حسام شاهوردی

عکس‌هایی از سفیر چین و دیپلمات‌های کره شمالی در کنار سیدحسن خمینی، نوه حضرت امام در حسینیه جماران منتشر شده است و حالا جامعه به عنوان مخاطب آن سعی دارد پیام سیاسی نهفته در این عکس‌ها را دریابد و تفسیر کند. عکس‌هایی که در حاشیه مراسم شصتمین سالروز تاسیس حزب موتلفه اسلامی گرفته شده و گویا این دو سفیر میهمانان مدعو مراسم بودند.

به گزارش جماران، به مناسبت شصتمین سالگرد تاسیس حزب موتلفه اسلامی و در آستانه سی و چهارمین سالگرد ارتحال بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، عصر پنجشنبه 4 خرداد مراسمی در حسینیه جماران با حضور برخی شخصیت‌های داخلی و بین‌المللی، اعضای این حزب و سیدحسن خمینی به عنوان میهمان ویژه برگزار شد

این مراسم با حضور اسدالله بادامچیان، دبیرکل این حزب، چانگ هوا سفیر چین در ایران، کانگ سام هیون سفیر کره شمالی در ایران، لوئونگ کونوک هویی سفیر ویتنام، دبیر اول سفارت ژاپن و نماینده دو حزب مزاری و تبیان و محسن رفیق‌دوست از اعضای سابق حزب موتلفه اسلامی و مصطفی پور محمدی، دبیرکل جامعه روحانیت مبارز همراه بود.

مؤتلفه یک اسوه برای احزاب جهانی است!

درحالی که این روزها اظهارات میرسلیم به عنوان یکی از اعضای حزب موتلفه اسلامی به‌عنوان حامی انحصار خودروسازان خبرساز و جنجالی شده است؛ دبیرکل حزب موتلفه اسلامی ظاهرا از همه‌ این حواشی بی‌خبر، در سخنرانی خود در همین مراسم ادعا کرد: «می‌بینیم که در رانت و مفاسد و این چیزها اسمی از موتلفه وجود ندارد و این یک اسوه برای احزاب جهانی است. مهم‌تر از همه این فعالیت‌ها، ایجاد یک حزب خدامحور بود که تا به امروز به خوشنامی عمل کرده است.»  بادامچیان از موسسان حزب به عنوان اسوه پاک‌دست فعالیت اقتصادی و تولید یاد کرده است.

گفتنی‌ست که به اذعان خود اعضای اصلی موتلفه اسلامی این حزب فعالیت زیادی در روابط بین‌الملل با همراهی وزارت خارجه دارد و با جبهه مقاومت و کشورهای اسلامی از قبل ارتباط و همکاری داشته و با حزب کمونیست چین (تنها حزب و حزب حاکم چین) ارتباطات رسمی و خوبی دارد.

چنانچه پیش از این در ماجرای کرونا سخنگویان این حزب طبق اعلام خودشان از چین تعداد زیادی ماسک وارد کردند و روابط تجاری یکی از برادران عسکراولادی با چین بر کسی پوشیده نیست.

ته   ته   مؤتلفه می‌شود یکی مثل میرسلیم

علی ملیحی، دبیر گروه تاریخ ماهنامه اندیشه پویا به بهانه شصتمین سال تاسیس حزب موتلفه اسلامی، عکسی از خاکسپاری حسنعلی منصور، نخست وزیر ترور شده‌ ایران را در سال 1342در زمان شاه منتشر کرده است. تروری که حزب موتلفه اسلامی بارها به طور رسمی مسئولیت آن را به عهده گرفته است.

مطلب دیگری که در فضای مجازی خیلی بازنشر شده این جمله است: «آقای رفیقدوست؛ من از شما خواهش می‌کنم سکوت کنید، ته ته مؤتلفه می‌شود یکی مثل میرسلیم که چشم تو چشم ایرانی‌ها و جهانیان، می‌گوید: لندکروز با پژو۲۰۶ فرقی نمی‌کند!»

دیگری به تناقض تفکر و عمل در میان اعضای حزب موتلفه اسلامی اشاره کرده است: «یکی از احزابی که از ابتدا نفوذ عمیقی در بدنه ساختار سیاسی داشته و شاخص هواداری از بازار آزاد و سرمایه‌سالاری و دست راستی و اصولگرایی را یدک می‌کشد همین حزب موتلفه اسلامی است ولی عجیب است که این حزب و رئیسان آن علاوه بر مراودات با لندن، عمیق‌ترین روابط را با حزب کمونیست چین دارند! بالاخره ما نفهمیدیم شما راستین که چپ میزنه یا با آن سابقه‌ی چریک‌بازی، اصالتا چپ بودین که ادای راست را درآورده و خیلی‌ها هم باور کردند. گنجشک را هم این قدر نمیشه خوب رنگ کرد و قناری جا زد چون در نهایت یک نفر می‌فهمد.»

کاربر دیگری هم در جواب نوشته: «موتلفه همان طبقه بورژوازی سنتی در ایران است که تمام آرزویش تبدیل شدن ایران به یک چین ‌اسلامی است. رابطه تنگاتنگی باک مونیست‌های چین دارد و جالب است در مراسم سالگرد تاسیس حزب موتلفه سفیر چین شرکت دارد. نمونه میرسلیم که در انتخابات لباس کارگر پوشید ولی از سرمایه‌داری حمایت می‌کند!»

عجیب‌تر از عجیب!

اما چیزی که به نظر می‌رسد در میان تعدد چشم‌بادامی‌های حاضر در مراسم حسینیه جماران از چشم مخاطبان شبکه‌های اجتماعی پنهان مانده است، این نکته بوده که سفیر کره شمالی و دیپلمات‌های این کشور کمونیستی هم حضور دارند. کشوری که تمام عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی‌هنری‌اش دربست در کنترل و نظارت تمام‌عیار دولت است و خبرهای خوبی از آنجا جز تنش مداوم با جهان، اعدام، بی‌خبری مردم و... مخابره نمی‌شود.

اگر هدف تایید رویکرد دولت در نگاه به شرق و پشت کردن به غرب بوده باز این پرسش بنیادین مطرح می‌شود که در میانه‌ی این نگاه ضرورت یافته به شرق، چرا مثلا نمونه‌های موفق ژاپن یا کره جنوبی نه که توسعه سیاسی و  را در کنار توجه به فرهنگ بومی با هم دارند. چرا کره شمالی؟

درست است که تا پیش از این برکسی پوشیده نبود که برخی اعضای حزب موتلفه اسلامی با چین حشر و نشر دارند و حتی یکی از برادران عسگراولادی گهگاه در کار صادرات خشکبار و پسته ایران به شرق دور است و شاید هم به هرحال خاستگاه بازاری و برخواستن از منتها‌الیه جناح راست این گونه اقتضا می‌کرده که وقتی تجارت و بازرگانی با کشورهای غربی به خاطر تداوم سیاست تنش خارجی امکان‌پذیر نمی‌شود، دنبال کشور جایگزین بود به ویژه اگر دور زدن تحریم‌ها نیز این موضوع را اقتضا کند. اما نکته جالب آنکه دعوت از سفیر و دیپلمات‌های کره شمالی به حسینیه جماران و قرار گرفتنشان در کنار نوه امام چه پیامی را قرار است به جامعه مخابره کند؟ برگزاری این مراسم پس از سفر اخیر رئیس‌جمهور به اندونزی در راستای همان سیاست مشهور دولت سیزدهم یعنی روکردن به شرق و رویگردانی از غرب، نباید

اتفاقی باشد.

آیا این اقدام حزب موتلفه یک طور اعلام حمایت خاموش از سیاست دولت رئیسی است و اگر چنین است، نقش سیدحسین خمینی در این میان چیست؟ آیا تنها میزبانی بی‌خبر از حضور میهمانان چشم بادامی بوده و غافلگیر شده و از اعضای موتلفه رودست خورده یا همدست این برنامه‌سازی‌ست؟

اگر هدف تایید رویکرد دولت در نگاه به شرق و پشت کردن به غرب بوده باز این پرسش بنیادین مطرح می‌شود که در میانه‌ی این نگاه ضرورت یافته به شرق، چرا مثلا نمونه‌های موفق ژاپن یا کره جنوبی نه که توسعه سیاسی و  را در کنار توجه به فرهنگ بومی با هم دارند و چرا کره شمالی که  نه الگوی توسعه اقتصادی یا سیاسی در جهان است و نه جز تنش با دنیای بیرون و بدبختی برای مردمش دستاورد دیگری داشته است؟ چین اگر توسعه سیاسی نداشته و یک نظام تک حزبی با آمار بلندبالای اعدام و حبس منتقدانش در چنته دارد، دست کم در اقتصاد و توسعه تجارت جهانی بسیار موفق عمل کرده است.

به نظر می‌آید، دقیقا مراسم اخیر حزب موتلفه در جماران با هدف تجمیع کلکسیون امراض سیاسی جهانی و استفاده از تجارب آن‌ها در ایران و مشخص‌تر در خود حزب موتلفه اسلامی انجام شده است.