خودستایی مدرن!

بیتا یاری

از دیرباز اشعار و ترانه‌های قطعات موسیقی را دفتر موسیقی وزارت ارشاد بررسی و ممیزی می‌‌کرد تا بلکه عاقبت بتواند بدان‌ها مجوز بدهد اکنون به آنها جایزه نیز می‌دهد. جایزه‌ای با محوریت ترانه که در جشنواره موسیقی فجر به صلاحدید مدیر دفتر موسیقی گنجانده ‌شده که البته در آیین‌نامه جشنواره فجر هم نیامده است.

ضمن اینکه جشنواره موسیقی فجر در حالی اقدام به برگزاری جایزه ترانه می‌کند که خود در ذیل وزارت ارشاد و دفتر موسیقی تعریف ‌شده است و اعضای جایزه ترانه اغلب از اعضای شورای ممیزی شعر و ترانه دفتر موسیقی هستند و یا بوده‌اند و البته دبیر انتخاب‌شده برای این جایزه نیز همان دبیر شورای ممیزی شعر و ترانه دفتر موسیقی وزارت ارشاد است که اکنون دبیر جایزه ترانه جشنواره موسیقی فجر دوره سی و ششم نیز شده است. یعنی در فرآیندی که به‌دور از صحت و سلامت داوری است یک مجموعه از دفتر موسیقی وزارت ارشاد به عملکرد خویش در برگزیدن ترانه‌های ممیزی شده خود جایزه می‌دهد و عمل خود را تقدیر می‌کند. این اگر خودستایی و تحسین عملکرد یک مجموعه دولتی از خود نیست چه تعبیر دیگری می‌تواند داشته باشد. نهادی که ارزیابی می‌کند و مجوز می‌دهد در کجای دنیا به‌عنوان داور بی‌طرف شناخته می‌شود و در کدام جایزه‌ آزاد و معتبری در دنیا نهاد منضبط‌کننده و ممیز به‌عنوان عامل اجرایی رگلاتوری در صلاحیت داوری بی‌طرف حساب می‌شود که بگذارند جایزه هم بدهد؟

این وضعیت آشفته در جشنواره موسیقی فجر این دوره که البته در دوره گذشته هم شاهد آن بودیم قاعدتاً در جهت افزودن جوایز بی‌ربط به ابعاد فعالیت نظارتی وزارت فرهنگ و دفتر موسیقی است. درصورتی‌که اگر هرکاری در جای درست خود انجام می‌شد نهاد ممیزی خود را شایسته تقدیر و جایزه نمی‌دانست و در دفاع از مسئولیت خویش در بی‎طرف جلوه دادن هرچه بیشتر خود می‌کوشید و دفتر موسیقی وزارت ارشاد نیز اعضای شورای ممیزی خویش را از وارد شدن به جایزه ترانه جشنواره موسیقی فجر برحذر می‌داشت و جشنواره موسیقی فجر چنانچه صلاحیت برگزاری جایزه‌ای به نام ترانه را داشت بر انتخاب داورانی غیر از اعضای شورای ممیزی شعر و موسیقی دفتر موسیقی و دبیر آن اهتمام می‌ورزید.