمی‌دهند. او در این چند هفته نفرات مختلفی را نزدیک به دروازه رقیب آزمایش کرده اما هنوز هم نتوانسته نتیجه دلخواهش را به دست بیاورد. بدون تردید مرد اول نیمکت قرمزها این روزها جای خالی عیسی آل‌کثیر را به شدت در ترکیب تیمش احساس می‌کند.

در شروع فصل گذشته هم، پرسپولیسی‌ها با مشکل گل‌زنی روبه‌رو بودند اما اوضاع‌شان باز هم بهتر از این فصل به نظر می‌رسید. تیم کالدرون در شروع لیگ نوزدهم، دو پیروزی یک بر صفر و یک شکست با همین نتیجه را تجربه کرده بود. با این وجود نباید فراموش کرد که شکست آنها روبه‌روی حریفی مثل تراکتور در ورزشگاه یادگار امام اتفاق افتاده بود. در حقیقت تیم کالدرون هم با وجود مشکلات گل‌زنی و انتقاد همیشگی او از مهاجمانش، باز هم در 270 دقیقه اول فصل در جریان بازی دو گل به ثمر رسانده بود. کاری که تیم یحیی هنوز موفق به انجامش نشده است. در سه هفته اول لیگ برتر هجدهم هم، تیم برانکو مجموعا چهار بار توانست دروازه رقبا را باز کند. این تیم در شروع فصل، پدیده را با نتیجه یک بر صفر از پیش رو برداشت، در هفته دوم فولاد را با نتیجه سه بر صفر شکست داد و در سومین هفته فصل، به تساوی بدون گل با استقلال خوزستان رسید. یک سال قبل در لیگ برتر هفدهم، پرسپولیس در سه مسابقه شروع فصل روی هم رفته هفت گل به ثمر رساند. یک شروع فوق‌العاده باطراوت برای تیم برانکو که توانسته بود دو گل به فولاد، دو گل به تراکتور و سه گل به نفت تهران بزند. در لیگ برتر شانزدهم، پرسپولیس یک شروع کم‌گل داشت و در سه بازی، تنها به سه گل رسیده بود. آنها در سه هفته اول لیگ به سایپا، فولاد و گسترش فولاد به صورت مساوی یک گل زدند. در لیگ برتر پانزدهم اگرچه پرسپولیس شروع بدی داشت و حتی به قعر جدول رفت اما آن تیم به لحاظ گل‌زنی، تیم جذابی به نظر می‌رسید. تیمی که در سه بازی ابتدای فصل، 6 گل به پدیده، استقلال خوزستان و سپاهان زده بود. جالب است بدانید که حتی تیم علی دایی در لیگ برتر چهاردهم هم در فاز هجومی شروع بهتری از تیم یحیی داشت و در سه هفته اول آن فصل، دو گل به ثمر رسانده بود. در حقیقت در هفت فصل اخیر، پرسپولیس هرگز به لحاظ هجومی تا این اندازه فصل را ناامیدکننده کلید نزده است.

بازگشت عیسی، می‌تواند بسیاری از نگرانی‌ها در مورد سرنوشت خط حمله پرسپولیس را از بین ببرد اما تا زمان پایان محرومیت این مهاجم، هنوز چهار ماه زمان باقی مانده است. در واقع آل‌کثیر از نیم‌فصل دوم لیگ به جمع شاگردان یحیی برمی‌گردد و قبل از آن، نمی‌تواند در ترکیب سرخ‌ها به میدان برود. تا زمانی که او هم به تیم برنگردد، بعید است پرسپولیسی‌ها در خط حمله فرم مطلوبی به دست بیاورند.

مهدی عبدی نشان داده که می‌تواند در بازی‌های بزرگ، یک مهره قابل اتکا باشد. او تا همین‌جا هم گل‌های زیادی برای پرسپولیس زده اما ظاهرا در روند فرسایشی لیگ، نمی‌توان روی او حساب ویژه‌ای باز کرد. وحید امیری هم که اساسا یک وینگر است و حضورش در پست مهاجم مرکزی، نسبتی با تخصص اصلی‌اش در زمین ندارد. مشکل فقط به مهاجمان پرسپولیس مربوط نمی‌شود. هافبک‌های این تیم هم در گل‌زنی دخالتی ندارند و این موضوع برای یحیی دردسرساز شده است. فصل گذشته، مهدی ترابی گره همه بازی‌های سخت را برای سرخ‌ها باز می‌کرد اما جانشین او احسان پهلوان اصلا فوتبالیست گل‌زنی به نظر نمی‌رسد. بشار هم کیفیت همیشگی‌اش را ندارد و سیامک نعمتی حتی از روی نقطه پنالتی، تهدیدی برای مهره‌های رقیب نیست. با مهاجم‌های گل‌نزن و هافبک‌های دور از دروازه، تنها امید پرسپولیس به تکرار موفقیت‌های داخلی در فوتبال ایران، نفوذناپذیربودن خط دفاعی این باشگاه است.