کتاب «تاریخ فلسفه» اثر فردریک چارلز کاپلستون یکی از برجسته‌ترین آثار کلاسیک در زمینه تاریخ فلسفه ‌است که در ۱۱ جلد به نگارش درآمده‌است. کاپلستون فیلسوف و تاریخ‌نگار بریتانیایی در فاصله سال‌های ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۴ مجموعه نه‌جلدی «تاریخ فلسفه» را تألیف می‌کند و با انتشار آن به شهرت می‌رسد. او که سابقه تدریس در دانشگاه‌های آکسفورد شایر و دانشگاه گریگوری را دارد، در کنار تألیف این اثر و نیز بازخوانی و بسط آرای توماس آکویناس با انجام مناظره‌ای درباره وجود خداوند با برتراند راسل در ۱۹۴۸ نیز معروف شده است. این مجموعه نه‌جلدی در انتشارات علمی و فرهنگی با همراهی مترجمانی چون سیدجلال‌الدین مجتبوی، عبدالحسین آذرنگ، اسماعیل سعادت، داریوش آشوری، غلامرضا اعوانی، ابراهیم دادجو، بهاءالدین خرمشاهی و امیرجلال‌الدین اعلم به انجام رسیده است. جلد چهارم این مجموعه به بررسی وضعیت فلسفه غرب از دکارت تا لایب‌نیتز اختصاص دارد که با ترجمه غلامرضا اعوانی منتشر شده است. این کتاب درباره بخش قابل توجهی از تاریخ فلسفه غرب در دوران پیش از ظهور کانت بحث می‌کند که به دوره ظهور نظام‌های فلسفی عقل‌گرا مشهور است.