خواستن، توانستن نیست

آریا طاری

از همان اولین روزهایی که قطر به عنوان میزبان جام جهانی 2022 معرفی شد، دولت‌های مختلفی در ایران روی کار آمده‌اند و همواره تمایل‌شان را به کمک به برگزاری هرچه بهتر جام نشان داده‌اند. ما می‌خواهیم به قطر کمک کنیم و نیت خوبی هم داریم اما بین خواستن و توانستن، فاصله بسیار زیادی است. حقیقت آن است که ما در ایران، حتی برای برگزاری لیگ داخلی خودمان هم با هزار و یک مشکل بزرگ روبه‌رو هستیم. شرایطی که در این فوتبال وجود دارد اصلا با جاه‌طلبی قطری‌ها برای برگزاری یکی از بهترین و منظم‌ترین جام‌های جهانی تمام تاریخ، همخوانی نخواهد داشت. کمکی که ما می‌توانیم به قطری‌ها در این جام بکنیم، ایستادن و تماشا کردن است!

فوتبال در زمین چوگان

اخبار رسمی تلویزیون ایران، از تیم‌ها و هواداران جام جهانی می‌خواهد که یک شهر توریستی مثل شیراز را برای اقامت انتخاب کنند. این در حالی است که تیم شهر شیراز در لیگ برتر یعنی فجرسپاسی، خودش این روزها در شهر دیگری از رقبا میزبانی می‌کند! چراکه چمن استادیوم حافظیه بیشتر از زمین فوتبال، به زمین چوگان شباهت دارد. البته این هم می‌تواند در نوع خودش تنوعی باشد و تیم‌های جنگجو را برای مسابقات آماده کنید. اگر از آن استادیوم‌های شیک و آن زمین‌های سبز و هموار خسته شده‌اید، حافظیه بهترین انتخاب برای شما خواهد بود! شیراز که هیچ، حتی در تهران هم تیمی مثل استقلال هنوز یک زمین تمرین استاندارد ندارد. کار به جایی رسیده که داشتن یک زمین تمرین معمولی، بزرگ‌ترین آرزوی سرمربی تیم صدرنشین لیگ برتر را می‌سازد. با این سطح از امکانات، ما حتما می‌توانیم یک کمک جدی برای قطر در مسیر میزبانی رقابت‌های جام جهانی باشیم.

استادیوم را تاریک کنید

در دو سال گذشته، بارها و بارها برق استادیوم‌ها در نقاط مختلف ایران حین برگزاری مسابقات فوتبال رفته است. این هم در نوع خودش جالب به نظر می‌رسد. به جای آن ورزشگاه‌های نورانی همیشگی، می‌شود جام جهانی را در تاریکی دنبال کرد و با نورهای تلفن همراه، زیبایی قابل توجهی به استادیوم‌ها بخشید. شاید خود قطری‌ها متوجه این زیبایی‌ها نباشند اما ورزشگاه‌های ایران واقعا چنین قابلیت‌های معرکه‌ای دارند و می‌توانند به لحاظ بصری، قاب‌های تماشایی زیادی به وجود بیاورند. هرگز نباید این استادیوم‌ها را به راحتی دستکم گرفت.

بازی‌های پر«گل»

تماشاگر بین‌المللی جام جهانی، همیشه با بازرسی‌های متعددی برای ورود به استادیوم روبه‌رو می‌شود اما اگر بازی‌ها در ایران برگزار می‌شود، سیگار و انواع مواد مخدر مثل نقل و نبات از گیت ورزشگاه عبور می‌کرد. یعنی محال است که به تماشای یک بازی فوتبال در ایران بنشینید و با استعمال مخدرها روی سکوها روبه‌رو نشوید. کجای دنیا چنین امکانی را در اختیار هوادار فوتبال می‌گذارند؟ تماشاگران جام جهانی می‌توانند بروند و برای بچه محل‌ها تعریف کنند که چقدر در استادیوم‌های ایران به‌شان خوش گذشته و چقدر آزاد بوده‌اند. البته به شرط آن‌که مذکر باشند. چراکه در غیر این صورت بعید است اصلا بتوانند بازی‌ها را تماشا کنند و حتی ممکن است با اسپری فلفل، مورد پذیرایی گرم و صمیمانه قرار بگیرند.

ورزشگاه بدون گیت

یکی  دیگر از امکانات فوق‌العاده و منحصربه‌فرد دیگر فوتبال ایران، ورزشگاه‌هایی هستند که حتی گیت ورود تماشاگر ندارند. چراکه تیم‌هایی که اسم‌شان هوادار است اما خودشان هوادار ندارند در آن بازی می‌کنند! تصور کنید یک خارجی برای خرید بلیت بازی‌ جام جهانی به سایت‌های بلیت‌فروشی ایرانی مراجعه کند. سایت‌هایی که همیشه از دسترس خارج هستند، به سرعت بلیت تمام می‌کنند، همیشه بیشتر از ظرفیت بلیت می‌فروشند و در مجموع دست به هر کاری می‌زنند تا تجربه فوتبال دیدن در استادیوم را به یک عذاب بزرگ برای فوتبالی‌ها تبدیل کنند. اگر جام جهانی در ایران برگزار شود، همه بیشتر از گذشته قدر برگزاری فوتبال در کشور خودشان را می‌دانند. چراکه در بسیاری از نقاط دنیا، فوتبال دیدن یک تفریح بزرگ است اما اینجا مردم با اعمال شاقه فوتبال تماشا می‌کنند!

تعلیق در اوج

همیشه هم نباید همه دیدارهای جام جهانی را به صورت کامل تماشا کرد. اگر می‌خواهید وقت تماشای مسابقات فوتبال با تعلیق بیشتری روبه‌رو شوید، کافی است پخش مستقیم بازی‌ها را به تلویزیون ایران بسپارید. آن‌وقت ممکن است در جریان پخش دیدارهای حساس، بارها تصویر از مبدا قطع شود و به جای فوتبال، تصاویر گل و بلبل روی آنتن برود. این هم اتفاق دیگری است که معمولا بارها در جریان پخش دیدارهای فوتبال رخ داده است. حتی همین هفته در جریان مسابقه پرسپولیس و هوادار، تصاویر در دو مقطع مختلف قطع شد و تماشاگرها نتوانستند دقایقی از بازی را ببینند. با این کار تعلیق زیادی به فوتبال حاکم می‌شود و هوادارها ناچار می‎شوند دقایقی از هر بازی را حدس بزنند و کار را به تصورات ذهنی‌شان بسپارند. این از آن امکاناتی است که به ندرت در نقطه دیگری از دنیا دیده می‌شود و صرفا به خود فوتبال ایران اختصاص پیدا کرده است!