دو کتاب مهم تئاتری؛ تحفه تابستانی نشر نیماژ
نشر نیماژ در تازه‌ترین فعالیت تئاتری خود دو کتاب »تئاتر پستدراماتیک و امر سیاسی» اثر مشترک کارن یورس ـ مونبی، جروم کرل و استیو جایلز و ترجمه نرگس یزدی و «چشمانداز آیینهای نمایشی» اثر ریچارد شکن و ترجمه رضوانه امامی‌‌پور را راهی بازار کتاب کرده است.
«تئاتر پستدراماتیک و امر سیاسی» با عنوان فرعی «چشم‌اندازهای بین‌المللی بر اجرای معاصر» مجموعه جستارهای کنفرانسی بین‌المللی با موضوع «تئاتر پستدراماتیک به‌مثابه‌ی / یا تئاتر سیاسی: بازنمایی، رسانه‌ای شدن و کاپیتالیسم پیشرفته» است که در مؤسسه مطالعات آلمانی و رمنس سپتامبر ۲۰۱۱ در لندن برگزار شد. اصطلاح «تئاتر پستدراماتیک» که هانس – تیس لمان در دهه‌ی ۱۹۹۰ به‌نحوی نظام‌مند طرح کرد، اکنون در سطح جهانی رواج یافته است. از زمان انتشار نسخه‌ی اصلی کتاب تئاتر پستدراماتیک در سال ۱۹۹۹ تاکنون، این کتاب به 20 زبان ترجمه شده است.
این کتاب که با «تئاتر پستدراماتیک و امر سیاسی» به‌عنوان مقدمه شروع می‌شود، در ادامه با ۱۲ فصل به سوال‌هایی همچون آیا تئاتر پستدراماتیک سیاسی است؟ اگر سیاسی است، چگونه؟ تئاتر پستدراماتیک چگونه به دریافت برشت از تئاتر سیاسی مربوط می‌شود؟ چگونه میتوان رابطه‌ی میان زیباشناسی و سیاست را در فرم‌های نوین تئاتر، نمایشنامه‌نویسی و اجرا تبیین کرد؟ پاسخ می‌دهد.
در این کتاب، جنبه‌‌های مهم مسائلی که با چرخش پستدراماتیک در تئاتر، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، طرح شده‌اند به بحث گذاشته میشوند: جایگاه مخاطب و اسلوب‌‌های تماشاگری در تئاتر پستدراماتیک؛ دعاوی سیاسی تئاتر پستدراماتیک؛ رابطه‌ی جاری و مداوم تئاتر پستدراماتیک با سنت دراماتیک؛ ویژگی‌‌های دیالکتیکی تئاتر پستدراماتیک، و یا پرهیزش از دیالکتیک؛ مسائل مربوط به بازنمود و امر واقعی در تئاتر؛ نقش بدن‌‌ها، ادراک، ظاهر و تئاتریکالیته در تئاتر پستدراماتیک؛ و نیز سوبژکتیویته و عاملیت در تئاتر و اجرای پستدراماتیک. در «چشمانداز آیینهای نمایشی» با عنوان فرعی «مقالاتی در باب فرهنگ و اجرا» اجراهای مختلف فرهنگی و هنری مورد بررسی قرار گرفته‌‌اند. این اجرا‌ها بیش از آن‌که هنری باشند اغلب اجتماعی، سیاسی یا مذهبی هستند.
«چشم‌اندازهای آیینهای نمایشی» از هفت فصل «جایاگانش و جنبش آوانگارد»، «بازی کردن»، «خیابانْ صحنه است»، «وایما: مکان، زمان، هویت، و تئاتر در دهکده تازه سرخ‌پوستان، آریزونا»، «طی جهان با چند گام: حرکت، باور، سیاست، و مکان در رام‌لیلا رام‌ناگار»، «وایانگ کولیت، در حاشیه استعماری» و «چشمانداز آیینهای نمایشی» تشکیل شده است.
ریچارد شکنر درباره‌ی این اثر گفته است: «چشم‌اندازهای آیینهای نمایشی مشارکت در یک کار بزرگ است. چگونه اجرا در سیاست، علم پزشکی، دین، سرگرمی‌‌های عامه‌‌پسند و تعاملات رودرروی عادی مورد استفاده قرار می‌‌گیرد؟ چه شباهت‌‌ها و تفاوت‌‌هایی بین اجرای زنده و اجرای واسطه‌‌ای وجود دارد؟ روابط متنوع و پیچیده بین بازیگران ـ تماشاگران، ایفاگران نقش، نویسندگان و کارگردانان ـ را میتوان به‌صورت مستطیل و یک اجرای «چهارجانبه» تصور کرد. مطالعه‌ی تعاملات (گاهی اوقات آسان، گاهی پرتنش) میان سخنرانان اجرای چهارجانبه، همان چیزی است که در مطالعات اجرا صورت می‌‌گیرد. این مطالعات به‌شدت میان‌‌رشته‌‌ای، میان‌‌فرهنگی و میان‌‌ژنتیکی است. مطالعات اجرا براساس پیدایش جهان پسااستعماری بنا شده که در آن فرهنگ‌‌ها با یکدیگر برخورد و تداخل دارند و بارور میشوند. رشته‌‌های هنری و دانشگاهی به‌طور یکسان در مرزهای همیشه متغییر زنده هستند. گونه‌‌های موسیقی، تئاتر و رقص که زمانی کاملاً متمایز بودند (حداقل در غرب)، ازطریق شیوه‌‌هایی باورنکردنی در سی‌وپنج سال اخیر با یکدیگر تعامل دارند. این تعامل‌‌ها به‌طرزی گویا، بخشی از یک حرکت بزرگتر فرهنگی محسوب میشوند.»
این دو کتاب را می‌توانید از کتابفروشی‌ها و فروشگاه‌های آنلاین تهیه کنید.
دیدگاه تان را بنویسید