در حالی که رئال مادرید با پیروزی قاطع در ال‌کلاسیکو، اختلافش را با بارسلونا به پنج امتیاز رسانده و صدرنشینی‌اش را تثبیت کرده، سایه‌ای از ناآرامی در رختکن به جان کهکشانی‌ها افتاده. ژابی آلونسو با دردسر عظیمی روبه‌رو است؛ کنترل بازیکنانی که پس از چهار سال سلطنت مربی ایتالیایی، عادت به جایگاه‌های ثابت و تضمینی در ترکیب اصلی دارند. وینیسیوس جونیور، ستاره برزیلی خط حمله از تعویض‌های متوالی آشکارا ناراحت است. او در جریان ال‌کلاسیکو، پس از خروج از زمین با اعتراض‌های تند، جمله‌ای تلخ بر زبان آورد:«همیشه من تعویض می‌شم، بهتره برم!» این لحظه نه‌تنها تنش‌های پنهان را برملا کرد، بلکه نشان داد چگونه ستارگان رئال حالا با رویکرد سختگیرانه آلونسو دست و پنجه نرم می‌کنند.» 

فقط موضوع وینی نیست

به گزارش فوتبال ۳۶۰، این اعتراض‌ها محدود به وینیسیوس نیست. رودریگو در تابستان رسما درخواست کرد به پست بال چپ منتقل شود. فده والورده، هافبک کلیدی تیم در یک مصاحبه گفت دوست ندارد به عنوان دفاع راست بازی کند. حتی کاماوینگا به شوخی در شبکه‌های اجتماعی پستی گذاشت مبنی بر «پست جدید در زمین رونمایی شد» و  نتوانست نارضایتی زیرپوستی‌اش از تغییرات تاکتیکی را پنهان کند. این موج اعتراض‌ها ریشه در ترس از دست دادن جایگاه‌ها دارد. آلونسو با الهام از دوران درخشانش لورکوزن، سیستم جدیدی را تحمیل کرده؛ پرسینگ شدید، ساختار دفاعی منسجم‌تر و چرخش‌های اجباری در ترکیب برای حفظ تعادل تیم.  این تغییرات برای ستارگان تلخ است. منابع نزدیک به رختکن می‌گویند بازیکنان احساس می‌کنند مربی جدید غیرقابل دسترس است؛ برخلاف آنچلوتی که با شوخ‌طبعی و انعطاف، رختکن را به یک خانواده تبدیل 

کرده بود. 

تفاوت با سبک کارلتو

چرا این اعتراض‌ها حالا شدت گرفته؟ پاسخ در روانشناسی یک تیم پرستاره نهفته است. پس از چهار سال تحت هدایت آنچلوتی، بازیکنان جایگاه‌های‌شان را نه به عنوان یک هدیه، بلکه به عنوان حق مسلم می‌دیدند. حالا آلونسو با تاکید بر اینکه «هیچ‌کس تضمینی برای ترکیب اصلی ندارد»، این توهم را برهم زده. او به بازیکنان هشدار داده افتخارات گذشته، بدون عملکرد هفتگی عالی، ارزشی ندارد. این نگرش در تیمی رقابتی مانند رئال جرقه‌ای برای شورش پنهان زده. منابع اسپانیایی گزارش می‌دهند تنش‌ها از تابستان، با تصمیم آلونسو برای نیمکت‌نشینی‌ وینیسیوس مقابل پاری‌سن‌ژرمن در جام جهانی باشگاه‌ها آغاز شد. تصمیم با مصدومیت ناگهانی آرنولد تغییر یافت اما وینی احساس کرد مربی به استعدادش 

اعتماد ندارد. 

توقع مدیریت

آلونسو می‌داند این آتشفشان را باید مهار کند. پیروزی اخیر در ال‌کلاسیکو به او اعتبار موقتی بخشیده. تا وقتی نتایج رضایت‌بخش باشد آلونسو می‌تواند تصمیماتش را با خیال راحت اجرا کند. چرخش‌ها، نیمکت‌نشینی‌ها و تغییرات پست‌ها، زیر چتر پیروزی‌ها، به عنوان «استراتژی هوشمندانه» توجیه می‌شوند. فصل طولانی است. اگر دو یا سه نتیجه بد پشت سر هم حاصل شود، این اعتراض‌ها شورشی علنی نام می‌گیرند.

مدیریت رئال مادرید به رهبری فلورنتینو پرس از آلونسو جام می‌خواهد، نه رضایت بازیکنان. پرس انتظار دارد این مربی جوان، رئال را به عصر جدیدی ببرد. ادامه فصل، مهم‌ترین آزمون دوران مربیگری آلونسو خواهد بود؛ آیا او می‌تواند رختکن را به یک ارکستر هماهنگ بدل کند یا قربانی همان آتشفشانی می‌شود که خودش شعله‌ور کرده؟