بدرود رئیس کوچک!

یکی از خاطره‌انگیزترین مهره‌های بارسلونا در دوران پپ گواردیولا، تصمیم به آویختن استوک‌ها برای وداع با فوتبال گرفته است. خاویر ماسکرانو سال‌های فوق‌العاده‌ای را در لباس بلوگرانا سپری کرد و همیشه در بین هواداران این باشگاه نیز به خاطر جنگندگی و تلاش بیش از حدش در زمین، از محبوبیت زیادی برخوردار بود. هیچ‌کس انتظار نداشت پپ به جای خرید سوپراستارها برای تیمش، به سراغ بازیکنی مثل ماسچه برود اما مرد اسپانیایی اصرار زیادی داشت تا به هر قیمتی این بازیکن را به خدمت بگیرد. دوران فوتبال خاویر به عنوان یک هافبک دفاعی در باشگاه ریورپلاته در سال 2003 کلید خورده بود. او پس از مدتی به برزیل رفت تا یک فصل نیز برای باشگاه کورینتیانس توپ بزند. این ستاره سرانجام به لیگ برتر ملحق شد و پیراهن باشگاه وستهم را بر تن کرد اما پروسه جدایی‌اش از این باشگاه، به یک دعوای حقوقی بزرگ بین ایجنت‌ها و باشگاه‌های مختلف ختم شد. دعوایی که تا مدت‌های مدید ادامه داشت. با این حال، خاویر بالاخره از وستهم جدا شد و برای سه فصل در ترکیب لیورپول به میدان رفت. انتقال این ستاره به بارسا اما کلید یک موفقیت بزرگ برای خودش محسوب می‌شد. پپ از همان ابتدا هم مثل یک هافبک دفاعی به ماسک نگاه نمی‌کرد. او معتقد بود که این بازیکن می‌تواند به عنوان دفاع میانی، درخشش فوق‌العاده‌ای داشته باشد و این اتفاق هم در نهایت رخ داد. خاویر در لباس بارسا و در یک پست غیرتخصصی، پنج بار فاتح لالیگا شد و دو بار هم لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد. در طول هشت سال بازی برای بارسا، او به تدریج به یکی از مهم‌ترین مهره‌های این تیم تبدیل شد. یکی از بهترین و فراموش‌نشدنی‌ترین لحظه‌های «رییس کوچک» در بارسا، تکل فراموش‌نشدنی او روبه‌روی یونایتد در فینال سال 2011 لیگ قهرمانان بود. تکلی که اگر به موقع زده نمی‌شد، احتمال از دست رفتن قهرمانی بارسا هم وجود داشت. پس از ترک بارسا، ال‌جفسیتو به لیگ چین رفت و مدتی در فوتبال آسیا توپ زد. او در نهایت به فوتبال آرژانتین برگشت تا به دوست قدیمی‌اش خوان سباستین ورون که حالا رییس باشگاه شده بود ملحق شود. با این حال پس از چند ماه بازی در زادگاه، ماسکرانو تصمیم گرفت فوتبال را برای همیشه ترک کند. او اعتقاد دارد که پس از دوران کرونا، احساسش به فوتبال دیگر مثل سابق نشده و دیگر دوست ندارد به اندازه گذشته در زمین فوتبال دیده شود. خاویر در دوران فوتبالش یکی از صمیمی‌ترین دوستان لئو مسی هم به شمار می‌رفت. او به لحاظ تکنیکی، فوتبالیست درجه یکی نبود اما همیشه به خاطر سختکوشی زیاد و بازی کردن با همه وجود، مورد ستایش قرار می‌گرفت. ال‌جفسیتو یکی از ستاره‌های آرژانتینی بود که طعم حضور در فینال جام جهانی را هم چشیدند اما در نهایت موفق به بردن این جام نشدند. بدون شک در این نسل، ماسچه یکی از بهترین فوتبالیست‌ها به شمار می‌رفت. بازیکنی که همیشه با حداکثر تلاش برای تیمش توپ می‌زد و هر بار در بهترین لحظه‌ها، تیم را با یک تکل به موقع نجات می‌داد.