فراتر از خاص!

آریا رهنورد

«قهرمانی لیگ دیگر تکراری شده است، به دنبال قهرمانی آسیا هستیم». وقتی عیسی آل‌کثیر در روز امضای قرارداد با پرسپولیس به سراغ چنین جمله‌ای رفت، بعضی‌ها شوخی و خنده را با او آغاز کردند و رویایش را بیش از حد بزرگ دانستند اما یحیی، نفراتی را در پرسپولیس کنار هم جمع کرد که از باور داشتن به آرزوهای‌شان حتی به قیمت سوژه‌ شدن در فضای مجازی کوتاه نمی‌آمدند. این تیم در یک زمان بسیار کوتاه و با یک هدف بسیار بزرگ بسته شد. حتی وقتی خبر وحشتناک محرومیت آل‌کثیر به اردوی تیم رسید، باز هم قرمزها به جای فرستادن همه نفرین‌ها به آدرس ای.اف.سی، راه خودشان را پیدا کردند. یحیی به خوبی به مهره‌های جدید تیم، فرصت عرض اندام داد. برای حفظ انگیزه و طراوت بیشتر تیم، چند بار ترکیب را عوض کرد. برای هر مسابقه هم درست متناسب با آن مسابقه نقشه ریخت. مسیر صعود به فینال ابتدا در ذهن این مربی و سپس در زمین مسابقه سپری شد.

دیگر هیچ‌کس این تیم را به «برانکو» نسبت نمی‌دهد. حتی نمی‌توان گفت که این عملکرد درخشان، حاصل تیم بستن مدیران قبلی و سلیقه گابریل کالدرون بوده است. این تیم، به یحیی گل‌محمدی تعلق دارد و همه مختصات محبوب یحیی در زمین فوتبال را نیز به خوبی به مرحله اجرا درمی‌آورد. سبک بازی پرسپولیس، همان سبک مورد علاقه این مربی است و تک تک خریدها نیز، با نظر مستقیم او انجام شده‌اند. تطبیق زودهنگام تازه‌واردها، یک دلیل مشخص دارد. بیشتر آنها قبلا با یحیی کار کرده‌اند و شیوه‌های او را به خوبی می‌شناسند. ویژگی‌های بدنی تیم نشان از یک پیشرفت انکارنشدنی دارد. پرسپولیس در زمانی حدود 21 روز، هفت مسابقه انجام داده است. در شرایط عادی این تیم در این مدت، نهایتا باید سه بار به زمین برود و درخشش در همه این نبردها با وجود یک برنامه فشرده، فوق‌العاده دشوار به نظر می‌رسد. یحیی برای ساختن این تیم رویایی نه به هیاهوی اینستاگرامی نیاز داشته، نه به بازدید از ورزشگاه نیوکمپ و نه به انتشار تصاویری هنری از گشت و گذار در پاریس و دوبی. او با تمام وجود روی این پروژه متمرکز شد تا کاری را انجام بدهد که برای خیلی از مربیان قبلی، دست‌نیافتنی بوده است. وقتی ژوزه مورینیو از رئال مادرید رفت، خیلی‌ها باور داشتند که یک مربی «خاص» را از دست داده‌اند اما کارلتو با قهرمانی اروپا جانشین او شد تا لقب «فراتر از خاص» را از هواداران باشگاه بگیرد. حالا شاید این، حکایت برانکو و یحیی باشد. گل‌محمدی می‌تواند حتی از استانداردهای مرد کروات جلو بزند و خودش را یک سطح بالاتر ببرد. این دستاورد تاریخی، حالا انتظار این مربی را می‌کشد.

یحیی به خوبی به مهره‌های جدید تیم، فرصت عرض اندام داد. برای حفظ انگیزه و طراوت بیشتر تیم، چند بار ترکیب را عوض کرد. برای هر مسابقه هم درست متناسب با آن مسابقه نقشه ریخت. مسیر صعود به فینال ابتدا در ذهن این مربی و سپس در زمین مسابقه سپری شد

با این همه، هنوز هیچ چیز تمام نشده است. یحیی دومین مربی تاریخ باشگاه است که توانسته تیم را به فینال آسیا ببرد و این دستاورد، به خودی خود معرکه به نظر می‌رسد اما برای تبدیل شدن به «اولین» مربی قهرمان آسیا در تاریخ باشگاه، هنوز یک پیروزی دیگر لازم خواهد بود. گل‌محمدی برای جاودانه ‌شدن، به برد در آن مسابقه هم نیاز خواهد داشت. اگر جشن‌ها بیش از حد طولانی شوند، اگر تمرین‌های سخت و ممارست جای‌شان را به لبخندهای ادامه‌دار بدهند و اگر پرسپولیسی‌ها تصور کنند که ماموریت‌شان به پایان رسیده، قهرمانی برای این باشگاه دور از دسترس خواهد بود. حضور در فینال آسیا، یک اتفاق بزرگ به شمار می‌رود اما حتی در فرمت جدید این تورنمنت هم، این یک رویای دست‌نیافتنی برای تیم‌های ایرانی نبوده است. سپاهان، ذوب‌آهن و همین پرسپولیس، طعم حضور در این مسابقه خاص را چشیده‌اند اما ماجرا زمانی فوق‌العاده‌تر می‌شود که یک تیم ایرانی، روی سکوی اول رقابت‌ها قرار بگیرد. اتفاقی که در تاریخ فوتبال ایران فقط برای استقلال و پاس رخ داده است. برای رقم خوردن چنین اتفاق بزرگی، یحیی باید به همین اندازه جدی و سخت‌گیر بماند. قرمزها حالا بهترین تیم در منطقه غرب آسیا هستند اما برای حذف کردن کلمه غرب از این جمله، یک مسابقه بزرگ دیگر مقابل‌شان قرار خواهد گرفت. پرسپولیس همین حالا احسان پهلوان و وحید امیری را به دلیل محرومیت از دست داده و نمی‌تواند از این دو عنصر مهم هجومی در فینال لیگ قهرمانان استفاده کند. گل‌محمدی باید از همین حالا، برای نفرات جانشین این دو ستاره در ترکیب، نقشه بچیند و برنامه‌ریزی کند. حالا اصلا وقت خوبی برای متوقف ‌شدن روی این دستاورد نیست. چراکه یک نبرد بزرگ‌تر، انتظار یحیی و پرسپولیس را می‌کشد. نبردی که می‌تواند آنها را به اولین نسل قهرمان آسیا در بین همه نسل‌های تاریخ باشگاه تبدیل کند.