جنون سبز!

مرحله یک‌چهارم نهایی این فصل لیگ قهرمانان، شاید یکی از بهترین یک‌چهارم نهایی‌ها در تاریخ این تورنمنت بود. رد و بدل شدن ۱۸ گل در چهار بازی، نشان می‌دهد این مرحله چه فراز و نشیب جذابی داشته است. این یک جنون واقعی به شمار می‌رفت. جذابیتی که شاید نتیجه حذف قانون گل زده در زمین حریف بود و به تیم‌های میزبان هم جسارت زیادی برای حمله کردن می‌داد. نکته عجیب این مرحله اما نمایش بسیار ضعیف هالند و امباپه بود. دو ستاره‌ای که دنیای فوتبال را به شدت دلتنگ مسی و رونالدو کردند.

 آریا طاری

 

رئال مادرید-سیتی؛ لذت فوتبال ناب

برخورد این دو تیم همیشه برخوردهای جذابی بوده اما چه کسی انتظار داشت در این جدال 6 گل تماشایی به ثمر برسد؟ درست از همان لحظه‌ای که برناردو سیلوا با هوش ذاتی‌اش و یک ضربه ایستگاهی آرام دروازه رئال مادرید را باز کرد، به نظر می‌رسید این بازی قرار است سرشار از اتفاقات خاص و غیرقابل پیش‌بینی باشد. کارلتو مثل همیشه روی سرعت رودریگو و وینیسیوس در غیاب سریع‌ترین مدافع سیتی یعنی کایل واکر حساب ویژه‌ای باز کرده بود و همین دو ستاره، ورق را به نفع تیم برگرداندند. جالب اینکه پپ حتی در این شرایط حساس و وقتی تیمش عقب بود، حاضر نشد کوین دی‌بروینه را به زمین مسابقه بفرستد و روی بازیکنی که تازه از مصدومیت رها شده، ریسک کند. فودن و گواردیول اما با دو شلیک استثنایی، دوباره رئال را بهت زده کردند و آخرین ضربه دیدنی این بازی را نیز فده والورده به طرف دروازه حریف زد تا همه بیننده‌های این بازی از تماشای یک فوتبال ناب غرق در لذت شوند. نکته عجیب این نبرد اما یک نمایش ضعیف دیگر از ارلینگ هالند بود. بازیکنی که فصل گذشته نیز روبه‌روی رئال مادرید گل نزد و بازی خوبی برابر این تیم انجام نداد. اینکه ارلینگ در یک بازی بزرگ به همین سادگی مهار می‌شود و بدون توپ قابلیت زیادی ندارد، نشان می‌دهد او هنوز به تکامل دلخواهش در زمین فوتبال نرسیده است. هالند در بازی با رقبای کوچک‌تر به سادگی گل می‌زند اما وقتی پای تیمی مثل رئال مادرید و مدافعی مثل رودریگر وسط باشد، همه چیز فرق خواهد کرد. او در این بازی سخت و حساس نیز به هیچ وجه نمره قبولی دریافت نکرد و یک شب بی‌نهایت آرام را در توفان برنابئو پشت سر گذاشت.

آرسنال-بایرن؛ سرشار از تعلیق

چه کسی به جز ساکا؟ همه می‌دانستند که او روبه‌روی بایرن مونیخ گل خواهد زد. ستاره شماره هفت آرسنال خیلی زود تیمش را جلو انداخت اما از یک جایی به بعد، این تجربه تیم توخل بود که به توپچی‌ها چربید. بایرن در شب درخشش سانه، به راحتی راه دروازه آرسنال را پیدا کرد و حتی به مساوی کردن بازی هم راضی نشد. هری کین که همیشه متخصص گلزنی به آرسنال بوده، از روی نقطه پنالتی گل دوم را هم زد اما طبق معمول این تروسار بود که در یک شرایط حساس به کمک آرسنال آمد تا تیمش حداقل در خانه شکست نخورد. جالب است بدانید از زمانی که این ورزشگاه آرسنال در سال 2006 افتتاح شده، هیچ بازیکنی در آن بیشتر از هری کین به قرمزها گل نزده است. این ششمین گل این ستاره در ورزشگاه امارات به شمار می‌رفت. این بازی، سرشار از تعلیق و لحظه‌های خاص بود. قطعا تساوی در خانه برای آرسنال نتیجه درخشانی نیست اما همین که آنها بعد از مدت‌ها به بایرن نباختند، نشان می‌دهد نظم جدیدی بر دنیای فوتبال حاکم شده است. همین حالا هم اصلا نمی‌توان حدس زد که از بین دو تیم، کدام یکی به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان خواهد رسید. بایرن در بازی برگشت روبه‌روی تماشاگرهای خودی بازی می‌کند و جو سنگینی برای آرسنال می‌سازد. تیم آرتتا اما روی کاغذ، نسبت به مونیخی‌ها تیم بهتری به نظر می‌رسد. پس همه چیز در بازی برگشت مشخص خواهد شد. بایرن در هشت تجربه اخیرش در لیگ قهرمانان که در بازی رفت به تساوی رسیده، 6 بار به دور بعدی صعود کرده است. در این هشت تجربه، دو تیمی که توانسته‌اند بعد از تساوی بازی رفت مونیخی‌ها را شکست بدهند، در نهایت قهرمانی این رقابت‌ها را از آن خودشان کرده‌اند.

پی‌اس‌جی-بارسا؛ تسخیر شبانه پاریس

بازگشت و دوباره بازگشت. یک فوتبال به یاد ماندنی و بی‌نقص. جدالی که بالا و پایین زیادی داشت و هر دو تیم لحظات ویژه‌ای را در آن سپری کردند. برخلاف آن‌چه انتظار می‌رفت، بارسا با یک نمایش کاملا هجومی در زمین مسابقه قرار گرفت و موقعیت‌های زیادی روی دروازه رقیب به وجود آورد. یکی از این موقعیت‌ها سرانجام با ضربه رافینیا به تور دروازه پاریس رسید. اولین گل رافینیا در لیگ قهرمانان اروپا در حالی به ثمر رسید که او روبه‌روی الگوی بزرگ زندگی‌اش یعنی رونالدینیو فوتبال بازی می‌کرد. رافینیا بعد از گلزنی، شادی ویژه نیمار را روبه‌روی هواداران تیم سابقش به نمایش گذاشت تا حسابی طرفداران تیم میزبان را حرص و جوش بدهد. بارسا در نیمه اول، کاملا مسلط به بازی به نظر می‌رسید اما در نیمه دوم ظرف چند دقیقه ورق برگشت و پاریسی‌ها حتی جلو افتادند. عثمان دمبله بالاخره موفق شد در یک رقابت اروپایی برای این تیم گل بزند. او روبه‌روی تیم سابقش اصلا کوتاه نیامد و این گل را به جدی‌ترین شکل ممکن جشن گرفت. حالا نوبت بارسلونایی‌ها بود که به شدت از این بازیکن عصبانی باشند. بازیکنی که در کاتالونیا دائما در آمبولانس‌ها ساکن بود اما حالا با یک شلیک بسیار محکم، توپ را از خط دروازه بارسا عبور داد. نقشه ژاوی برای بازگشت اما نقشه واضحی بود. او پدری را به زمین مسابقه آورد و این بازیکن که برای مدتی درگیر مصدومیت بود، با اولین لمس توپ یک پاس گل عالی به رافینیا داد. تعویض بعدی ژاوی هم شاهکار به نظر می‌رسید. جایی که کریستنسن تنها یک دقیقه بعد از ورود به زمین با یک ضربه سر دیدنی، دروازه پاریس را باز کرد. حالا دیگر می‌شد گفت که ژاوی، مشت انریکه را باز کرده و مچ سرمربی سابقش در بارسا را خوابانده است. پاریس از سال 2019 دیگر هرگز در یک نبرد خانگی لیگ قهرمانان سه گل دریافت نکرده بود و حالا پس از نزدیک به پنج سال دوباره این اتفاق را تجربه کرد. کیلیان امباپه چهره گمشده این بازی خاص بود. بازیکنی که درون زمین، هیچ کار خاصی از خودش نشان نداد و درست مثل هالند، عملکرد بسیار ضعیفی در این نبرد داشت. قبل از پیوستن به رئال مادرید، کیلیان اصلا کار ساده‌ای روبه‌روی بارسا نداشت.

اتلتیکو-دورتموند؛ فوتبال پرشور

تنها میزبان برنده این هفته لیگ قهرمانان، اتلتیکومادرید بود. تیمی که برای پنجمین بازی متوالی در خانه در لیگ قهرمانان برنده شد و به یک رکورد جالب توجه برای خودش رسید. نقطه مقابل این آمار، وضعیت دورتموند در نبردهای بیرون از خانه لیگ قهرمانان است. تیمی که در 11 بازی خارج از خانه اخیرش در مراحل حذفی لیگ قهرمانان، 9 بار شکست خورده و فقط یک بار برنده بوده است. البته که گل دیرهنگام زردها، آنها را در این بازی نگه داشت و به بازی برگشت امیدوار کرد اما به نظر می‌رسد روی کاغذ آتلتی شانس بیشتری برای رسیدن به دور بعدی داشته باشد. چهره بسیار ویژه این جدال، آنتوان گریزمان بود. بازیکنی که توانست ۶ موقعیت گل برای هم‌تیمی‌ها بسازد. گریزمان هرگز نتوانسته بود در یک بازی از لیگ قهرمانان این تعداد موقعیت گلزنی برای هم‌تیمی‌ها به وجود بیاورد. دورتموندی‌ها امید زیادی دارند تا در بازی برگشت به کمک دیوار زرد و جو خاص وستفالن ،برای برنده شدن در این نبرد تلاش کنند. با این حال روی کاغذ شانس تیم اسپانیایی برای رسیدن به دور بعدی این رقابت‌ها بیشتر به نظر می‌رسد. اگر آتلتی،رئال و بارسا به مرحله بعدی برسند، سه تیم از چهار تیم نهایی لیگ قهرمانان در این فصل اسپانیایی خواهند بود و موفقیت ویژه‌ای برای فوتبال اسپانیا به دست خواهد آمد.