جنگ بدون خون‌ریزی!

 آریا رهنورد

مردان اول نیمکت‌های ایران و عراق، به خوبی می‌دانند که آن‌چه تا امروز در جام ملت‌ها انجام داده‌اند، در صورت شکست در بازی پایانی مرحله گروهی اهمیت چندانی نخواهد داشت. تیم ملی پنج بار دروازه یمن را باز کرده و دو گل نیز به ویتنام زده است. هفت گل زده و دو کلین‌شیت، نشانه‌هایی از یک شروع درخشان دارد اما در صورت واگذار کردن نتیجه به عراق، این تیم با یک بحران انکارنشدنی روبه‌رو خواهد بود. تیم کاتانچ در اولین مسابقه‌اش در جام ملت‌ها با ترکیب عجیب این مربی به دردسر افتاد اما با درخشش چند ستاره، از این باتلاق خارج شد و توانست حریف را با نتیجه سه بر دو شکست بدهد. 

این تیم در مسابقه دوم یمن را بدون دردسر خاصی شکست داد تا 6 امتیازی ‌شدن را جشن بگیرد. ایران با تفاضل گل بهتر نسبت به حریف، در صدر جدول قرار گرفته و حالا با یک تساوی نیز می‌تواند راهی دور بعد شود. تیم ملی برای سرگروهی نیازی ندارد تا خودش را به آب و آتش بزند اما انگیزه‌های انتقامی کی‌روش و شاگردها، آنها را برای بردن ترغیب خواهد کرد. از جام ملت‌های استرالیا تا امروز، ستاره‌های تیم ملی به دنبال فرصتی برای انتقام‌ گرفتن از حریف هستند و این مسابقه، بهترین فرصت برای انجام چنین کاری به نظر می‌رسد. 

به نظر می‌رسد تیم ملی ایران نسبت به عراق، انسجام بیشتری دارد و از قدرت قابل ‌توجه‌تری برای انجام یک «بازی تیمی» برخوردار است اما عراق نیز روی تک‌ستاره‌ها حساب باز می‌کند و به خوبی می‌داند که این نفرات همیشه مقابل ایران خوش درخشیده‌اند

شاید شکست در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌ها با تصمیم‌های بحث‌برانگیز داور با برتری در مرحله گروهی تلافی نشود اما باز هم کنار زدن عراق و فرستادن تیم رقیب به یک مسیر دشوارتر، اهمیت خاص خودش را برای تیم ملی خواهد داشت. به نظر می‌رسد این مسابقه برای هر دو تیم، بیشتر از نحوه قرار گرفتن در جدول حذفی تورنمنت مهم خواهد بود.

تفاوت مهم ایران و عراق نسبت به دوره قبلی جام، جوان‌تر شدن است. در سال‌های گذشته کار ستاره‌هایی مثل یونس محمود، جاسم کرار، نشاط اکرم و ... در تیم ملی عراق تمام شده و مهره‌هایی جوان‌تر، جای این نفرات را در ترکیب تیم گرفته‌اند. عراق حالا یک نسل هیجان‌انگیز از ستاره‌های جوان را در اختیار دارد. آنها در خط دفاعی روی علی عدنان و علا موهاوی حساب ویژه‌ای باز می‌کنند. 

عدنان در سری آ برای باشگاه آتالانتا توپ می‌زند. صفا هادی 20 ساله در خط هافبک خوش می‌درخشد و عراقی‌ها در این بخش از زمین، ستاره‌های پرسپولیس و استقلال یعنی بشار رسن و همام طارق را نیز در اختیار دارند. مهره‌هایی که هر دو در 22 سالگی به سر می‌برند. حسین علی نیز با همین سن و سال، به مهره فیکس عراقی‌ها تبدیل شده است. 

پدیده این تیم در این دوره از جام ملت‌ها اما مهند علی است. مهاجمی که در 18 سالگی به صورت ثابت برای تیم ملی کشورش به میدان می‌رود و می‌تواند برای سال‌ها در این تیم بدرخشد. همتای مهند در تیم ملی ایران، سردار آزمون است. چهره‌ای که بعد از یک جام جهانی ناموفق، حالا با سه گل زده در دو مسابقه برای آقای گلی جام ملت‌ها تلاش می‌کند. سردار چهار سال قبل در استرالیا نیز یکی از گل‌زنان دیدار فراموش‌ نشدنی دو تیم به شمار می‌رفت. 

ایران با تیمی کاملا پرمهره در جام ملت‌ها حاضر است. حتی مصدومیت علی قلی‌زاده و سعید عزت‌اللهی و غیبت علیرضا جهانبخش در دو مسابقه اول، ترکیب جذاب این تیم را دچار مشکل نکرده است. با نفراتی مثل قدوس، دژاگه، طارمی و آزمون، ایران یکی از خلاق‌ترین تیم‌های تورنمنت محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد تیم ملی ایران نسبت به عراق، انسجام بیشتری دارد و از قدرت قابل ‌توجه‌تری برای انجام یک «بازی تیمی» برخوردار است اما عراق نیز روی تک‌ستاره‌ها حساب باز می‌کند و به خوبی می‌داند که این نفرات همیشه مقابل ایران خوش درخشیده‌اند. تیم کی‌روش به لحاظ بدنی نیز آماده‌تر از تیم کاتانچ به نظر می‌رسد. سرمربی عراق از بازی دادن به ذخیره‌ها در این بازی صحبت کرده اما به نظر می‌رسد این وعده، چیزی به جز یک بازی ذهنی با حریف نیست.

ایران و عراق نزدیک به یک دهه درگیر جنگ بودند اما قرار نیست نبرد فوتبالی دو کشور، به ریشه‌های جنگ گره بخورد. اگر ایران برای سال‌ها با تهاجم وحشیانه صدام درگیر بود، خود عراقی‌ها نیز قربانی استبداد محض حزب بعث در کشورشان شدند. 

این اواخر کشف شکنجه‌گاه‌های پسر صدام برای ورزشکاران بازنده عراقی، نشان داد که تیم ملی عراق برای رسیدن به جایگاه امروز، روزهای بسیار سختی را پشت سر گذاشته است. نبرد امروز میان دو کشور، یک جنگ بدون خونریزی است. جنگی که برای مردم دو کشور اهمیت بسیار زیادی دارد اما زندگی هیچ‌کس را با تهدید روبه‌رو نخواهد کرد.