خطایی که باید پاک می‌شد!
آسیه ویسی
این ویدئو اتفاق خوبی برای من بود. سرباز وظیفه راهور پویا نیری‌وند، ماشینی که روی شیشه عقبش نوشته: «همه از مرگ می‌ترسند، من از رانندگی زن» را متوقف کرده و از او خواسته با دست خودش این جمله را پاک کند.
نمی‌دانم از کی این خوشمزه‌بازی‌ها مد شد. این‌که آدمی روی ماشین و کنار شماره موبایلش علنی دست به تحقیر نیمی از جامعه بزند. باید داغ جگرسوزی داشته باشد که از بین میلیاردها جمله، این را بنویسد و با آن برود توی خیابان. لابد برای این‌که مردها ببیند و بگویند: دمت گرم داداش! آررره! همینه! مرد تویی، ما اداتو در میاریم!
من مردی سراغ ندارم که در نتیجه گرده‌افشانی دو درخت آلبالو به وجود آمده باشد یا محصول جفتگیری دو شیر یا خرچنگ باشد. همه ما در شکم یک زن رشد کرده‌ایم. یک زن که اسمش مادر است. از وجود او ذره ذره چشیده و دست و پا درآورده‌ایم. ممکن است به غرور بعضی از مردددها! بربخورد ولی حقیقت دارد. وقتی به یک زن توهین می‌کنیم، به خودمان توهین کرده‌ایم.
این نگاه از بالا به پایین به جنس زن آن هم در موضوعی آموختنی مثل رانندگی از کجا می‌آید؟ به خاطر قوانین جاه‌طلبانه‌ای که مردها وضع کرده‌اند، زن‌ها چند دهه از رانندگی محروم بودند و انگار یک ترس ذاتی در وجودشان است که البته بیش از آن‌که به کلاچ و دنده و ترمز ربط داشته باشد به نگاه سرزنشگر مردها ربط دارد!
به قضاوت‌های‌شان که گاز تو آشپزخانه است و جای زن کنار ماشین لباسشویی است، نه پشت فرمون! بیشتر مردهایی که در خیابان این حرف‌های سخیف را نثار خانم‌های راننده می‌کنند، جسارت ندارند کلمه‌ای مشابه آن‌ها را به همسرشان بگویند و اگر کسی به دختر و خواهرشان بگوید غیرتی می‌شوند و خون جلوی چشم‌شان را می‌گیرد که نفس کش!
مهمترین افتخار مردها در رانندگی چه بوده؟ تولید هزاران جنازه! این شوماخرهای زمانه در هر بیست‌وشش دقیقه یک نفر را در تصادف می‌کشند! این آمار پلیس راهنمایی و رانندگی است. یعنی در پایان یک مسابقه فوتبال چهار جنازه تولید می‌کنند! خسته نباشی دلاور، خدا قوت پهلوان!
زنانی هستند که بد رانندگی می‌کنند، مردهایی هم هستند که فاجعه‌بار می‌رانند. هیچ فضیلت ویژه‌ای در جنسیت ما برای استفاده از یک ماشین نیست.
اگر خیلی ادعای مردی دارید، وقتی پشت سر زنی هستید که هنوز با ترس رانندگی می‌کند، مدام بوق و چراغ نزنید و دستپاچه‌اش نکنید. کمکش کنید. اگر کمک نمی‌کنید روانش را خراش ندهید.
پویای عزیز! باید به مادرت تبریک گفت برای تربیت مردی مثل تو که در خیابان هم‌جنس خودت را وادار کردی خطایش را پاک کند!
دیدگاه تان را بنویسید