آریا رهنورد

یحیی گل‌محمدی در این فصل پرسپولیس را با یک آمار باورنکردنی اداره کرده است. قرمزها 28‌مسابقه را در رقابت‌های این فصل پشت سر گذاشته‌اند و در هر 28‌هفته با ترکیبی متفاوت به زمین رفته‌اند. یعنی در طول فصل حتی «یک‌بار» هم نشده که این تیم 2‌بازی را با یک ترکیب یکسان شروع کند. به نظر می‌رسد این اصلی‌ترین دلیل ناکامی آن‌ها در رقابت‌های این فصل باشد. هیچ تیمی با این میزان از تغییر در هر مسابقه، شانسی برای رسیدن به یک موفقیت به دست نخواهد آورد.

 از بین همه امارهایی که در این فصل پرسپولیس را در موضع ضعف نسبت به رقیب سنتی قرار می‌دهند، آمارهای مربوط به تغییرات در ترکیب این تیم از همه گویاتر هستند. به نظر می‌رسد یحیی گل‌محمدی از شروع فصل هرگز نتوانسته ترکیب دلخواه‌اش را در پرسپولیس پیدا کند و همین مسئله او را آزار داده است. شروع 28‌مسابقه پیاپی با 28‌ترکیب مختلف، به وضوح نشان می‌دهد که تیم ایده آل سرمربی قرمزها هرگز در این فصل ساخته نشده است. کافی است این آمار را با تیمی مثل پرسپولیس برانکو مقایسه کنید که حدس زدن ترکیب اصلی‌اش ساده‌ترین کار برای رقبا بود. با این وجود توانسته بود به نقطه اوج هماهنگی برسد و تک‌تک نفرات در آن به خوبی از نقش‌شان آگاه بودند. در پرسپولیس پرفسور خبری از بلاتکلیفی نبود و همه جایگاه‌ها مشخص به نظر می‌رسید. این اتفاق موجب می‌شد که نفرات اصلی صاحب اعتماد به نفسی خیره‌کننده شوند و نفرات ذخیره هم انگیزه‌های زیادی برای رساندن خودشان به ترکیب اصلی داشته باشند. علاوه بر این، هماهنگی به خصوص در برخی خطوط زمین بسیار کلیدی است و تیم پرفسور به خوبی از این موقعیت برخوردار بود. حتی تیم فصل گذشته یحیی نیز تا حدودی این ویژگی را داشت اما در این فصل هرگز چنین اتفاقی رخ نداد و حتی برای یک‌بار هم چیزی به نام ترکیب ثابت در پرسپولیس شکل نگرفت.

سردرگمی گل‌محمدی برای انتخاب ترکیب اصلی سرخ‌ها از خط دروازه شروع شد. جایی که حامد لک یک تزلزل بزرگ را تجربه کرد، رادو از تیم جدا شد و احمد گوهری هم نتوانست از فرصت‌های حضور روی خط دروازه باشگاه به خوبی بهره ببرد. نتیجه این اتفاق‌های سریالی، چندین تغییر درون دروازه تیم بود که در نهایت هم اثر خوبی روی نتایج سرخ‌ها نگذاشت و دروازه این تیم را هم بیمه نکرد. مشکل کلیدی تیم اما به خط دفاعی مربوط بود. این نقطه از زمین بارها و بارها در طول این فصل یحیی را آزار داد و تفکرات این مربی را با مشکل روبرو ساخت. اگر مسابقه تراکتور را در نظر نگیریم، پرسپولیس در این فصل 24بار با دفاع 4‌نفره و 3‌بار هم با دفاع 3‌نفره به زمین مسابقه رفت. این تیم در یک فصل «9‌ترکیب» مختلف دفاعی را به زمین فرستاد که در نوع خودش حیرت‌آور به نظر می‌رسد. جالب اینکه یحیی تا همین هفته‌های آخر لیگ هم به قطعیت کافی در مورد ترکیب‌اش نرسیده و با ساختن یک زوج جدید با حضور علیرضا ابراهیمی و علی نعمتی، همچنان روش‌های تازه‌ای را برای بهبود شرایط خط دفاعی تیم‌اش امتحان می‌کند. برای تیمی که در فصل‌های گذشته با شجاع و کنعانی صاحب یک ترکیب فوق‌العاده دفاعی بود و قبل از آن هم روی زوج سیدجلال و شجاع در تمامی فصل حساب باز می‌کرد، این همه تغییر دفاعی اصلا پذیرفتنی به نظر نمی‌رسد. در واقع اصلی‌ترین راه برای رسیدن به قهرمانی داشتن یک ترکیب موفق دفاعی است و این درست همان چیزی است که اجازه نداد سرخ‌ها در این فصل برای بردن لیگ رقابتی با استقلال داشته باشند. هر چقدر که تیم فرهاد در دفاع بی‌نقص به نظر می‌رسید، پرسپولیس در این زمینه با مشکل روبرو بود. علاوه بر این، در خط هافبک نیز چنین مشکلاتی وجود داشت. یحیی بارها با 2‌نفر از بین میلاد سرلک، کمال کامیابی‌نیا و رضا اسدی در مرگز زمین زوج ساخت اما هرگز نتوانست زوج کارآمد تیم‌اش در این بخش از زمین را پیدا کند. جای خالی احمد نوراللهی نیز در این بخش از زمین به هیچ قیمتی پر نشد. ئر خط حمله نیز شرایط عیسی آل کثیر و مصدومیت او و همچنین ماجرای کنار گذاشتن مهدی عبدی از ترکیب اصلی، کاری کرد که پرسپولیس در هیچ شرایطی رنگ ثبات را نبیند.

 مجموعه‌ای از مشکلات کلیدی در این فصل در مسیر پرسپولیس قرار گرفت اما در لیگ بیست و یکم بیشتر از هر چیزی، عدم ثبات و تغییرات مداوم ترکیب این تیم و هواداران‌اش را ناامید کرد. یحیی از همین حالا برای فصل جدید، باید به دنبال ساختن تیمی باشد که تا آخرین هفته در مورد انتخاب ترکیب اصلی‌اش تردید به خرج ندهد. تیمی با ستاره‌های مهم و قابل اعتماد که عمر هر بازیکن در ترکیب اصلی‌اش تنها به اندازه چند هفته طول نکشد و سرمربی را برای انتخاب یک ترکیب 11نفره به دردسر نیندازد.