بجنب مهدی، بجنب!

فلیکس ماگات می‌گوید اگر علی کریمی در اروپا به دنیا آمده بود، بایرن مونیخ بودجه لازم برای خریدش را نداشت. مهدی طارمی هم اگر در اروپا به دنیا آمده بود، بدون شک و تردید حالا برای یکی از غول‌های اروپایی بازی می‌کرد. او تا همین مرحله را نیز با تلاش و پشتکار مثال‌زدنی طی کرده است. در همان سن و سالی که فوتبالیست‌های اروپایی اوج می‌گیرند و در تورنمنت‌های مهم بازی می‌کنند، مهدی طارمی دوران سربازی‌اش را در پادگان نیروی دریایی بوشهر درست مثل یک سرباز عادی سپری می‌کرد. اگر او کمی زودتر کشف شده بود، بعید به نظر می‌رسید که سقف آرزوهایش بازی برای پورتو یا بنفیکا باشد. مهدی بالاخره کشف شد و در پرسپولیس نامی برای خودش دست و پا کرد. دوران بازی برای الغرافه، باعث پیشرفت او نشد اما انتقال به لیگ پرتغال، یک تصمیم درست و منطقی برای این بازیکن بود. وقتی مهدی آن موقعیت سرنوشت‌ساز را روبه‌روی تیم ملی پرتغال از دست داد، تصور می‌شد که روحیه‌اش تا سال‌ها دیگر احیا نمی‌شود. او اما همه تصورات ناامیدکننده را کنار زد. اگر آن توپ به تور دروازه قهرمان اروپا می‌چسبید، طارمی خیلی بیشتر دیده می‌شد و می‌توانست یک پیشنهاد بزرگ به دست بیاورد اما ظاهرا او در دوران فوتبالش با میانبرها بیگانه است. او عادت ندارد کارهای سخت را از مسیرهای صاف و ساده انجام بدهد و همیشه آماده است تا مسئولیت‌های بزرگ را به سخت‌ترین شیوه ممکن سپری کند.

نمایش مهدی طارمی در لیگ پرتغال، استثنایی بوده است. او در این فصل 16 گل به ثمر رسانده و پس از دبل این هفته، حالا در فاصله یک قدمی صدر جدول گل‌زنان است. اگر مهدی در آخرین بازی فصل ریو آوه هم بدرخشد و آقای گل شود، پس از علیرضا جهانبخش دومین آقای گل آسیایی در تاریخ لیگ‌های اروپایی خواهد بود. او می‌تواند افتخاری را به دست بیاورد که پیش از این نصیب ستاره‌هایی مثل جکسون مارتینز، باس دوست، اسکار کاردوزو، هالک، لیساندرو لوپز، سیمائو و بنی مک‌کارتی شده است. او در فصل آینده دیگر در لباس باشگاه ریو آوه دیده نخواهد شد. همین حالا نیز یک جنگ تمام‌عیار بین دو باشگاه پورتو و بنفیکا بر سر خرید او در گرفته است. تنها مانعی که بین مهدی و بازی برای بزرگ‌ترین باشگاه‌های اروپایی وجود دارد، شرایط سنی است. این باشگاه‌ها معمولا به دنبال مهره‌های جوان‌تر هستند و کم‌تر به سراغ چهره‌هایی در حوالی 30 سالگی می‌روند. مهدی همین حالا 28 ساله است و فرصت زیادی برای انجام این کار بزرگ ندارد. او برای رفتن به یکی از بهترین لیگ‌های دنیا و بازی برای تیم‌های افسانه‌ای، باید یک فصل رویایی و استثنایی را در تیم بعدی‌اش سپری کند و به کمک همان فصل، در کانون توجه قرار بگیرد. خیلی‌ها باور دارند که فوتبالیست‌های خاورمیانه‌ای، خیلی زود از خودشان راضی می‌شوند و جاه‌طلبی‌شان را نیز از دست می‌دهند اما در همین فوتبال، بازیکنانی داشته‌ایم که به پیراهن بایرن‌مونیخ هم رسیده‌اند. مهدی هم اگر دست از تلاش برندارد، به چنین نقطه‌ باشکوهی نزدیک خواهد شد. او می‌تواند حتی از سطح بازی برای باشگاه‌هایی مثل پورتو یا بنفیکا هم، بهتر باشد.