لندن زیر تیغ بروکسل

فرشاد گلزاری 

کمتر از 15 روز به برگزاری انتخابات پارلمان اروپا باقی مانده، اما هر قدر که به زمان برگزاری آن نزدیک می‌شویم ترس و وحشت در سراسر قاره سبز بیشتر گسترش پیدا می‌کند. واقعیت این است که تمام احزاب موجود در سراسر خاک اروپا این ایام در حال برنامه‌ریزی برای ورود به پارلمانی هستند که هر چند نام «اروپای واحد» را یدک می‌کشد، اما روز به روز شکاف در پیکره و بدنه آن عمیق‌تر می‌شود. به نظرم هیچ واقعه‌ای (انتخابات پارلمان اروپا) تا به این حد نمی‌تواند برای وراث دوران رنسانس مهم باشد چراکه ورود به صحن پارلمان اروپا نه تنها آرزوی رهبران احزاب اروپا به شمار می‌رود بلکه این مکان دقیقاً جایی است که هر چهره سیاسی می‌تواند گفتمان و سیاست کشورش را به رخ رقبای خود بکشد.

فارغ از این موضوع پارلمان اروپا در کنار شورای اروپایی به عنوان مقنن قاره سبز شناخته می‌شود؛ به عبارتی دیگر این نهاد نه تنها جنبه سیاسی مهم در معادلات اروپا ( و صد البته جهان) دارد بلکه از حیث حقوقی دارای جایگاهی است که می‌تواند دولت‌های حاکم بر خاک اروپا را به چالش بکشد. از نگاهی دیگر نمایندگانی که قرار است وارد این نهاد اروپایی شوند به صورت مستقیم از سوی مردم انتخاب می‌شوند؛ به عبارتی شیواتر هر کدام از چهره‌های سیاسی که در کشورهای اروپا اقدام به نامزد شدن برای انتخابات پارلمان اروپا می‌کند، با رای مستقیم مردم همان کشور برای مدت 5 سال راهی استراسبورگ می‌شوند تا بتوانند به نفع کشور خود و برای تقویت اروپای واحد چانه‌زنی کنند. شهروندان اروپا اگرچه همانند بسیاری از ملت‌های موجود در خاورمیانه، آفریقا، آمریکا و غیره سیاسی نیستند یا سیاست را دوست ندارند، اما انتخابات پارلمان اروپا را به نوعی نماد دموکراسی اروپا می‌دانند؛ اما سوال مهم این است که تکلیف بریتانیا در این رویداد چگونه خواهد بود؟

لندن، معترض اما مجبور! 

تنها کشوری که در فضای فعلی از برگزاری انتخابات پارلمان اروپا نه تنها ناراحت بلکه عصبانی ظاهر شده، بریتانیا است. همگان به خاطر دارند که چه اتفاقی در سال 2016 در پی همه‌پرسی برای خروج لندن از جمع کشورهای عضو اتحادیه اروپایی افتاد و جالب اینجاست که پرونده مذکور همچنان مفتوح است. جالب اینجاست که بر اساس گزارش منتشر شده از سوی گوگل بیش از 60 تا 70 درصد رای‌دهندگان در این همه‌پرسی در روز برگزاری همه‌پرسی، میلیون‌ها بار این عبارت را جست‌وجو کرده‌اند که حکایت از عدم اطلاع آنها در این مورد بوده است! از این منظر بریتانیا که خواهان خروج از اتحادیه اروپا است با اعمال فشار پارلمان اروپا مجبور به برگزاری این انتخابات است؛ چراکه لندن اخیراً شش ماه فرصت برای اجرای برگزیت از بروکسل قرض کرده است و به همین دلیل مشمول برگزاری انتخابات خواهد شد. این در حالی‌ است که ترزا می (نخست‌وزیر بریتانیا) اعلام کرده که برگزاری این انتخابات 110 میلیون یورو برای لندن هزینه در بر خواهد داشت. هزینه‌ای که در وضعیت فعلی برای این کشور چندان ضروری به نظر نمی‌رسد.

معمار برگزیت می‌آید!     

همزمان با اعتراض‌ ترزا می شاهد آن هستیم که «نایجل فاراژ» یکی از طرفداران سرسخت برگزیت و رهبر پیشین حزب یوکیپ روز و شب خود را به هم دوخته تا بتواند وارد پارلمان اروپا شود و طبیعی است که اوضاع و احوالش از منظر سیاسی و میزان رای‌آوری مناسب باشد. او معتقد است به راحتی می‌تواند آرای طرفداران حزب محافظه‌کار را کسب کند، اما مساله مهم برای او کسب آرای طرفداران حزب کارگر است. بنابراین آنچه طی چند روز پیش‌رو اهمیت پیدا می‌کند، منازعه احزاب در لندن است؛ چراکه معمار برگزیت به دنبال ورود به قوه مقننه اروپا است!