مدیرکل پیشین وزارت امور خارجه شرایط پیش روی ایران و آمریکا برای بازگشت به برجام و گفت‌وگو راجع به مسائل منطقه‌ای و موشکی را مورد بررسی قرار داد و تاکید داشت که آمریکا و ایران باید مسائل خود را دو جانبه حل کنند.

قاسم محبعلی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره حفظ برجام سال ۲۰۱۵ بدون تغییر و بازگشت آمریکا و اروپا به تعهداتشان بدون پیش‌شرط،‌ گفت: این موضوع تابعی از اقدامات متقابل ایران و ایالات متحده است. آمریکایی‌ها برجام که یک برنامه هشت ساله بود را نقض کردند و باید به آن بازگردند.

وی افزود: رئیس جمهور ایران نیز تاکید کرد که در گام پنجم، ایران دیگر تعهدی نسبت به برجام ندارد و هر‌گونه بخواهد تصمیم‌ می‌گیرد و انجام می‌دهد. بنابراین دو طرف باید تصمیم بگیرند که به برجام بازگردند.

این کارشناس مسائل درباره اینکه آیا تاکید ایران بر بازگشت آمریکا به برجام و سپس گفت‌وگو راجع به سایر مسائل شرایط را سخت نمی‌کند، تاکید کرد:‌  این موضع‌‌گیری ایران درست است. برجام یک برنامه تضمین شده بود و اگر قرار است مذاکرات نیز صورت بگیرد، ابتدا باید ایالات متحده آمریکا به برجام بازگردد و به همراه اروپا، روسیه و چین به تعهداتشان عمل کنند.

وی خاطرنشان کرد: اما ایران نیز نباید این مسئله را به مفهوم پایان اختلافات بداند بلکه باب دیپلماسی و مذاکره را برای سایر موضوعات مورد مناقشه نیز باز بگذارد. اگر ایران بگوید که کما‌ فی سابق راجع به سایر موضوعات صحبت نمی‌کند، طرف‌های دیگر نیز می‌گویند که برجام کافی نیست. همانطور که ترامپ گفته بود باید یک قرارداد جدید بنویسیم که همه موضوعات در آن باشد و برجام را کنار بگذاریم در حالی که این موضوع به نفع ایران نیست، اکنون نیز ممکن است در صورت تاکید ایران بر گفت‌وگو نکردن راجع به این موضوع آنها نیز چنین موضعی بگیرند. مدیرکل پیشین وزارت امور خارجه بیان کرد: ایران ضمن تاکید روی برجام باید باب گفت‌وگو راجع به موضوعات دیگر را بدون اینکه خواسته باشد این سند برجام دوباره از نو بازنگری شود، نیز باز بگذارد. این مسائل، موضوعات متفاوتی هستند. این تحلیل‌گر مسائل سیاست خارجی با بیان اینکه همه مسائل باید سر جای خود مورد بررسی قرار بگیرند،  گفت: متاسفانه سیاست غلط گذشته ایران این امکان را به آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها داد که مدعی شوند ایران آمادگی ندارد که راجع به پیشبرد و تامین صلح و امنیت منطقه همکاری کند. محبعلی تصریح کرد: به نظر نمی‌رسد این آمادگی در همسایگان ایران وجود داشته باشد که با ایران وارد مذاکره و گفت‌وگوهای دوجانبه و حل و فصل موضوعات شوند، چرا که ایران قدرت بزرگتری است و به نفعشان نیست که دوجانبه گفت‌وگو کنند؛ به همین دلیل سعی می‌کنند که پای قدرت‌های بزرگ را باز کند تا تعادل برقرار شود.