شهرآورد در وقت اضافه!

آریا رهنورد

بین شهرآوردهای اول و دوم این فصل، تغییرات زیادی در استقلال و پرسپولیس اتفاق افتاد. کالدرون و استراماچونی به دلایلی متفاوت، فوتبال ایران را ترک کردند و فرهاد مجیدی و یحیی گل‌محمدی جایگزین این دو نفر شدند. اولین مچ‌اندازی یحیی و فرهاد در این نبرد سنتی، فوق‌العاده هیجان‌انگیز بود. جایی که آبی‌ها دو بار از حریف پش افتادند و هر دو بار، گل تساوی از راه رسید. این یکی از پرگل‌ترین شهرآوردها در چند فصل گذشته به شمار می‌رفت و جذابیتی مثال‌زدنی داشت. شاید بدون حضور تماشاگرها، انتظار همیشگی از این بازی وجود نداشته باشد اما خالی بودن سکوهای آزادی، هرگز نمی‌تواند حساسیت این نبرد بزرگ را زیر سوال ببرد. تقریبا یک دهه از آخرین تقابل حذفی دو تیم سپری شده و پس از مدت‌ها در این بازی، دیگر خبری از نتیجه مساوی نخواهد بود. اینکه دربی حتما باید برنده داشته باشد، هیجان خاصی به مسابقه می‌بخشد. چراکه دیگر هیچ تیمی با احتیاط مطلق و برای رسیدن به تساوی بازی نخواهد کرد. دوئل امروز سرخابی‌ها، برخورد بهترین خط حمله با بهترین خط دفاعی این فصل فوتبال ایران خواهد بود. پرسپولیسی‌ها به کمک آمار دفاعی فوق‌العاده، این فصل دوباره قهرمان لیگ شدند و استقلالی‌ها نیز در حمله، باطراوت‌ترین تیم مسابقات لیگ نوزدهم بودند. اگر آنها بخواهند به همان سبک و سیاق لیگ با هم بازی کنند، باید منتظر یک نمایش هجومی‌تر از استقلال باشیم و در مقابل، پرسپولیسی‌ها صبر خواهند کرد تا در لحظه درست، ضربه نهایی را به حریف بزنند. در لیگ، استقلال فوتبالی رو به جلوتر ارائه می‌کرد و قرمزها، با صبر و حوصله بیشتری روبه‌روی رقبا قرار می‌گرفتند. شاید اصلی‌ترین تردیدهای دو مربی، به انتخاب در خط حمله برای پرسپولیس و خط دفاع برای استقلال مربوط باشد. جایی که یحیی باید از بین شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان و سیدجلال حسینی دو نفر را به زمین بفرستد و فرهاد نیز باید از بین شیخ دیاباته، ارسلان مطهری و مهدی قائدی، احتمالا دو نفر را برای ترکیب اصلی در نظر بگیرد. برخورد نفراتی که در نهایت این دوئل را در این نقطه از زمین برگزار می‌کنند، تماشایی‌ترین دوئل این دربی خواهد بود.

شاید اصلی‌ترین تردیدهای دو مربی، به انتخاب در خط حمله برای پرسپولیس و خط دفاع برای استقلال مربوط باشد. جایی که یحیی باید از بین شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان و سیدجلال حسینی دو نفر را به زمین بفرستد و فرهاد نیز باید از بین شیخ دیاباته، ارسلان مطهری و مهدی قائدی، احتمالا دو نفر را برای ترکیب اصلی در نظر بگیرد.

پرسپولیس در این فصل، دوباره فاتح لیگ شده و حالا به بردن دومین جام فصل فکر می‌کند. آنها فصل گذشته برای اولین بار از شروع لیگ برتر «دبل» کردند و هر دو جام فصل را به دست آوردند. تکرار این اتفاق بدون برانکو، برای این باشگاه فوق‌العاده خواهد بود اما پرسپولیس برای رسیدن به فینال حذفی، ابتدا باید از سد رقیب سنتی‌اش عبور کند. رقیبی که برای این بازی، کوهی از انگیزه است. استقلالی‌ها با صعود به لیگ قهرمانان آسیا، به اولین هدف این فصل‌شان رسیده‌اند اما بردن یک جام قهرمانی پس از چند سال، اهمیتی انکارنشدنی برای این تیم خواهد داشت. مجیدی به خوبی می‌داند که با بردن جام حذفی، خیلی زود خودش را به عنوان یک مربی موفق در باشگاه تثبیت خواهد کرد اما حذف از مرحله نیمه‌نهایی آن هم با شکست روبه‌روی پرسپولیس، اصلا اتفاق امیدوارکننده‌ای برای او نخواهد بود. فرهاد در آخرین نبرد دو باشگاه در جام حذفی، یک ستاره تمام‌عیار بود و به عنوان کاپیتان آبی‌ها، نقش مهمی در پیروزی پرگل تیمش ایفا کرد. یحیی هم اما روی نیمکت ذوب، در دو دوره متوالی استقلال را از این جام کنار زده و به نوعی متخصص بردن این تورنمنت بوده است. پرسپولیسی‌ها در دو فصل اخیر، هرگز طعم شکست در شهرآورد را نچشیده‌اند و آخرین پیروزی استقلال در این مسابقه، به لیگ برتر هفدهم برمی‌گردد. این بازی اما درست مثل همیشه نه به گذشته نگاه می‌کند و نه ارتباطی با موقعیت جدولی تیم‌ها دارد. برای هر دو تیم، این مهم‌ترین بازی سال خواهد بود. مسابقه‌ای که تا حدود زیادی شرایط آنها در جدول نهایی لیگ را نیز تحت‎الشعاع قرار می‌دهد. استقلال با کنار زدن گل ریحان، فجر و سپاهان به این مرحله رسیده و در جام حذفی این فصل، تنها یک گل دریافت کرده است. پرسپولیس نیز برای رسیدن به نیمه‌نهایی جام حذفی، سه کلین‌شیت متوالی روبه‌روی ماشین‌سازی، صنعت نفت و شهرداری ماهشهر را پشت سر گذاشته است.

در اطراف فرهاد و یحیی، نشانه‌های امیدوارکننده زیادی دیده می‌شود. گل‌محمدی این فصل برای اولین بار قهرمان لیگ شده و مجیدی هم به اولین قول مهمش عمل کرده است. هیچ‌کدام از این دو نفر اما در جایگاه سرمربی، سابقه پیروزی در شهرآورد را ندارند. این درست همان نتیجه‌ای است که می‌تواند تا مدت‌ها، آرامش را در نیمکت هر تیمی به اوج برساند و مدیران باشگاه‌ها را به سرمایه‌گذاری بیشتر روی مربی‌ها ترغیب کند. این درست همان نتیجه‌ای است که دو مربی جوان، امروز در آزادی به جست‌وجوی‌ آن خواهند رفت.