پیشرفت قاره‌ای

سال‌ها قبل وقتی تیم ملی برای سومین بار متوالی قهرمان فوتبال آسیا شد و روی بالاترین سکوی جام ملت‌ها قرار گرفت، رسانه‌ها در تیترهای‌شان به این موضوع اشاره می‌کردند که فوتبال ایران ظرفیتی فراتر از فوتبال آسیا دارد و در جهت پیشرفت باید راهی برای جدا شدن از کنفدراسیون فوتبال این قاره پیدا کند. مدتی بعد علی پروین با مثال معروف «جت و موتورگازی» درباره پیشرفت تیم‌های آسیایی هشدار داد اما حتی آن روزها نیز هیچ‌کس تصور نمی‌کرد انتظار ایران برای لمس جام قهرمانی حداقل 43 سال طول بکشد. تیم ملی که زمانی با اختلاف بهترین تیم قاره به شمار می‌رفت، برای سال‌ها تنها بالا رفتن جام روی دست تیم‌های دیگر را تماشا کرده است. ژاپن و عربستان در این سال‌ها جام‌های آسیایی را درو کرده‌اند و قدرت‌های اصلی جام ملت‌ها بوده‌اند. استرالیا نیز با اضافه شدن به ای.اف.سی یک مدعی همیشگی برای قهرمانی آسیا به شمار می‌رود. آن‌چه در این دوره جلب توجه می‌کند اما کشف تدریجی قدرت‌های جدید است. تیم‌هایی که شاید حالا برای قهرمانی آماده نباشند اما اگر با همین سرعت پیشرفت کنند و روندشان را ادامه بدهند، بعید نیست در دوره‌های بعدی مدعی جدی قهرمانی تورنمنت باشند.

نمایش تیمی مثل هندوستان در جام ملت‌های امارات، مسحورکننده به نظر می‌رسد. تیمی که در نیم‌قرن گذشته هرگز در جام ملت‌ها برنده نشده بود، حالا کارش را با یک پیروزی سنگین شروع کرده و در بازی دوم نیز قبل از شکست، تیم میزبان را آزار داده و تنها به خاطر بدشانسی نتیجه را به حریف واگذار کرده است. اردن با دو پیروزی متوالی، شروع خارق‌العاده‌ای در جام ملت‌ها داشته و توانسته مدافع عنوان قهرمانی را شکست بدهد. حتی تیم‌هایی مثل چین، عراق و ترکمنستان نیز ثابت کرده‌اند که پتانسیل فوق‌العاده‌ای برای درخشیدن در جام ملت‌ها دارند. فراموش نکنیم در این تورنمنت تیم‌هایی مثل فیلیپین و حتی ویتنام هم فوتبالی فراتر از انتظار به نمایش گذاشته‌اند تا ثابت شود آنها هم در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. این تیم‌ها در سایه یک پیشرفت ادامه می‌دهند تا مسیر را برای تبدیل شدن به قدرت‌های آسیا در سال‌های پیش رو دنبال کنند. فوتبال ایران دیگر سطحی فراتر از فوتبال آسیا ندارد و حالا نه فقط به دست قدرت‌هایی مثل کره، ژاپن، عربستان و استرالیا، بلکه حتی به دست تیم‌های کوچک‌تر و کم‌نام‌ونشان‌تر نیز تهدید می‌شود.

فراموش نکنیم در این تورنمنت تیم‌هایی مثل فیلیپین و حتی ویتنام هم فوتبالی فراتر از انتظار به نمایش گذاشته‌اند تا ثابت شود آنها هم در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. این تیم‌ها در سایه یک پیشرفت ادامه می‌دهند

توسعه فوتبال در دنیای امروز بیشتر از هر چیزی به اقتصاد گره خورده است. اگر زمانی تنها کشورهای غربی حوزه خلیج فارس برای جذب مربیان بزرگ و اضافه کردن امکانات به تیم ملی انگیزه داشتند، حالا در شرق، جنوب شرق و حتی آسیای مرکزی نیز تیم‌ها هزینه‌های گزافی را برای فوتبال انجام می‌دهند. لیگ‌های هند و چین به کمک همین پول‌ها جان تازه‌ای گرفته‌اند و اضافه شدن نام‌های بزرگ به نیمکت تیم‌های ملی در جام ملت‌ها، نشان از افزایش اهمیت فوتبال در بسیاری از کشورهای آسیایی دارد. با این روند شاید اگر تیم ملی ایران در این دوره از رقابت‌ها قهرمان نشود، برای قهرمانی در جام‌های بعدی کار بسیار سختی پیش روی این تیم خواهد بود. ماموریت قهرمانی در آسیا زمانی چندان دشوار نبوده اما حالا سال به سال و دوره به دوره، پیچیده‌تر و سخت‌تر به نظر می‌رسد. چراکه تعداد تیم‌هایی که خودشان را برای چنین موفقیتی آماده می‌کنند، مدام زیادتر می‌شود. این در حالی است که فوتبال ایران سخت با مشکلات مالی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند و هیچ بعید نیست به دلیل همین مشکلات، کی‌روش را پس از جام‌ملت‌ها از دست بدهد. با رفتن احتمالی کی‌روش و وضعیت قیمت دلار، فوتبال ایران به عصر مربیان ایرانی برمی‌گردد و این همان نکته‌ای است که ممکن است فوتبال ایران را به عقب ببرد. به هر حال اهالی فوتبال ایران هنوز فراموش نکرده‌اند که تا پیش از آمدن کی‌روش، تیم ملی برای صعود به جام‌جهانی مشکل داشت چه برسد به اینکه بخواهد مقابل تیم‌هایی مثل آرژانتین، اسپانیا و پرتغال، فوتبال قابل‌قبولی به نمایش بگذارد و از این تیم‌ها امتیاز بگیرد! در روزهای اخیر خبر توافق نهایی کی‌روش با تیم ملی کلمبیا به سوژه‌ای داغ تبدیل شده، سوژه‌ای که تاثیر فراوانی در آینده فوتبال ایران دارد. در این شرایط شاید تمام امید فوتبالی‌ها، قهرمانی با کی‌روش در همین جام ‌ملت‌ها است!