پوتین هیچ‌گاه قصدی برای حمایت نظامی از تهران نداشت

یک رسانه انگلیسی با این ادعا که «روابط استراتژیک ایران و روسیه درحال فروپاشی است» نوشت: مقامات روس شاید از حمله آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران غافلگیر شدند، اما پوتین هیچ‌گاه قصدی برای حمایت نظامی از تهران نداشت.

به گزارش رویداد 24، وب‌سایت خبری و تحلیلی بریتانیایی آن‌هرد (Unherd) طی گزارشی نوشت که روابط ایران و روسیه که روزی به‌عنوان پایه‌های نظم چندقطبی نوظهور شناخته می‌شد، به دلیل بی‌اعتمادی متقابل و تضاد منافع، به‌شدت تضعیف شده است؛ این شکست، نشان‌دهنده ناپایداری نظم جهانی چندقطبی است که به جای همکاری، بر پایه اختلافات و رقابت‌های نامنظم شکل گرفته است.

در این گزارش آمده است: 10 سال پیش، تحلیلگران از روسیه و ایران به‌عنوان «زوج قدرتمند نوظهور» در سیاست جهانی یاد می‌کردند؛ دو کشوری که با هم می‌توانستند «نظم چندقطبی» جدیدی را جایگزین سلطه آمریکا پس از جنگ سرد کنند. کشور‌های در حال توسعه با اشتیاق، پایان یافتن «نظم بین‌المللی مبتنی بر قواعد» (که برای بسیاری کنایه از اعمال یک‌جانبه قدرت توسط واشنگتن بود) را انتظار می‌کشیدند.

این رسانه با بیان اینکه «پس از جنگ روسیه و اوکراین در سال ۲۰۲۲، روابط تهران و مسکو به ظاهر عمیق‌تر شد» ادعا کرده که ایران هزاران پهپاد شناسایی برای کمک به عملیات هوایی روسیه علیه کی‌یف فرستاده است. 

حمله آمریکا به ایران، نقطه عطف در روابط ایران و روسیه

«آن‌هرد» با اشاره به گسترده روابط اقتصادی ایران و روسیه، نوشت: تهران به گروه بریکس پیوست و در ژانویه گذشته، روسای جمهور پوتین و پزشکیان «پیمان همکاری استراتژیک جامع» امضا کردند. تحلیلگران این تحولات را نشانه‌ای از تعهد مشترک دو کشور به ساخت نظم چندقطبی می‌دانستند؛ نظمی که با پیروزی ترامپ در انتخابات ۲۰۲۵، به نظر می‌رسید بدون مانع از سوی واشنگتن رشد کند. 

این وبسایت انگلیسی با ادعای تضعیف روابط ایران و روسیه ، نوشت: در این میان دو اتفاق پایه‌های اتحاد مسکو و تهران را لرزاند:

۱. بی‌تفاوتی پوتین به حملات اسرائیل و آمریکا علیه ایران

۲. افشای اسناد محرمانه روسیه که از عملیات وسیع جاسوسی و بی‌اعتمادی عمیق میان دو کشور 

حکایت داشت

در ادامه این گزاش آمده است: مقامات روس شاید از حمله آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران غافلگیر شدند، اما پوتین هیچ‌گاه قصدی برای حمایت نظامی از تهران نداشت. ارتش روسیه از جنگ فرسایشی در اوکراین به شدت آسیب دیده است و از سوی دیگر، پوتین همواره از تحریک اسرائیل، که جمعیت بزرگی از روس‌زبان‌ها را در خود جای داده، پرهیز کرده است. همچنین با رشد ظرفیت تولید نظامی در داخل روسیه، وابستگی این کشور به فناوری پهپادی ایران کاهش یافته است. حتی اگر توان نظامی برای کمک وجود داشت، پوتین دلیلی برای ورود مستقیم به بحران ایران نمی‌دید. اگرچه مقامات دو کشور در نشست‌های خبری سخنان مهمی بیان می‌کنند، از جمله تهدید مبهم دیمیتری مدودف به ارسال سلاح هسته‌ای به ایران که به‌سرعت هم پس گرفته شد، اما این تعهدها، در نهایت چیزی بیش از آرزو 

و شعار نبوده‌اند.

نویسنده این مقاله افزوده است: پوتین ممکن است حملات به ایران را «غیرقابل‌توجیه» بداند، و مدودف در فضای مجازی غوغا کند، اما اینها در عمل به حمایت واقعی منجر نخواهد شد. از سوی دیگر، ایران هم ممکن است پهپاد‌هایی به روسیه بفرستد تا در جنگی دور در اوکراین به آن کمک کند، اما اگر رژیم پوتین واقعا در خطر باشد، هیچ اقدامی فراتر از بیانیه نخواهد کرد.

همین را در سال ۲۰۲۳ دیدیم، وقتی یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، به سمت مسکو حرکت کرد (تنها تهدید واقعی علیه حکومت پوتین در دو دهه اخیر) و ایران فقط با صدور بیانیه‌ای آن را بخشی از «جنگ شناختی غرب» دانست.

این رسانه انگلیسی در پایان با بیان اینکه «آشفتگی‌های اخیر نشان می‌دهد که «نظم چندقطبی» در عمل یعنی نوسانات و بحران‌های مداوم و پیش‌بینی‌ناپذیر» نوشته است: قدرت روسیه و شخص پوتین در این جهان همواره رو به افول خواهد بود و سلطه‌اش بر «خارج نزدیک» همیشه محدود به ترس از حمله از هر سو خواهد ماند.