یک اقتصاددان در واکنش به اجرای قانون مالیات بر عایدی سرمایه، عنوان کرد: سوداگری مخرب در مقابل این قانون، دم لای تله نمی‌دهد و آن‌ها می‌دانند چگونه عمل کنند.

غلامرضا سلامی در گفت‌وگو با خبرآنلاین، درباره قانون مالیات بر عایدی سرمایه و اثر آن روی سوداگری و سفته‌بازی، گفت: به نظر من ابتدا باید یک تعریفی از سفته‌بازی و سوداگری در اقتصاد داشته باشیم و بعد ببینیم عنوانی که برای این قانون گذاشتند، درست است یا خیر. او افزود: در تمام دنیا انواع اقسام خرید و فروش‌ها از طریق سفته‌بازی وجود دارد. برای مثال بورس طلا، بورس آتی، بورس کالا و انواع و اقسام بورس محصولات کشاورزی را می‌بینید. در آن‌جا جنس که معامله نمی‌شود، در حقیقت قراردادهاست که خرید و فروش می‌شود. به این سفته‌بازی می‌گویند.

این کارشناس مسائل اقتصادی با بیان این‌که یک بخش این قانون روی مسکن متمرکز شده است، بیان کرد: ما یک عده‌ای داریم که روی مسکن سرمایه‌گذاری و قدرت خرید پول خود را حفظ می‌کنند. این‌ها در حقیقت مشتری‌های بالقوه سازنده‌ها هستند، یعنی سازنده‌ها روی این بازار به شدت حساب باز می‌کنند. سازنده به هوای مصرف‌کننده نهایی خانه نمی‌سازد، زیرا معلوم نیست که وقتی ساختمان تمام می‌شود، مشتری قدرت خرید داشته باشد یا خیر. بنابراین بیشترین نگاه‌شان به بازار، سوداگری و سرمایه‌گذاری افراد در مسکن است.

سلامی ادامه داد: حالا شما اگر این بخش را در بازار حذف کنید، چه اتفاقی می‌افتد؟ اتفاقی که می‌افتد، این است که سازنده‌ها دیگر رغبتی به ساخت مسکن ندارند، زیرا نگران نقدینگی‌شان هستند و نگران این هستند که مسکن بسازند و ملک روی دستشان بماند. مسئله بعدی این است که در دو سال اخیر حتی قیمت اسمی ملک هم پایین‌تر آمده است؛ چه برسد به قیمت واقعی آن. پارسال اگر قیمت ملک در تهران متری ۲۵۰ میلیون تومان بود، حالا آن ملک متری ۱۸۰ میلیون تومان شده است؛ تازه با این قیمت هم اگر مشتری داشته باشد. حالا به تورم هم ۴۰ درصد اضافه کنید و ببینید ارزش این ملک چقدر کاهش پیدا کرده است. در این حالت اگر فرض کنید که یک فرد پارسال ملکی را متری ۱۵۰ میلیون تومان خریده باشد و امسال متری ۱۸۰ میلیون تومان بفروشد و ۴۰، ۵۰ درصد هم تورم باشد، هزینه‌ای که برای این فرد در می‌آید، متری ۲۲۵ میلیون تومان است؛ در حالی که ۱۸۰ میلیون تومان باید بفرشد. حالا طبق قانون این فرد باید مالیات پرداخت کند.

او تصریح کرد که با توجه به رکود حاکم بر بازار مسکن، بدترین زمان اجرای قانون مالیات بر عایدی است. این اقتصاددان درباره اینکه «هدف قانون مالیات بر عایدی سرمایه، هدایت جریان سرمایه از سوداگری به تولید است، آیا به این هدف می‌رسد؟»، پاسخ داد: به نظر من سوداگری جزئی از توسعه تولید است. شما اگر بازرگانی را جزئی از سوداگری بدانید، اصلا بدون بازرگانی، تولید ندارید. سوداگری هم نباشد، تولید می‌خوابد؛ همان‌طور که در مورد بخش مسکن مثال زدم.

سلامی تاکید کرد: هدف سوداگری هم در تمام دنیا در حقیقت رونق و محرک تولید است. من البته درباره سوداگری غیرمخرب صحبت می‌کنم. سوداگری مخرب، بحث جدایی است و آن را باید ریشه‌یابی کرد.

او با بیان این‌که این قانون سوداگری مخرب را هدف قرار نداده است، اظهار کرد: کلا تفاوت قیمت خرید و فروش را هدف قرار داده است. به نظر شما سوداگری در بورس، مخرب است یا غیرمخرب؟ به نظر من غیرمخرب است؛ همان‌طور که در تمام دنیا غیرمخرب است. سوداگری‌ای هم که روی ملک در ایران می‌شود، به نظر من غیرمخرب است. کسی هم که روی طلا سرمایه‌گذاری می‌کند، در حقیقت خیلی از این افراد فقط برای حفظ قدرت خرید خود این کار را می‌کنند و دولت ناچارشان کرده که این کار را کنند. این افراد از ترس این‌که ارزش ۱۰۰ میلیون تومان پولشان سال دیگر ۵۰ میلیون تومان شود، طلا می‌خرند.