عصبانی هستم!

حریف پرسپولیس در فینال آسیا، ابدا تیم فوق‌العاده‌ای نبود. آنها نه در دفاع، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسیدند و نه در حمله، آمادگی ویران‌ کردن خط دفاعی تیم مهمان را داشتند. هر دو گل آنها، در شرایطی نه‌چندان طبیعی روی غفلت بزرگ مدافعان تیم برانکو به دست آمد و کاشیما در شرایطی به این نتیجه رویایی رسید، که فاصله‌اش با پرسپولیس ابدا به اندازه دو گل نبود. «عصبانیت» سم مهلکی بود که هرچه از زمان بازی گذشت، بیشتر و بیشتر به کالبد پرسپولیس تزریق شد. آنها که در همه دیدارهای قبلی، عادت به عصبانی‌ کردن مهره‌های حریف داشتند، این بار در دام ستاره‌های کاشیما افتاده بودند و کنترلی روی رفتارشان نداشتند. شجاع خلیل‌زاده مثل همیشه در ردیف اول مهره‌های عصبانی پرسپولیس قرار داشت. او که در جدال با السد توانسته بود بونجاح را تا مرز انفجار از عصبانیت پیش ببرد، این بار کاملا تحت تاثیر لبخندهای یوما سوزوکی و بازی ذهنی او قرار گرفته بود. در روزهای گذشته و با مصدومیت پژمان منتظری، همه از بازگشت احتمالی شجاع به تیم ملی صحبت می‌کردند اما این مدافع که در دیدارهای قبلی، آرام و مطمئن ظاهر شده بود، دوباره به همان مرد خشن و پرنوسان تبدیل شد. خلیل‌زاده خوش‌شانس بود که داور در ثانیه‌های پایانی مسابقه با او مدارا کرد و با نشان دادن کارت زرد دوم، این بازیکن را در معرض محرومیت از دیدار برگشت قرار نداد. مدافع شماره سه پرسپولیس، کاملا پتانسیل اخراج شدن در این مسابقه را داشت. داور تصمیم به اخراج شجاع نگرفت اما باز هم تیم برانکو، مسابقه را با یک یار کم‌تر به پایان برد. چراکه سیامک نعمتی، به سادگی به استقبال کارت قرمز داور رفت. او بعد از دریافت کارت زرد اول، برای دقایقی طولانی به داور معترض شد و در لحظات پایانی مسابقه، خودش را به بازیکن حریف کوبید تا با رفتاری کاملا غیرحرفه‌ای، شانس حضور در دیدار برگشت را از دست بدهد. سیامک به عنوان یک مهره هجومی، طبیعتا باید اخطارهای کم‌تری دریافت کند اما او در همین فصل از لیگ قهرمانان آسیا، یک محرومیت دیگر را نیز در دیدار برگشت با الدحیل تجربه کرده بود تا در آن 90 دقیقه حماسی، تنها «تماشاگر» باشد. حالا نعمتی دوباره در جایگاه یک تماشاگر قرار می‌گیرد و از روی سکو، مسابقه‌ای را دنبال می‌کند که می‌توانست حساس‌ترین و مهم‌ترین جدال در همه دوران فوتبال این بازیکن باشد. او با گل‌زنی در دیدار برگشت با السد، در بین هواداران پرسپولیس به یک قهرمان تبدیل شده بود اما در ژاپن، بی‌توجه به بازی برگشت کنترل اعصابش را از دست داد تا در کوتاه‌ترین زمان ممکن، تصویری از سقوط یک قهرمان را به نمایش بگذارد. شاید با ورود خریدهای جدید، نقش این بازیکن در نیم‌فصل دوم تیم برانکو کمرنگ‌ و کمرنگ‌تر شود. این چند ثانیه ناآرام، با واکنش تند سیدجلال حسینی نیز روبه‌رو شد. او حرکت سیامک را «بچه‌گانه» توصیف کرد اما درباره نقش خودش در بروز چنین رفتارهایی توضیح نداد. اعتراض کشدار سیدجلال به کمک داور در دیدار هفته گذشته با سایپا، اولین قدم در درگیری‌های عجیب این مسابقه بود. بعد از پایان بازی، حسینی دست روی این نکته گذاشت که مهره‌های تیمش به جای حضور در رختکن، باید در درگیری‌ها حضور پیدا می‌کردند. تزریق این نوع تفکر به تیم، در نهایت عواقب تلخی مثل خشم و هیاهوی دیدار با کاشیما را به همراه خواهد داشت.