آریا طاری

در شرایطی که ادارات باز هستند، زندگی عادی در تهران جریان دارد و رفت و آمد نیز بدون مشکل خاصی انجام می‌شود، دیدار تیم‌های پیکان و استقلال در رقابت‌های لیگ برتر از دیروز به امروز موکول شده است. ظاهرا حتی بارش چند قطره برف، کافی است تا یک مسابقه فوتبال در لیگ برتر لغو شود. اتفاقی که قبل از این در چند شهر دیگر نیز رخ داده و حالا به پایتخت رسیده است. لیگ برتر ایران یکی از تنها لیگ‌های فوتبال در تمام دنیا به شمار می‌رود که هنوز بازی‌ها در آن با بارشی متوسط، به دلیل شرایط جوی لغو می‌شوند.

بلاتکلیفی تا آخرین لحظه، یکی از مدهای همیشگی این فصل لیگ برتر است. در خیلی از هفته‌های لیگ برتر بیست و دوم، یک بارش ساده برای موکول شدن بازی‌ها به زمان دیگر کافی بوده است. جالب اینکه مسئولان سازمان لیگ تنها وقتی در این خصوص اطلاع‌رسانی می‌کنند که تیم‌ها یا در آستانه رسیدن به استادیوم هستند و یا اصلا در ورزشگاه حضور دارند. آیا واقعا نمی‌توان در زمانی معقول‌تر برای لغو بازی‌ها اقدام کرد؟ با این روند تعجبی هم ندارد که سازمان لیگ اصلا به دنبال برگزاری دیدارها با حضور تماشاگرها نیست. از آن‌جایی که تماشاگران در استادیوم دیده نمی‌شوند، سازمان لیگ می‌تواند مسابقه‌ها را هر طور که خواست برگزار کند. طبیعتا اگر تماشاگران در ورزشگاه حضور داشتند، به همین راحتی نمی‌شد در فاصله دو ساعت با شروع یک بازی در مورد آن تصمیم گرفت. برگزارکنندگان لیگ برتر و متولیان برنامه‌ریزی لیگ، تا امروز اصلا عملکرد خوبی در این فصل نداشتند. روی کاغذ، 22 سال از «حرفه‌ای» شدن فوتبال ایران گذشته اما اوضاع با دهه 60 چقدر فرق کرده اگر هنوز بارش کم برف در تهران، موجب لغو بازی تیمی مثل استقلال می‌شود؟ چه کسی مسئول آماده نگه داشتن چمن در چنین شرایطی است؟ آیا تیم میزبان باید امکانات را در این خصوص فراهم کند؟ آیا این مسئولیت به عهده صاحبان ورزشگاه‌های مختلف است؟ جالب اینجاست که مسابقه‌ای در بالاترین سطح فوتبال ایران به همین سادگی لغو می‌شود و هیچ‌کس هم در این باره پاسخی نمی‌دهد. ظاهرا این اتفاق‌ها دیگر برای سازمان لیگ عادی شده اما برای وجهه فوتبال ایران، تکرار چنین ماجراهایی اصلا خوب نیست. بی دلیل نیست که ای.اف.سی از مدت‌ها قبل فرصت میزبانی دیدارهای فوتبال را از ایران گرفته است. در این شرایط به نظر می‌رسد استادیوم‌های ایرانی حتی ظرفیت میزبانی از رقابت‌های لیگ خودمان را هم ندارند.

هیچ‌کس انتظار ندارد استادیوم‌های لیگ برتر، یک‌شبه متحول شوند. هیچ‌کس انتظار ندارد یک‌شبه، قابلیت‌هایی مثل تعویض سریع چمن یا کانال‌‌های عبور آب و لوله‌های گرمایشی به ورزشگاه‌های لیگ برتر ورود کنند؛ اما حقیقت آن است که تا امروز حتی طرح و برنامه درازمدتی نیز برای این موضوع در نظر گرفته نشده است. در فوتبال ایران اساسا برای زیرساخت‌ها هزینه نمی‌شود. آیا در این فوتبال پولی وجود ندارد؟ فراموش نکنید این همان فوتبالی است که یک مدیرعامل در آن از هزینه 1300 میلیاردی‌اش در طول یک فصل دفاع می‌کند. در فوتبال ایران پول به اندازه کافی وجود دارد اما تنها صرف ریخت و پاش‌های وحشتناک می‌شود. چرا رقم قرارداد یک بازیکن باید 10 برابر شود وقتی هنوز در ایران ورزشگاه استانداردی برای فوتبال بازی کردن وجود ندارد؟ چرا یک بازیکن باید هزاران آپشن نقدی دریافت کند وقتی یک مربی مثل پاکو خمز، تیکی تاکا بازی کردن روی چمن‌های لیگ برتر را غیرممکن می‌داند؟ چرا مدیران باشگاه‌ها باید دستمزد نجومی بگیرند وقتی وضعیت سخت‌افزاری فوتبال این‌چنین است؟ و البته چرا مهدی تاج باید با غرور خاصی از پرداخت جریمه ویلموتس از محل درآمدهای ایران در فیفا حرف بزند وقتی می‌توان با همین رقم، استادیوم‌ها را تجهیز کرد؟ اصلا به فرض که پولی در کار نیست. مدیران سازمان لیگ حتی یک برنامه هواشناسی در تلفن همراه‌شان هم ندارند؟ چطور همه مردم تهران می‌دانند که یکشنبه هوا برفی خواهد بود اما مدیران سازمان لیگ نمی‌دانند؟ چطور رییس هیات فوتبال تهران 10 شغل مختلف برای پسرش در نظر می‌گیرد اما کار را به جایی رسانده که در تهران حتی یک استادیوم کاملا استاندارد نیز برای برگزاری رقابت‌های فوتبال وجود ندارد؟ فوتبال ایران از نظر برنامه‌ریزی اصولی، صفر مطلق است. فوتبالی که اوضاعش در این زمینه، هر روز نیز بدتر می‌شود.

یک دقیقه غافلگیر نشوید آقایان مسئول! شاید به خودتان هم خوش گذشت. شاید خودتان هم لذت فوتبال را بردید. یک دقیقه غافلگیر نشوید و ببینید برگزاری لیگ با نظم و برنامه‌ریزی چقدر ایده‌آل‌تر است. شما مدام غافلگیر می‌شوید و دیگران را نیز با خودتان غافلگیر می‌کنید. کیفیت برگزاری لیگ برتر، چیزی نزدیک به فاجعه است. چراکه سازمان لیگ نه توانایی برگزار کردن بازی‌ها را دارد و نه مدیریت درستی در کنار زمین برقرار می‌کند. سهیل مهدی و دوستان، فقط به دنبال «پایان» این فصل لیگ برتر به هر قیمتی هستند. با سکوهای خالی، بازی‌هایی که با اولین بارش لغو می‌شوند، دعواهایی که به پایان نمی‌رسند و فوتبالی که اصلا کیفیت ندارد.