طی تابستان امسال نزدیک به 2.2میلیون نفر اشتغال ناقص داشتند؛ به این معنا که در هفته کمتر از ۴۴ ساعت کار کرده‌اند که همین مساله موجب شده این افراد تقریبا از مزایای قانون کار محروم بمانند.

طبق گزارش مرکز آمار ایران، ۹.۲درصد از جمعیت شاغل در کشور یعنی ۲میلیون و ۱۸۳هزار و ۲۳۹ نفر طی تابستان سال ۱۴۰۱ دارای اشتغال ناقص بودند که این سهم در تابستان سال ۱۴۰۰ حدود ۹.۵درصد و معادل ۲ میلیون و ۲۱۵هزار و ۶۹۹ نفر بوده است. بنابراین میزان اشتغال ناقص در تابستان امسال ۰.۳درصد کاهش یافته است.

از مجموع جمعیت دارای اشتغال ناقص، سهم مردان ۱۰درصد و سهم زنان ۴.۶درصد است. به این ترتیب ۲ میلیون و ۱۸هزار و ۴۴۴ نفر از جمعیت اشتغال ناقص را مردان و ۱۶۴هزار و ۷۹۶ نفر را زنان به خود اختصاص دادند. همچنین این جمعیت در بین نقاط شهری بیش از نقاط روستایی است. بر این اساس، یک میلیون و ۴۳۷هزار و ۹۹۴ نفر از جمعیت دارای اشتغال ناقص در نقاط شهری و ۴۷۵هزار و ۲۴۶ نفر در نقاط روستایی مشغول به  کار هستند.

با توجه به اینکه در ماده ۵۱ قانون کار، صراحتاً عنوان شده مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از ۴۴ ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید ۴۴ ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.