فراموش‌نشدنی در ورزش ایران

آریا  رهنورد

برای سال‌ها، این باور غلط در ایران وجود داشته که اساسا ایرانی‌ها «کار تیمی» را بلد نیستند و به همین خاطر در بازی‌های تیمی و ورزش‌های گروهی حرفی برای گفتن ندارند.

تماشای تنها چند لحظه از نمایش‌‌های تیم ملی فوتبال در مقابل اسپانیا و پرتغال در جام جهانی 2018 اما ثابت می‌کند که اگر همه چیز سر جای خودش باشد، ستاره‌های ایرانی می‌توانند در قالب یک تیم قلب دنیا را به تسخیر دربیاورند. در یک دهه گذشته، بسکتبال و والیبال ایران نتایج جالب توجهی کسب کرده‌اند و حتی تیم ملی هندبال نیز توانسته دست به کارهای بزرگی بزند. از تیم ملی فوتسال نیز غافل نشویم که همواره یکی از قدرت‌های بزرگ دنیا بوده و همین حالا در رنکینگ جهانی در کنار بهترین کشورها دیده می‌شود. بازی‌های آسیایی در رشته فوتبال، خیلی زود برای ایران به پایان رسید.

تیم زلاتکو کرانچار تیم کاملا جوانی بود و اساسا برای کسب تجربه به این تورنمنت اعزام شد. آن‌ها کمی بدشانس بودند و خیلی زود به تیم قدرتمند کره‌جنوبی برخورد کردند تا در اولین بازی حذفی از جام کنار بروند. اوضاع برای بسکتبال و والیبال اما کاملا متفاوت بود. هر دو تیم با همه توان در مسابقات حاضر شدند و مسیر رسیدن به فینال را با قدرت طی کردند تا فقط یک قدم با گردن‌آویز طلا فاصله داشته باشند. حقیقت آن است که توزیع تنها یک طلا در هر ورزش تیمی در قیاس با رشته‌هایی که چندین طلا در آن‌ها رد و بدل می‌شود، جایگاه این رشته‌ها در بازی‌های آسیایی و المپیک را زیر سوال می‌برد اما با وجود این توزیع مدال ناعادلانه و بی‌رحمانه، باز هم علاقه‌مندان به ورزش برای تماشا و تعقیب رشته‌های تیمی هیجان بیشتری دارند. فوتبال، والیبال و بسکتبال از موردتوجه‌ترین رشته‌های حاضر در بازی‌های آسیایی هستند و به دست آوردن دو مدال در این رشته‌ها توسط یک کشور در یک روز، می‌تواند یک قدم رو به جلو در ورزش برای آن کشور تلقی شود.

چین را مات کنید

تنها ثانیه‌هایی بعد از پیروزی انتقامی تیم ملی از کره‌جنوبی در نیمه‌نهایی بازی‌های آسیایی جاکارتا، مهره‌های عصبانی حریف به دنبال ایجاد درگیری با پسران تیم ملی ایران بودند. حامد حدادی به کره‌ای‌ها نزدیک شد اما بازیکنان ایران او را صدا زدند تا به سرعت به جمع خودی‌ها برگردد و برای «ایران» گفتن پایان بازی به آن‌ها ملحق شود. این رسم همیشه در اردوی تیم وجود داشته و شاید انگیزه همه بردها رسیدن به همین لحظه هیجان‌انگیز باشد. ایران، کره جنوبی را در بازی‌های آسیایی شکست داد و این ابدا اتفاق کم‌اهمیتی به نظر نمی‌رسید. آن‌چه ارزش فینالیست شدن در بازی‌های آسیایی را بیشتر می‌کرد، پس‌زمینه‌های «انتقامی» این مسابقه بود. 4سال قبل تیم ملی بسکتبال در حالی که شانس مسلم رسیدن به طلای بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی به شمار می‌رفت، با نتیجه نزدیک 79 به 77 شکست خورد و طلا را در آخرین ثانیه‌ها از دست داد. ستاره‌های ایران 4سال صبر کردند و سرانجام موفق شدند انتقام مدنظرشان را از چشم‌بادامی‌ها بگیرند. تیم ملی این بار با یک مربی ایرانی، دوباره به طلا نزدیک شده اما هنوز یک قدم با قهرمانی فاصله دارد. برای قرار گرفتن روی سکوی اول، تیم ملی باید تیم پرمهره چین را شکست دهد. تیمی که چند بازیکن سرشناس با سابقه حضور در ان.بی.ای را در اختیار دارد و البته عبدالرشیدی ترک‌تبار در آن به‌شدت می‌درخشد. نکته جالب توجه این است که ایران هرگز برنده طلای بازی‌های آسیایی در رشته بسکتبال نشده و فینال دوره قبلی، اولین فینال تاریخ بسکتبال ایران در این مسابقات بوده است. از سال1978 به بعد، چین و کره همیشه برنده طلای بسکتبال شده‌اند و حالا بهترین فرصت برای گرفتن سلطنت از این دو کشور است. تصور می‌شد بازنشستگی مهدی کامرانی و اوشین ساهاکیان به عنوان دو مهره قدیمی تیم، ایران را با مشکل روبه‌رو کند اما مهره‌هایی مثل سجاد مشایخی، بهنام یخچالی، محمد حسن‌زاده، ارسلان کاظمی در کنار هم‌تیمی‌ها، نمایش فردی فوق‌العاده‌ای داشته‌اند. حامد حدادی که مدتی قبل مصدوم شده بود با حضور در لیگ چین به خوبی احیا شده و در بهترین سطح قرار گرفته است. او در کنار کاپیتان نیکخواه بهرامی، به‌عنوان دو ستاره فراموش‌نشدنی نسل طلایی بسکتبال ایران در یکی از آخرین تورنمنت‌های دوران حرفه‌ای خود به دنبال یک طلای تاریخی هستند.

در انتظار آخرین سه-هیچ

وقتی والیبال برای اولین بار به بازی‌های آسیایی 1958 اضافه شد، ایران توانست به فینال راه پیدا کند و روبه‌روی ژاپن قرار بگیرد اما مدال طلا با شکست، از تیم ملی دور شد. 44سال طول کشید تا والیبال ایران دوباره به فینال بازی‌های آسیایی برسد و باز هم شکست بخورد. طلسم‌ها انگار قصد نداشتند دست از سر والیبال ایران بردارند. چرا که در سال2010 نیز ایران با ستاره‌هایش به فینال رسید و دوباره مغلوب ژاپن شد. تیم ملی سرانجام 4سال پیش در اینچئون از این طلسم تاریخی عبور کرد و اولین طلای تاریخ بازی‌های آسیایی در رشته والیبال را برای ورزش ایران به ارمغان آورد. حالا همه چیز برای رسیدن به دومین طلای متوالی والیبال در بازی‌های آسیایی مهیا به نظر می‌رسد. تیم کولاکوویچ کاملا تورنمنت را جدی گرفته و با همه ستاره‌ها به اندونزی رفته است. ژاپنی‌ها نیز با ترکیب کاملی به این بازی‌ها نیامده‌اند و همین موضوع، تیم ملی را کاملا بی‌رقیب کرده است. پسران والیبال ایران بعد از دو پیروزی یک‌طرفه در مقابل پاکستان و مغولستان، چین را شکست دادند و سپس قطر را کنار زدند تا قاتل ژاپن را نیز حذف کرده باشند. ایران در همه این بازی‌ها حتی یک ست به رقبا نداده و با تمام انگیزه به طرف یکی از مقتدرانه‌ترین طلاهای کاروان گام برمی‌دارد. برای عقب نماندن از رکورد طلاهای بازی‌های آسیایی، والیبال باید حتما طلا بگیرد و به نظر می‌رسد کره‌جنوبی، آخرین قربانی این تیم خواهد بود. البته که سطح والیبال ایران، بالاتر از بازی‌های آسیایی است و تیم ملی باید به این دیدارها تنها به چشم مسابقات تدارکاتی برای لیگ ملت‌های 2019 نگاه کند اما اگر همین دیدارهای تمرینی به کسب یک طلا نیز منجر شوند، بهانه تازه‌ای برای برپایی یک جشن در ورزش ایران به وجود خواهد آمد. هنوز هم برای والیبال، آرزوهایی بزرگ‌تر از بازی‌های آسیایی وجود دارد اما این دلیل خوبی برای از دست دادن یک طلای جذاب تیمی در آسیا نخواهد بود.