انتقاد ممنوع!

آریا رهنورد

ادبیات رئیس کمیته انضباطی به عنوان یک فرد «مسئول» که به تخلفات تماشاگران، مدیران، مربیان و بازیکنان می‌پردازد، باید الگویی برای همه افراد مرتبط با فوتبال باشد اما مصاحبه‌ای که به تازگی از حسن‌زاده منتشر شده، حاوی نکاتی است که شنیدن‌شان قلب بسیاری از فوتبالی‌ها در ایران را به درد می‌آورد. جناب حسن‌زاده در درجه اول باید به سوال‌های متعددی در خصوص عملکردش در کمیته انضباطی پاسخ بدهد. آیا عملکرد این کمیته در همه سال‌های گذشته قابل دفاع بوده است؟ آیا برخوردهای قهری که در بسیاری از موارد با تماشاگران تیم‌های مختلف شده، فضای استادیوم‌ها را اصلاح کرده است؟ آیا مربیانی که به دلایل مختلف جریمه شده‌اند، دست از رفتارهای سابق‌شان برداشته‌اند؟ احکام کمیته انضباطی چقدر موثرند وقتی ماجراهای «اهواز» از شروع فصل هرگز قطع نشده‌اند و این اواخر پرتاب سنگ در ورزشگاه غدیر، زندگی یک نوجوان را به مخاطره نینداخته است؟ احکام کمیته انضباطی چقدر موثرند وقتی پرونده تبانی و شرط‌بندی در سطوح پایین‌تر فوتبال ایران هنوز باز است و هر روز خبرهای هولناک‌تری در این مورد به گوش می‌رسد؟ کمیته انضباطی تا امروز چقدر به دنبال «آسیب‌شناسی» مشکلات انضباطی بزرگ فوتبال ایران برای برداشتن قدمی در جهت کاهش این آسیب‌ها و ناهنجاری‌ها بوده است؟ برای مصاحبه‌ کردن با رادیو و به زبان آوردن جملاتی نه‌‌چندان مهربانانه، لازم نیست «رئیس کمیته انضباطی» باشید. اما وقتی چنین سمتی به اسم‌تان متصل شده، انتظار می‌رود ادبیات بهتری را برای صحبت درباره چهره‌های «محبوب» مردم انتخاب کنید.

رئیس‌جمهور روحانی بارها در گفت‌وگوهای مختلف، از جوانان خواسته او و دولتش را «نقد» کنند اما ظاهرا برخلاف رئیس دولت، رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال انتقاد از دولت را برنمی‌تابد

«متاسفانه جوانی که دو روز مشهور شده و به تهران آمده، به خودش اجازه می‌دهد از وزیر، مدیر باشگاه، صداوسیما و رئیس‌جمهور انتقاد کند». این جملات، بخشی از مصاحبه رئیس کمیته انضباطی با رادیو هستند. به نظر می‌رسد از نگاه جناب حسن‌زاده، جوانان «شهرستانی» حق انتقاد از هیچ چیز را ندارند اما سوال اینجاست که خود آقای رئیس، چند سال است که به تهران سفر کرده و «تهرانی» شده است؟ تقسیم کردن جوانان این مرز و بوم به دو دسته «تهرانی» و «شهرستانی» از آن دست اتفاقات تفرقه بر‌انگیزی است که ابدا عاقبت خوشی نخواهد داشت. رئیس‌جمهور روحانی بارها در گفت‌وگوهای مختلف، از جوانان خواسته او و دولتش را «نقد» کنند اما ظاهرا برخلاف رئیس دولت، رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال انتقاد از دولت را برنمی‌تابد. ستاره‌ای مثل وریا غفوری که از نگاه رئیس کمیته انضباطی «دو روز» است به تهران آمده و نباید از وزرای مملکت انتقاد کند، به مراتب بیشتر از بسیاری از همین وزیرها، به کشورش خدمت کرده است. او پیراهن تیم ملی را در میادین حساس و بزرگی پوشیده، برای سربلندی مردم جنگیده و اگر هم در مواردی ناجوانمردانه از تیم ملی خط خورده، پای انتقاد «شخصی» را به بحث ملی باز نکرده است. نه فقط وریا، که همه جوانان شهرستانی، حتی آنهایی که تریبون ندارند و شناخته‌شده نیستند، حق دارند انتقاد داشته باشند و این انتقاد را به هر نحوی در میان بگذارند. نه شهرستانی‌بودن «گناه» است و نه جوان بودن، سزاوار سرزنش به نظر می‌رسد. «وریا بودن» که حتی افتخار هم هست. رئیس کمیته انضباطی‌ بودن اما در چنین شرایطی با ایستادن در طرف مردم، منافات دارد. رئیس محترم کمیته انضباطی می‌تواند نگاهی به اینترنت بیندازد و واکنش مردم به صحبت‌های اخیرش را تماشا کند. حسن زاده می‌تواند حتی یک نظرسنجی مردمی برگزار کند و نظر «مردم» را در مورد موضع‌گیری‌های اخیر جویا شود. البته که شعارهای استادیومی برای امثال وریا غفوری، عقیده اکثریت مردم را به اثبات می‌رسانند.

رئیس کمیته انضباطی اعتقاد دارد سیدمهدی رحمتی از او «خوشش نمی‌آید» و به همین خاطر لب به انتقاد باز می‌کند. حقیقت آن است که رحمتی نه شخص رئیس کمیته انضباطی، که عملکرد این کمیته را نقد کرده و درباره میزان تاثیر آن بر فوتبال ایران، سوال‌هایی پرسیده است. مشکل اصلی کمیته انضباطی با ورود حسن‌زاده ایجاد شده و نه با خروج او، از بین خواهد رفت. این مشکل، به نحوه اجرای قوانین در فوتبال ایران و سلیقه‌ای شدن برخوردها برمی‌گردد. اگر همه این نواقص با مصاحبه‌های تند علیه ستاره‌های تیم ملی و باشگاه‌های مختلف نیز روبه‌رو شود، عملا وضعیت غیرقابل تحمل خواهد بود. در ساعت‌های گذشته بسیاری از ستاره‌های فوتبال و حتی چهره‌های غیرفوتبالی با راه انداختن کارزار اینترنتی «با‌افتخار‌شهرستانی‌ام» به صحبت‌های رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال واکنش نشان داده‌اند. خاصیت مهم این صحبت‌ها، اتحادی است که حالا در فوتبال ایران بین چهره‌ها، تیم‌ها و رنگ‌های مختلف وجود دارد.