روزگار اتحاد

اگر همین چند ماه قبل می‌شنیدید که سرمربی تیم پرسپولیس به قهرمانی استقلال واکنش نشان داده و این موفقیت را در صفحه شخصی‌اش تبریک گفته، اگر می‌شنیدید که ستاره‌های سابق و فعلی پرسپولیس عکس استقلال را در اینستاگرام می‌گذارند و این تیم را تحسین می‌کنند، اگر می‌شنیدید که هواداران پرسپولیس برای چند روز نگران وضعیت عارف غلامی بوده‌اند و مدام جویای حال او می‌شدند، شاید تصور می‌کردید که با یک شوخی بزرگ طرف هستید.

این بار اما شوخی در کار نیست و همه چیز واقعیت دارد. چهره فوتبال ایران، ناگهان عوض شده است. هیچ چیز مثل اندوه، آدم‌ها را به هم متصل نمی‌کند و حالا یک اندوه مشترک، به همه نشان داده که چیزهایی در زندگی از فوتبال مهم‌تر هستند.

حالا باید از هر کسی که جمله معروف بیل شنکلی را کپی می‌کند و فوتبال را مهم‌تر از مرگ و زندگی می‌داند، بخواهیم که به این منظره زیبا زل بزند. این همدلی انکارنشدنی است و این اتحاد، بی‌نهایت دوست‌داشتنی به نظر می‌رسد.

چهره فوتبال ایران انگار ناگهان تغییر کرده و دیگر قرار نیست فوتبال بهانه‌ای برای جدایی آدم‌ها از هم باشد. دیگر قرار نیست قرمزها و آبی‌ها با تنفر از هم به فوتبال نگاه کنند. دیگر قرار نیست مربیان و بازیکنان دائما علیه هم مصاحبه کنند و جملات تند به زبان بیاورند. این جملات دیگر اصلا در فضای فوتبال ایران خریدار ندارند.

البته که قرار نیست مفهوم رقابت زیر سوال برود. البته که قرار نیست تیم‌ها از تلاش همیشگی برای شکست دادن رقیب و رسیدن به پیروزی دست بکشند. درست همان‌طور که پرسپولیسی‌ها برای صدرنشینی و استقلالی‌ها برای قهرمانی سوپرجام مبارزه کرده‌اند.

با این وجود انگار ناگهان به همه ثابت شده که فوتبال مهم‌تر از مرگ و زندگی نیست. که اصلا فوتبال، مساله‌ای نیست که بین آدم‌ها دیوار بکشد. کاش این وضعیت دوام بیاورد و اتحاد فوتبال ایران به راحتی از دست نرود. کاش در ایران، دوباره همه از تماشای فوتبال لذت ببرند و در کنار هم، از دیدن بازی‌ها سیراب شوند.

اگر تعطیلات در کار نبود، همین دیروز باید دربی تهران برگزار می‌شد. با این حال انگار دربی جذاب دیگری از اتحاد و احترام در جریان است. لحظاتی که به خلق تصاویری زیبا می‌انجامد و چهره متفاوتی از فوتبال به همه نشان می‌دهد.

این احترام را نباید نادیده گرفت. این اتحاد را نباید به فراموشی سپرد. فوتبال ایران باید قدر این فرصت بزرگ را بداند و بازیکنان و مربیان دیگر نباید از هم فاصله بگیرند. این اتفاق نه‌تنها جذابیت فوتبال را به حداقل نمی‌رساند، بلکه حتی لذت دنبال کردن مسابقه‌ها را بیشتر خواهد کرد.

این واقعیت فوتبال ایران است که تیم‌ها در آن، می‌توانند از کنار هم بودن لذت ببرند و قرار نیست بین همه دیوار کشیده شود. قرار نیست شهرهای همسایه به خاطر فوتبال به جان هم بیا‌فتند و با هم دشمنی کنند. قرار نیست قومیت‌های مختلف به خاطر فوتبال روبه‌روی هم قرار بگیرند.

فوتبال از این پس در ایران، همه را به هم نزدیک خواهد کرد. فوتبال از این به بعد در ایران، سمبل اتحاد و احترام خواهد شد.