برگزاری؛ به قیمت زندگی!

آریا رهنورد

از صبح روز گذشته، حرف و حدیث‌های زیادی در مورد لغو بازی نساجی و پرسپولیس به گوش رسید و سرانجام جدال میان این دو تیم که قرار بود بعدازظهر دیروز برگزار شود، رسما لغو شد. جدا از بی‌برنامگی فدراسیون و سردرگمی هوادارانی که قصد داشتند برای تماشای بازی به ورزشگاه بروند، اصرار فدراسیونی‌ها به برگزاری بازی تا آخرین لحظه، اتفاقی مایوس‌کننده به نظر می‌رسید. در شرایطی که آلودگی هوا در پایتخت به وضعیت اضطرار رسیده، فدراسیون قصد دارد غفلتش در شروع فصل جدید لیگ را با تهدید زندگی ستاره‌ها و هواداران فوتبال جبران کند.

آلودگی هوا در پایتخت، موجب تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها شده است. شاخص آلودگی هوا در تهران به عدد 145 رسیده و این وضعیت برای هرگونه فعالیت طولانی «ناسالم» گزارش می‌شود. نفس‌ کشیدن در این هوا و انجام فعالیت‌های ورزشی در این شرایط، نه‌تنها مفید نیست، بلکه حتی می‌تواند زندگی افراد مختلف را نیز به خطر بیندازد. در روزهای گذشته تیم‌های فوتبال تهرانی نیز جلسه‌های تمرینی‌شان را یا در سالن و یا با ماسک انجام داده‌اند. طبیعتا در چنین شرایطی لغو مسابقه‌های فوتبال، اولین تصمیمی است که باید از سوی فدراسیون فوتبال ابلاغ شود اما در کمال تعجب، سازمان لیگ فدراسیون فوتبال اصرار دارد که مقابل لغو بازی‌ها مقاومت کند. ابتدا این بازی پیکان و تراکتورسازی بود که لغو شد. در ادامه نیز زمزمه‌هایی در مورد لغو بازی پرسپولیس و نساجی به گوش رسید اما دو تیم تا ساعاتی قبل از شروع بازی، هنوز نمی‌دانستند که دقیقا چه سرنوشتی در انتظارشان است. فدراسیون فوتبال بیشتر از هر چیزی، باید به حفظ سلامت بازیکنان و اهالی فوتبال اهمیت بدهد. اگر کوچک‌ترین خطری بازیکن‌ها، مربی‌ها، تماشاگرها، داورها و دیگران را تهدید کند، قطعا فدراسیون باید پیش‎قدم لغو بازی‌ها شود و بیشتر از جلو رفتن برنامه برگزاری بازی‌ها، نگران جان آدم‌ها باشد. این حجم از نگرانی سازمان لیگ برای لغو بازی‌ها، اصلا قابل ‌درک به نظر نمی‌رسد. چراکه فدراسیون پشت سر هم فیفادی‌های تیم ملی را از دست می‌دهد و می‌تواند در همه آن تاریخ‌های از دست رفته برای برگزاری دیدارهای دوستانه تیم ملی، اردوها را به حالت تعلیق دربیاورد و به جای آن، دیدارهای لغو شده لیگ برتر را برگزار کند. در هوای این روزهای تهران، برگزاری فوتبال یعنی سوق دادن آدم‌ها به سمت خطرهای جدی ریوی. هیچ مسابقه‌ فوتبالی در جهان-حتی اگر بهترین بازیکنان دنیا نیز جزوش باشند- ارزش به سلامت انداختن زندگی دیگران را ندارد.

در روزهایی که اینترنت دچار اختلال شده بود و بلیت‌فروشی اینترنتی کاملا با مشکل روبه‌رو بود، فدراسیون همچنان اصرار داشت تا جایی که بتواند، بازی‌های مختلف را برگزار کند. همین اتفاق موجب شد دیدارهای هفته یازدهم، در استادیوم‌هایی کاملا خلوت برگزار شوند. برای فدراسیون اهمیتی نداشت که همه تماشاگرها بتوانند در شرایط  برابر برای مسابقه‌های لیگ بلیت تهیه کنند. همان‌طور که حالا نیز برای این نهاد مهم نیست که برگزاری بازی، چه خطرهای بزرگی برای ستاره‌های فوتبال و تماشاگران بی‌گناه‌شان دارد. گناه فوتبالی‌ها چیست که فدراسیون فوتبال لیگ را دیرتر از همیشه شروع کرده و حالا «مجبور» است به هر نحوی، مسابقه‌ها را به پایان برساند؟ گناه فوتبالی‌ها چیست که فدراسیون در روزهایی که باید لیگ را شروع می‌کرد، درگیر مانورهای مصنوعی برای تغییر دادن شرایط بود و دائما اصرار داشت که لیگ برتر را در این فصل برگزار نخواهد کرد. تاوان دیر شروع شدن لیگ برتر نوزدهم را، بازیکنان، مربیان و هواداران فوتبال نباید بدهند. فدراسیون مهدی تاج، متخصص از دست دادن «زمان‌های طلایی» است. درست همان‌طور که تیم ملی، بهترین موقعیت‌ها را برای برگزاری دیدارهای تدارکاتی و رسیدن به هماهنگی انجام داد و خیلی زود با خطر حذف از مرحله مقدماتی جام جهانی روبه‌رو شد، لیگ برتر نیز باید در شروع تابستان کلید می‌خورد اما تاج و رفقا در مانوری که در نهایت هیچ نتیجه مثبتی در پی نداشت، لیگ را در آب نمک نگه داشتند و لطمه بزرگی به این مسابقات زدند. آلودگی هوای تهران نه اولین بار است که رخ می‌دهد و نه یک اتفاق غافلگیرکننده به شمار می‌رود. هر سال اواخر پاییز و اوایل زمستان، چنین اتفاقی به وقوع می‌پیوندد اما به نظر می‌رسد مدیران حوزه‌های مختلف، هنوز هم با این اتفاق شگفت‌زده می‌شوند! فدراسیون باید از چند ماه قبل، پیش‌بینی این وضعیت را می‌کرد و از برنامه‌اش کمی جلوتر می‌رفت. آنها اما از برنامه عقب هستند و برای جبران این اتفاق، با زندگی دیگران بازی می‌کنند.

فوتبال در درجه اول یک «ورزش» است و به هیچ وجه نباید سلامتی افراد مختلف را به بازی بگیرد. اگر هوای پایتخت برای دانش‌آموزها و دانشجوها ناسالم است، طبیعتا فوتبالیست‌ها به هیچ وجه نباید به زمین مسابقه بروند. حتی اگر سازمان لیگ تا آخرین لحظه اصرار به چنین کاری داشته باشد. قطعا در چنین شرایطی نه استقبال خوبی از مسابقه‌ها به عمل می‌آید، نه بازی باکیفیتی برگزار می‌شود و نه خیال خانواده بازیکن‌ها راحت است. این اتفاق یک «تهدید» بزرگ برای روح فوتبال است. تهدیدی که یکی از اصلی‌ترین اهداف برگزاری رقابت‌های فوتبال را زیر سوال می‌برد.