آن گل را فراموش کن!

آریا طاری

گل دیرهنگام مهدی قایدی، فکری را با «لبخند» به سالن کنفرانس خبری فرستاد. خود این مربی به خوبی می‌دانست که گریختن از شکست در آخرین ثانیه‌های دربی، چقدر اهمیت دارد و تا چه اندازه به لحاظ روحی به تیمش کمک می‌کند. با این حال برآیند عملکرد آبی‌ها در این مسابقه برای هواداران این باشگاه اصلا رضایتبخش به نظر نمی‌رسید. استقلال در بسیاری از دقایق این بازی، سردرگم و پر از ایراد نشان داد. آنها به لطف فرصت‌های گل‌زنی از دست رفته حریف، از این مسابقه امتیاز گرفتند. جدالی که می‌توانست یک شکست تلخ را برای محمود فکری رقم بزند.

استقلالی‌ها عملا شهرآورد را با یک گل بیشتر از حریف شروع کردند. درخشش ارسلان و ضربه عالی او، شرایطی را فراهم آورد که تیم حداقل در 45 دقیقه اول، یک برتری سنگین روحی نسبت به رقیب داشته باشد. استقلال با یک استراتژی خوب جلو آمد و موفق شد همه نقشه‌های پرسپولیس را به خوبی خنثی کند. واضح به نظر می‌رسید که آنها شناخت خوبی از پرسپولیس داشتند و توانستند به خوبی نقاط قوت این تیم را در نیمه اول، خنثی کنند. نتیجه این نیمه البته بیشتر از آن‌که به دلیل نمایش درخشان استقلال شکل گرفته باشد، حاصل بازی ضعیف پرسپولیس بود اما حضور پررنگ ارسلان مطهری و مهدی قایدی در خط اول پرس و دوندگی مثال‌زدنی آنها در زمین، اجازه بازیسازی را از سرخ‌ها گرفته بود. استقلال با همین روند، شانس خوبی برای بردن شهرآورد داشت. در حقیقت آنها از این فرصت برخوردار بودند تا در نیمه دوم، از اضطراب بالای پرسپولیس به نفع خودشان استفاده کنند اما یک تغییر اشتباه، همه چیز را به سود رقیب تغییر داد. حرف زدن از «نیمه مربیان» دیگر در فوتبال امروز جایگاهی ندارد. چراکه حالا دیگر همه دقایق بازی‌ها به مربیان تعلق دارد و هیچ‌کس برای عوض کردن شرایط تیمش، تا پایان نیمه صبر نمی‌کند. با این حال تعویض شیخ دیاباته توسط محمود فکری، نشان داد که او تحلیل درستی از شرایط شهرآورد نداشته است. این تعویض مهم‌ترین نقطه عطف بازی بود. تصمیمی که ساختار استقلال را کمی تغییر داد و کاری کرد که دیگر خبری از آن پرس سنگین در زمین پرسپولیس نباشد. حالا شاگردان یحیی نفس راحتی کشیدند و توانستند موقعیت‌های زیادی روی دروازه حریف خلق کنند. اگر احمد نوراللهی دقت بیشتری به خرج داده بود، استقلال حتی در خطر تجربه کردن یک شکست سنگین قرار می‌گرفت. استقلال در دقایق پایانی، به خودش آمد و بازی را به تساوی کشاند اما آنها با طناب پوسیده یک تعویض بی‌موقع، فاصله‌ای با گیر افتادن در قعر چاه نداشتند.

اولین کار محمود فکری پس از دربی، باید «فراموش کردن» گل مهدی قایدی باشد. او باید تصور کند که تیمش در این مسابقه شکست خورده است. چراکه این استقلال هرگز با «خوش‌خیالی» درست نخواهد شد. اشاره به رده تیم در جدول رده‌بندی هم، هیچ مشکلی از آبی‌ها حل نمی‌کند. چراکه این تیم حتی اگر قهرمان نیم‌فصل هم بشود، تضمینی برای بردن جام قهرمانی در پایان فصل دریافت نخواهد کرد. فکری در درجه اول باید به فکر سروسامان دادن به دفاع تیمش باشد. تیمی که تا این هفته هم بارها به لطف سیوهای درخشان رشید مظاهری نجات پیدا کرده بود و در محک جدی شهرآورد، نشان داد که اصلا از دفاع مستحکمی برخوردار نیست. بیرون کشیدن احمد موسوی از زمین، نظم دفاعی استقلال را به هم ریخت و تکیه کردن به عارف غلامی و محمدحسین مرادمند، تصمیم درستی به نظر نمی‌رسید. تصمیم عجیب بعدی مرد اول نیمکت آبی‌ها، بازی ندادن به هرویه میلیچ بود. ظاهرا میلیچ در فهرست سیاه فکری قرار گرفته و به هیچ قیمتی دیگر جایی در ترکیب نفرات مدنظر او ندارد. این اتفاق در حالی رخ داده که بدون تردید محمد نادری، یکی از ضعیف‌ترین و ناامیدکننده‌ترین چهره‌های دربی 94 بوده است. نادری هم روی صحنه رقم خوردن گل اول مقصر بود و هم چند اشتباه مهلک دیگر در خط دفاعی داشت تا تبدیل یه یکی از متزلزل‌ترین عناصر دفاعی تیم در این مسابقه حساس شود. فکری با اصرار به عدم استفاده از میلیچ، جناح چپ تیمش را به شدت تضعیف کرد و چوب این اتفاق را هم خورد. دربی به همه نشان داد که آبی‌ها با وجود قرار گرفتن در رده‌های بالای جدول، به هیچ وجه یک تیم «کامل» نیستند و همچنان نقص‌های بزرگ زیادی دارند.

دریافت چهار گل از فولاد و پرسپولیس در دو بازی بزرگ این فصل، چهره واقعی تیم فکری را به نمایش می‌گذارد. این تیم تا این لحظه روبه‌روی رقبای مدعی، اصلا درخشان ظاهر نشده است. آنها هنوز برای تغییر دادن این روند فرصت دارند و برای این کار می‌توانند روی دو دیدار حساس آینده با تراکتور و سپاهان حساب کنند. این تیم از دربی «امتیاز» گرفت اما بدون شک امتیاز عملکرد کادر فنی استقلال در این مسابقه حساس، اصلا بالا نبود. با این نمایش، امیدوار بودن به سرنوشت تیم فکری کمی دشوار به نظر می‌رسد.