یک بازی با دو بازنده!

پرسپولیس و ماشین‌سازی در آزادی، امتیازها را «تقسیم» کردند اما به نظر می‌رسید هر دو مربی «بازنده» این جدال بودند. چراکه با تصمیم‌ها و رفتارهای‌شان، یک روز ناامیدکننده دیگر را پشت سر گذاشتند. تیم گابریل کالدرون ثابت کرد که تنها در جدال با تیم‌های بی‌دفاعی مثل شاهین، می‌تواند جشنواره گل به راه بیندازد و از فرصت‌هایش به خوبی استفاده کند. مرد آرژانتینی درست مثل همیشه، با توپ پر به کنفرانس خبری رفت و علیه یکی از بهترین بازیکنان تیمش، موضع گرفت. شاید حق با کالدرون باشد و علیپور محکوم به «بی‌احترامی» به تیم و هواداران اما خود کالدرون نیز، اصلا روز بدون اشتباهی را مقابل ماشین‌سازی تبریز سپری نکرد. 9 هفته از لیگ برتر گذشته و این مربی، هنوز به ترکیب ثابتش برای تیم نرسیده است. او تا امروز از سه بازیکن مختلف در سمت راست خط دفاعی در ترکیب‌های ثابتش استفاده کرده است. در شروع فصل، مهدی شیری گزینه مدنظر این مربی بود، پس از مدتی نوبت به سیامک نعمتی رسید و حالا شجاع خلیل‌زاده که عملا بهترین مدافع میانی تیم است، در پست غیرتخصصی دفاع راست به میدان می‌رود. به همین ترتیب، مرد آرژانتینی بارها و بارها در قلب دفاع و سمت چپ خط دفاعی نیز، تغییر به وجود آورده است. تیم کالدرون دائما شیوه بازی‌اش را عوض می‌کند اما به تیم دلخواه هواداران پرسپولیس تبدیل نمی‌شود. سرمربی تیم هنوز نتوانسته فلسفه جدیدی را به تیم تزریق کند و هنوز نشانی از حرکات تمرین‌شده تاکتیکی در متن بازی‌های این تیم دیده نمی‌شود. جالب اینکه او به جای پذیرفتن مسئولیت‌ در یک نقش یک مربی، دائما مهاجمان تیمش را سرزنش می‌کند. اتفاقی که در دوران برانکو هرگز برای پرسپولیس رخ نمی‌داد. شاید این خود کالدرون بود که با یک مصاحبه نامربوط، فشار را روی دوش تیمش گذاشت و حواشی زیادی برای پرسپولیس ایجاد کرد. او با انتقاد همیشگی از بازیکن‌های تیم، شرایطی را فراهم می‌آورد که بازیکن‌ها به مرور زمان دیگر رغبتی برای بازی زیر نظر این مربی نداشته باشند. بازنده دیگر آزادی در بازی روز پنج‌شنبه، رسول خطیبی بود. مردی که دوباره نشان داد به لحاظ «فنی» قابلیت چندانی ندارد و تنها در به هم زدن جو بازی، استاد است. ظاهرا خطیبی در کلاس‌های مربیگری، تنها چگونگی اعتراض دائمی به داور را آموخته است. او در جریان بازی، بارها به داور معترض شد، باز هم درست به سبک بازی جام حذفی به گلر تیمش اعتماد نکرد و فضای آزادی را یک تنه به هم ریخت اما آخر بازی، با «بغض» مقابل دوربین‌ها حاضر شد و یک فیلم هندی تمام‌عیار به راه انداخت. شاید اگر زنوزی و حسین خطیبی نبودند، رسول نه‌تنها در لیگ برتر، بلکه حتی در لیگ یک نیز جایی نداشت. این فصل، مربیان ایرانی زیادی در تیم‌های مختلف خوش درخشیده‌اند اما خطیبی به جز جار و جنجال، هیچ آورده دیگری برای ماشین‌سازی نداشته است. با این روند، بعید به نظر می‌رسد دوران حضور او در لیگ برتر، این بار هم چندان طولانی باشد. چراکه یک مربی به جز اعتراض به داور، در کنار زمین وظایف دیگری نیز دارد.