به نام جدول!

آریا رهنورد

بعد از چند نمایش نه‌چندان درخشان مقابل سپیدرود، پدیده و فولاد خوزستان، طرفداران پرسپولیس توقع داشتند جدال با استقلال خوزستان تیم محبوب‌شان را به یک پیروزی پرگل و یک‌طرفه برساند. آنها امیدوار بودند پرسپولیس در همان لحظه‌های ابتدایی کار حریف را تمام کند، یک فوتبال دلچسب را به نمایش بگذارد و پای خریدهای جدید این تیم نیز به گل‌زنی باز شود. نتیجه در نهایت به سود تیم پروفسور رقم خورد اما مدل بازی، مطابق انتظار تماشاگرها نبود. پرسپولیس از همان دقایق ابتدایی فشار روی خط دفاعی حریف را آغاز کرد اما با درهایی کاملا بسته مواجه شد و نتوانست ریتم تند شروع مسابقه را در ادامه دقایق بازی نیز تکرار کند. 10 نفره شدن استقلال خوزستان اواسط نیمه اول، اعتماد به نفس تیم مهمان را تا حدودی تحت تاثیر قرار داد اما این تیم را در دفاع فشرده‌تر نیز کرد. تساوی بدون گل در پایان نیمه اول، این احتمال را به وجود آورد که قرمزها برای دومین بار در یک فصل، مقابل آبی‌های اهواز متوقف شوند. روند بازی در شروع نیمه دوم نیز تماشاگران حاضر در ورزشگاه آزادی را چندان به وجد نیاورد. استقلال خوزستان نه‌تنها در دفاع بی‌اشتباه نشان داده بود، بلکه حتی توانسته بود چند ضدحمله خطرناک را روی دروازه تیم میزبان پیاده کند. شاید اگر این تیم هنوز یونس دلفی را در اختیار داشت، می‌توانست روی یکی از این ضدحمله‌ها دروازه تیم برانکو را باز کند. جدی‌ترین موقعیت بازی کمی پس از شروع نیمه دوم، نصیب آبی‌ها شد اما مهاجم این تیم شانس گل‌زنی در موقعیت تک به تک را از دست داد. استقلال به خوبی عمق دفاع را مسدود کرده بود اما یک ضربه کرنر، همه آرزوهای این تیم را بر باد داد. سیدجلال حسینی باز هم در نقش ناجی ظاهر شد و با یک ضربه سر تماشایی، آخرین بارقه‌های امید رسیدن به تساوی را برای استقلال خوزستان از میان برد. بهترین تصمیم ایوانکوویچ بعد از رسیدن به گل اول بازی، ورود سیامک نعمتی به زمین بود. هافبکی که پایه‌گذار گل دوم شد و با یک پاس تماشایی برای علی علیپور، پیروزی تیمش را حتمی کرد. در سومین هفته بعد از شروع نیم‌فصل دوم، باز هم این مهره‌های قدیمی بودند که موفق به گل‌زنی برای پرسپولیس شدند. ترابی، سروش و بودیمیر باز هم کم‌فروغ ظاهر شدند و نتوانستند گره بازی را برای قرمزها باز کنند.

شجاع خلیل‌زاده بارها از خط دفاعی تیمش استارت زد تا در محوطه جریمه حریف، به یک تصمیم ساده از سوی داور اعتراض کند. او با کمی تمرکز، می‌تواند آماده‌ترین مدافع این روزهای فوتبال ایران قلمداد شود اما به جای دقت و تمرکز در زمین مسابقه، ترجیح می‌دهد حواسش را معطوف فشار گذاشتن روی داور کند

اعتراض مکرر به داور، همان اتفاق تلخی بود که موجبات شکست ایران مقابل ژاپن در جام ملت‌های آسیا را فراهم آورد. عادتی که در تیم کی‌روش وجود داشت، حالا به وضوح در تیم برانکو نیز دیده می‌شود. ستاره‌های پرسپولیس در تمام دقایق بازی هیچ فرصتی را برای اعتراض به داور و زیر سوال بردن عملکرد او از دست نمی‌دهند. شجاع خلیل‌زاده بارها از خط دفاعی تیمش استارت زد تا در محوطه جریمه حریف، به یک تصمیم ساده از سوی داور اعتراض کند. او با کمی تمرکز، می‌تواند آماده‌ترین مدافع این روزهای فوتبال ایران قلمداد شود اما به جای دقت و تمرکز در زمین مسابقه، ترجیح می‌دهد حواسش را معطوف فشار گذاشتن روی داور کند. البته که موعود بنیادی‌فر در این نبرد چند تصمیم بحث‌برانگیز به ضرر پرسپولیس گرفت. این داور می‌توانست صحنه برخورد گروسیان با علیپور را پنالتی اعلام کند و در نیمه دوم نیز خطای واضح روی شجاع را نادیده نگیرد اما نباید فراموش کرد که همین داور می‌توانست به جای نشان دادن کارت زرد دوم به هافبک استقلال خوزستان، با این بازیکن مماشات کند. در بین مهره‌های پروفسور، علیرضا بیرانوند تنها بازیکنی بود که مدام از هم‌تیمی‌ها درخواست می‌کرد به جای اعتراض به داور، روی مسابقه تمرکز کنند. پرسپولیس برای بازگشت به نقطه اوج، باید از این روند دست بکشد و تنها سرگرم متن فوتبال باشد.

از سه مسابقه برگزارشده در نیم‌فصل دوم، پرسپولیس دو پیروزی تصاحب کرده است. آنها در لیگ شانزدهم آمار به مراتب بهتری داشتند و هر سه مسابقه بعد از شروع نیم‌فصل دوم را با برد پشت سر گذاشتند و سایپا، فولاد و گسترش فولاد را از پیش رو برداشتند. وضعیت امتیازگیری پسران برانکو در شروع نیم‌فصل اما بهتر از فصل گذشته است. این تیم در لیگ هفدهم نیم‌فصل دوم را با تساوی برابر فولاد، شکست دادن تراکتور و سپس تساوی با نفت آغاز کرد. برخلاف دو فصل گذشته، به نظر می‌رسد سرخ‌ها رقابت بسیار پرفشاری را برای قهرمانی پشت سر خواهند گذاشت. آنها برای بردن جام، رقابتی تنگاتنگ با سپاهان، پدیده، تراکتورسازی و استقلال خواهند داشت. حالا دیگر هر لغزش، می‌تواند پرسپولیس را از رسیدن به هدفش برای هت‌تریک قهرمانی در لیگ دور کند.