شهری که نه سواره در آن ایمن است، نه پیاده!
شهرام جباری‌زادگان، کارشناس برنامه‌ریزی شهری
دو نفر از شهروندان تهرانی که هرروز از خانواده‌های خود به‌قصد رفتن به محل کار یا دانشگاه و مدرسه یا هر مقصد دیگری از خانه خارج می‌شوند، هرگز به خانه‌های خود باز نمی‌گردند. تهران، کلان‌شهری است که گویی همه آمارهای آن باید کلان باشد، حتی کشته‌های ترافیکی‌اش!
تهران، ابر شهری است که روزانه ٢ نفر در جریان تصادفات رانندگی آن جان خود را از دست می‌دهند که یکی از این دو نفر عابر پیاده است.
تهران، شهری است که نه سواره در آن امنیت دارد و جانش ایمن است، نه پیاده؛ و نه پیاده‌ها قواعد و ضوابط عبور و مرور را رعایت می‌کنند و حتی مراقب جان خود هستند، نه سواره‌ها به قوانین و مقررات ترافیکی توجهی می‌کنند و جان پیاده‌ها برایشان ارزشی دارد.
شهری که ارزش‌ها در آن، آن‌قدر بی‌ارزش شده‌اند که جان انسان‌ها به یکی از کم‌ارزش‌ترین کالاهای این شهر درندشت تبدیل‌شده است تا جایی که ساکنان آن نه‌تنها به دیگران رحم نمی‌کنند، بلکه به خودشان نیز رحم نمی‌کنند.
بر اساس آمار اخیر رئیس شورای عالی ترافیک کشور، «شهر تهران با ٦٢٩ کشته، بیشترین آمار تلفات ترافیکی را داشته است» که بر اساس این آمار، کشته‌های ترافیکی تهران به‌تنهایی بیشتر از آمار کشته‌های ۳ شهر بعدازآن یعنی مشهد، اصفهان و شیراز است. به عبارتی، هر هفته ۱۲ نفر در جریان حوادث ترافیکی تهران، جان خود را از دست می‌دهند که نیمی از آن‌ها را عابران پیاده تشکیل می‌دهند و متأسفانه این آمار به اینجا ختم نمی‌شود.
این آمار اسفبار، قبل از آنکه تأسف‌آور باشد، دلهره‌آور است و این دلهره وقتی دوچندان می‌شود که بدانیم ۲۰ برابر این کشته‌ها یعنی بالغ‌بر ۱۲۶۰۰ نفر در جریان حوادث رانندگی مجروح و مصدوم می‌شوند که ۲۰ درصد از این تعداد یعنی بیش از ۲۵۰۰ نفر از این تعداد، قطع نخاع شده یا اندام‌های خود را از دست می‌دهند و به عبارتی، برای همه عمر مجبورند خانه‌نشین شده یا روی ویلچر بنشینند.
این آمار گویای این واقعیت است که نه‌تنها خودمان به خودمان رحم نمی‌کنیم، بلکه مسئولان مربوطه نیز که وظیفه‌شان این است که شهر را ایمن کنند و به فکر جان مردمی باشند که از آن‌ها عوارض می‌گیرند، همه همت خود را معطوف به این کرده‌اند که برای ورود و خروج آن‌ها از محدوده طرح ترافیک، محدوده زوج، محدوده فرد، محدوده کاهش و محدوده چه و چه، عوارض دوبله و سوبله بگیرند و گویی تنها مسئولیتشان، استخراج
راهکارهای پول درآوردن از طرح ترافیک است و بس!
کوتاه‌سخن آنکه، وقت آن رسیده که مسئولان ترافیکی تهران به‌جای خوابیدن زیر نسیم هوای سالم این روزهای تهران و افتخار کردن به رکوردهای هوای پاک، با رکورد اسفناک شهروندانی که هرروز در کف خیابان‌های تهران کشته، معلول، مصدوم و مجروح می‌شوند، به خود آمده و قدری از انرژی، توان، وقت و هزینه‌ای را که صرف طرح ترافیک می‌کنند، در جهت ایمن‌سازی معابر ناایمن تهران صرف کنند.
دیدگاه تان را بنویسید