بازگشت به لیگ آماتورها!

آریا رهنورد  

تماشاگری که تا دیروز مشغول دیدن بازی‌های جام جهانی بوده و از حالا به بعد باید لیگ برتر ایران را دنبال کند، طبیعتا مقایسه‌های ذهنی خاص خودش را خواهد داشت. پرتاب‌ شدن از آن سطح بالای بازی‌ها به لیگ ایران، اصلا ساده نیست. برداشتن چشم‌ها از استادیوم‌هایی با کیفیت خارق‌العاده و خیره شدن به زمین‌هایی که هیچ شباهتی به زمین فوتبال ندارند، تجربه ساده‌ای نخواهد بود. قطری‌ها برای این دوره از جام جهانی سنگ تمام گذاشتند. تیم ملی این کشور نتیجه خوبی در جام نگرفت اما تجربه بسیار خوبی به دست آورد. شاید این تیم در شرایط عادی به هیچ وجه نمی‌توانست راهی این دوره از جام جهانی شود اما تجربه میزبانی، این بلیت طلایی را برای آنها خرید. آنها در این مدت توانستند فرهنگ و هویت‌شان را به دنیا معرفی کنند. قطر بهترین چهره‌های تاریخی دنیای فوتبال را به طرف خودش کشاند و میزبان پنج ستاره بسیاری از اسطوره‌های دنیای فوتبال بود. نکته جالب اینجاست که آنها مقابل ارزش‌های کشورهای دیگر نیز کرنش نکردند و اساسا همه چیز را با ارزش و باورهای خودشان پیش بردند. آنها 222 میلیارد دلار هزینه نکردند تا تیم‌شان در جام نتیجه بگیرد. قطری‌ها هزینه کردند تا تصویر تازه‌ای از خودشان به دنیا نشان بدهند. تصویری با استادیوم‌های شیک، هتل‌های مجلل، کمپ‌های تمرینی استثنایی و امکانات تفریحی پرشمار. آنها حتی توانستند لباس مخصوص‌شان را به لئو مسی بپوشانند و یکی از تاریخی‌ترین عکس‌های دوران فوتبال را نیز به تصاحب ابدی دربیاورند. به صورت همزمان با پایان جام جهانی اما باید به فوتبالی برگردیم که مهاجم تیم پرطرفدارش درست قبل از مهم‌ترین بازی سال، راهی فرودگاه می‌شود تا به کشورش برگردد و تیم را به حال خودش رها کند! شنیدن چنین خبرهای حیرت‌آوری فقط در فوتبال ایران ممکن است. فوتبالی که همیشه فضا برای ناکامی در آن به سرعت فراهم می‌شود.

همزمان با پایان جام جهانی باید به فوتبالی برگردیم که مهاجم تیم پرطرفدارش درست قبل از مهم‌ترین بازی سال، راهی فرودگاه می‌شود تا به کشورش برگردد و تیم را به حال خودش رها کند! شنیدن چنین خبرهای حیرت‌آوری فقط در فوتبال ایران ممکن است

برای پی بردن به سطح واقعی مدیریت در فوتبال ایران، کافی است به برنامه‌ریزی دربی دقت کنید. ابتدا گفته شد که این بازی ساعت سه بعدازظهر و بدون حضور تماشاگرها برگزار می‌شود. سپس مهدی تاج وارد شد، بادی به غبغب انداخت و اعلام کرد که این بازی را با حضور تماشاگرها برگزار می‌کند. هنوز ساعاتی از این ادعا نگذشته بود که اعلام کردند شورای تامین به دلیل آلودگی بیش از حد هوا با برگزاری این بازی مخالف است و دربی رسما لغو خواهد شد. یک روز اما بعد اما رسانه‌ها دوباره اعلام کردند که دربی بعدازظهر سه‌شنبه برگزار می‌شود!  این یک شاهکار تمام‌عیار مدیریتی بوده است. این نوع برنامه‌ریزی را با برنامه‌ریزی جام جهانی قطر مقایسه کنید. قطری‌ها از یک دهه قبل جام جهانی را برنامه‌ریزی کردند اما در ایران برای برگزاری یک شهرآورد پنج زمان و روایت مختلف اعلام شد. سرانجام هم مهم‌ترین بازی فوتبال ایران در فضایی بسیار سرد و در یک استادیوم خالی انجام گرفت. مسابقه‌ای که اصلا شباهت به یک بازی بزرگ نداشت و عظمت آن بیشتر پوشالی به نظر می‌رسید!

حقیقت فوتبال ایران را باید در صحبت‌های تازه رئیس فدراسیون جست‌وجو کرد. مردی که بعد از رقم زدن فاجعه ویلموتس، دوباره با سلام و صلوات به فوتبال برگشت و یک آبروریزی بزرگ‌تر را رقم زد. بدترین شکست ایران در تاریخ جام جهانی با همین فدراسیون رقم خورد و ایران که قرار بود با آوردن کی‌روش مقابل انگلیس و آمریکا آبروداری کند، در مجموع هفت گل از این دو تیم دریافت کرد! حالا همین مدیر به جای عذرخواهی از هواداران فوتبال، با طلبکاری همیشگی و نگاهی حق به جانب نسبت به مسائل واکنش نشان می‌دهد و وانمود می‌کند که همه چیز خوب است. این تصمیم‌های مدیریتی حتی برای یک تیم آماتور هم فاجعه هستند اما هنوز در بالاترین سطح فوتبال ایران دیده می‌شوند. این تصمیم‌های مدیریتی به معنی واقعی کلمه افتضاح هستند اما همچنان در فوتبال ایران به چشم می‌آیند. ظاهرا نهادهایی مثل فیفا و ای.اف.سی نیز یاد گرفته‌اند که تنها تماشاچی باشند و به راحتی از همه مسائل عبور کنند. وضعیت این روزهای فوتبال ایران اصلا وضعیت خوبی نیست. این فوتبال بدهکار، بی‌تماشاگر و سرشار از مشکل، هر روز به بن‌بست نزدیک‌تر می‌شود. با ادامه این روند بعید نیست که ایران حتی نتواند خودش را به جام جهانی 48 تیمی برساند. این فوتبال در مسیر نابود شدن قرار گرفته است.